ἐκ·τρίϐω [ῑ]
   I faire jaillir par le frottement : πῦρ, XÉN. Cyr. 2, 2, 15, du feu ; d’où, p. ext., frotter (pour faire jaillir du feu) : ἐν πέτροισι πέτρον, SOPH. Ph. 296, une pierre contre des pierres ;
   II enlever en frottant ou en broyant, d’où :
      1 nettoyer en frottant, PLUT. M. 529 c ; polir (des armes) POL. 10, 20, 2 ;
      2 user par le frottement : νώτοις οὐρανόν (p. νῶτα οὐρανῷ) EUR. Ion 1, user son dos à soutenir le ciel, en parl. d’Atlas ; ὁπλὰς ἐκτετριμμένος, LUC. As. 19, ayant les sabots usés ; fig. ἐκτρ. βίον, SOPH. O.R. 269, user sa vie (cf. lat. conterere vitam) ;
      3 p. ext. arracher, extirper : ὀφθαλμόν, EUR. Cycl. 475, arracher un œil ; ποίην ἐκ γῆς, HDT. 4, 120, dévaster les pâturages d’un pays ; fig. exterminer, anéantir : τινά, HDT. 6, 37, qqn ; τινὰ πρόρριζον, EUR. Hipp. 684, exterminer qqn (litt. l’extirper jusqu’à la racine) ; au pass. πρόρριζος ἐκτέτριπται, HDT. 6, 86, il est anéanti.

➳ Fut. moy. au sens pass. ἐκτριϐήσομαι [ῐ] SOPH. O.C. 428.

fut. Pass. -τριβήσομαι S. OT 428: — rub out, i.e.
produce by rubbing, πῦρ ἔκ τινος X. Cyr. 2.2.15; φλόγα Poll. 9.155 (but in S. Ph. 296 ἐν πέτροισι πέτρον ἐκτρίβων… ἔφην’ ἄφαντον φῶς rubbing hard); metaph, λύπην Plu. 2.610b; — Pass., τὰ ψυχικὰ προτερήματα διὰ τὰ ἔπαθλα οἷον ἐκτρίβεται Longin. 44.3.
rub out, i.e.
to destroy root and branch, σφέας πίτυος τρόπον ἀπείλεε ἐκτρίψειν (cf. πίτυς) Hdt. 6.37; ἐ. τινὰ πρόρριζον E. Hipp. 684; τὴν ποίην ἐκ τῆς γῆς ἐκτρίβειν Hdt. 4.120; αὕτη μ’ ἡ γυνή ποτ’ ἐκτρίψει Herod. 6.27, dub. in E. Cyc. 475; βίον ἐ.
bring life to a wretched end, = Lat. conterere vitam, S. OT 248, cf. 428; — Pass., πρόρριζος ἐκτέτριπται Hdt. 6.86. δ΄; ὁπλὰς ἐκτετριμμένος with the hoofs worn off, Luc. Asin. 19.
rub constantly, wear out, Ἄτλας… νώτοις οὐρανὸν ἐκτρίβων E. Ion 2 (s.v.l.).
rub, thresh out, f.l. in Nic. Fr. 68.3.
polish, Thphr. HP 4.11.6, Plb. 10.20.2; ἀργυρώματα Class.Phil. 19.234 (iii BC); cf. ἐξετρίβετο· σφόδρα ἐκοσμεῖτο, Hsch.
wipe out, Herod. 1.79.

1) herausreiben, durch Reiben hervorrufen ; πῦρ Xen. Cyr. 2.2.13 ; dah. ἐν πέτροισι πέτρον, Stein an Stein reiben, Soph. Phil. 296.
2) ausreiben, wie Κύκλωπος ὀφθαλμὸν ὥσπερ σφηκιάν Eur. Cycl. 475 ; vernichten, wegtilgen, ποίην ἐκ τῆς γῆς Her. 4.120 ; πίτυος τρόπον, mit Stumpf u. Stiel ausrotten, wie eine Fichte, die nicht mehr aus der Wurzel ausschlägt, 6.37 ; ἐκτέτριπται πρόρριζος ἐκ Σπάρτης 6.86 ; Ζεύς σε πρόρριζον ἐκτρίψειεν Eur. Hipp. 684. So ἐκτριβήσεται Soph. O.R. 428 ; neben καταφθεῖραι Plut. Eumen. 19.
3) abreiben, abnutzen, Ἄτλας ὁ χαλκέοισι νώτοις οὐρανὸν ἐκτρίβων, für νῶτα οὐρανῷ, Eur. Ion 2 ; ὁπλὰς ἐκ τῆς ὁδοῦ ἐκτετριμμένος Luc. Asin. 19.
Uebertr., κακῶς βίον ἐκτρῖψαι, elend hinbringen, Soph. O.R. 248.
4) ausreiben, ῥύπον Plut.; reinigen, polieren, τὰς πανοπλίας Pol. 10.20.2 ; – καρπούς, χίδρα, Theocr. 7.156 u. Nic. bei Ath. III.126b, ausdreschen.

1. to rub out , πῦρ ἐκτρ. to produce fire by rubbing , (Xenophon Historicus):—; to rub hard , (Sophocles Tragicus)
2. to rub out , i. e. to destroy root and branch , (Herdotus Historicus); βίον ἐκτρ. to bring life to a wretched end , (Sophocles Tragicus):—;Pass., πρόρριζος ἐκτέτριπται (Herdotus Historicus)
3. to rub constantly, wear out , (Euripides) (ML)