ἐκ·τρέχω (f. ἐκθρέξομαι ou ἐκδραμοῦμαι, ao.2 ἐξέδραμον) :
      1 sortir en courant, AR. Av. 991 ; HDN 7, 11, 10 ;
      2 particul. faire une sortie, en parl. de troupes, THC. 4, 25 ; XÉN. Hell. 2, 4, 33, etc. ;
      3 dépasser en courant, ou passer en courant le long de : τὸν καιρόν, DL. 5, 65, manquer l’occasion par précipitation ;
      4 p. ext. s’élancer, jaillir, partir : en parl. de plantes, croître rapidement, TH. C.P. 2, 15, 5 ; fig. θυμὸς ἐκδραμών, SOPH. O.C. 438, sa colère ayant fait explosion.

fut. -δραμοῦμαι Diph. 19.3; pf. ἐκδεδράμηκα Arist. Aud. 802a21: — run out or forth, ἐκ δὲ θύραζε ἔδραμον ἀμφ’ Ἀχιλῆα Il. 18.30; τῆς συγκλήτου εἰς τὸν δῆμον Hdn. 7.11.5; make a sally, ἐκ πόλεως Th. 4.25, etc. ; ἐπὶ [σῦν] Arist. Fr. 571, cf. PGurob 8.11 (iii BC).
run off or away, Ar. Av. 991. of horns, spring up, grow, ταχέως Arist. Aud. l.c. ; of plants, run or shoot up, Thphr. CP 2.15.5; c. gen., ἐ. τῶν ἄλλων Id. HP 6.8.1. c. acc., exceed, τὸν καιρόν Lycon ap. D.L. 5.65; abs., of anger, exceed bounds, S. OC 438.
digress, wander from the point, Corp.Herm. 1.16. c. gen., escape from the clutches of, δανειστοῦ App. Fr. 22.
to be born of, τῆς μητρός Lib. Ep. 1036.9. of Time, expire, come to an end, PSI 4.444 (iii BC).

(τρέχω), herauslaufen ; ἐκ τῆς πόλεως Thuc. 4.25, einen Ausfall machen ; so oft von Soldaten, Xen., z.B. Hell. 2.4.33 ; τῆς συγκλήτου εἰς τὸν δῆμον Hdn. 7.11.10 ; τὸν καιρόν, überschreiten, D. L, 5.65 ; τὸν θυμὸν ἐκδραμόντα, übermäßiger Zorn, Soph. O.C. 439 ; – hindurchlaufen, διά τινος, Philostr. – Von Gewächsen, schnell aufschießen (auflaufen), Theophr.

1. to run out or forth, make a sally , (Iliad by Homer)
2. to run off or away , (Aristophanes Comicus)
3. to run beyond bounds, exceed bounds , (Sophocles Tragicus) (ML)