ἐκ·τανύω [ᾰῠ] (f. ύσω, ao. ἐξετάνυσα ; ao. pass. ἐξετανύσθην) :
      1 étendre, allonger (une peau, la main, le bras, etc.) PD. P. 4, 242 ; THCR. Idyl. 25, 270 ; d’où au pass. s’étendre, en parl. d’une vigne, HH. Bacch. 38 ;
      2 étendre sur le sol (un arbre arraché) IL. 17, 58 ; au pass. être étendu sur le sol, en parl. d’un guerrier mort, IL. 7, 271 ;
      3 étendre, d’où effacer (des rides) ANTH. 11, 408.

➳ Mot poét. (v. ci-dessus) et de prose ion. HPC. Fract. 778. [ῡ] ANACR. 8. Ao. poét. ἐξετάνυσσα, THCR. Idyl. l. c.

Étym. cf. ἐκτείνω.

= ἐκτείνω, βραχίονας Theoc. 25.270; — Hom. has this form only, in the sense to stretch out (on the ground), lay low, ἐξετάνυσσ’ ἐπὶ γαίῃ Il. 17.58; — Pass., lie outstretched, ὁ δ’ ὕπτιος ἐξετανύσθη 7.271; ἐξετανύσθη ἄμπελος it spread out all ways, h.Bacch. 38.
2. stretch tight, ἐκ δ’ ἐτάνυσσ’ ἱμάντα βοός (f.l. for ἐν δ΄) Od. 23.201 ; [δέρμα] Pi. P. 4.242.
3. extend, ἐξετάνυσσας ὁδόν Epigr.Gr. 1078.4 (Cilicia). — For S. OC 1562, v. ἐξανύω. — Poet. word, used by Hp. Fract. 43. [ῠ usu., but ῡ Anacreont. 35.5 (s.v.l.).], Εὐψύχι Ταήσι μητρῷον μόρον ἐκτανύσασα σωφροσύνῃ καὶ φιλανδρίᾳ SB 5037.

(τανύω), = ἐκτείνω, ausspannen, ausbreiten ; δέρμα Pind. P. 4.242 ; ἐκ δ' ἐτάνυσσα ἱμάντα βοός Od. 23.201 ; hinstrecken, vom Winde, den Baum, Il. 17.58, vgl. 11.834 ; χέρας Lucill. (XI.105); pass., der Länge nach hingestreckt werden, hinstürzen, Il. 7.271 u. sp.D.; ὕπτιος ἐν φύλλοισιν ἐξετανύσθη Theocr. 22.106 ; ἐξετάνυσσα βραχίονας 25.270. In Prosa nur Hippocr.