ἐκ·ρήγνυμι (f. -ρήξω, ao. ἐξέρρηξα ; pass. fut. ἐκραγήσομαι, ao.2 ἐξερράγην) :
   I tr.
      1 faire éclater, rompre : νευρήν, IL. 15, 469, la corde (d’un arc) ; avec un gén. partitif : ὕδωρ ἐξέρρηξεν ὁδοῖο, IL. 23, 421, l’eau creva une partie de la route ; d’où au pass. se rompre, éclater, s’élancer avec impétuosité, ESCHL. Pr. 367, etc. ; fig. ἐξερράγη εἰς τὸ μέσον, HDT. 8, 74, la querelle éclata en public ; ἐκραγῆναι ἔς τινα, HDT. 6, 129, éclater, s’emporter avec violence contre qqn ;
      2 projeter en se rompant, projeter avec force : ὄμϐρον, PLUT. Fab. 12, la pluie ; fig. ὀργήν, LUC. Cal. 23, faire éclater sa colère ;
   II intr. éclater, faire éruption, en parl. d’un ouragan, du vent, ARSTT. Meteor. 2, 8, 14 ; fig. en parl. d’un combat, SOPH. Aj. 775, se changer en déroute.

fut. -ρήξω S. Aj. 775 : — break off, snap asunder, νευρὴν δ’ ἐξέρρηξε νεόστροφον Il. 15.469; c. gen., ὕδωρ ἐξέρρηξεν ὁδοῖο the water broke off a piece of the road, 23.421; — Pass., break, snap asunder, of bows, εἰ τὸν πάντα χρόνον ἐντεταμένα εἴη, ἐκραγείη ἂν [τὰ τόξα] Hdt. 2.173 ; of clothes, to be rent asunder, cj. in Chaerem. 14.9. c. acc. cogn., let break forth, break out with, νεφέλη ὄμβρον ἐκρήξει Plu. Fab. 12 ; ἐ. ὀργήν Luc. Cal. 23 ; — Pass., break out, of an ulcer, Hdt. 3.133 ; burst, of an abscess, Hp. Aph. 4.82 ; ἔνθεν ἐκραγήσονται… ποταμοὶ πυρός A. Pr. 369 ; of a quarrel, ἐξερράγη ἐς τὸ μέσον broke out in public, Hdt. 8.74 ; of persons, break out into passionate words, ἐκραγῆναι ἔς τινα Id. 6.129, cf. Th. 8.84 ; pf. ἐξερρωγέναι throw aside restraint, become dissolute, Procop. Arc. 1. sts. intr. in Act., οὔ ποτ’ ἐκρήξει μάχη S. l.c. ; ἐκρήξας ἄνεμος Arist. Mete. 366b32 ; pf. part. ἐξερρωγώς precipitous, ὄρη J. AJ 14.15.5.

[ῡ], (ῥήγνυμι),
1) herausbrechen, -reißen ; νευρὴν δ' ἐξέρρηξε (eigtl. aus dem Bogen), Il. 15.469 ; ὕδωρ – ὁδοῖο, hatte aus dem Wege Etwas ausgerissen, ῥωχμὸς ἔην γαίης, 23.421 ; νεφέλη ὄμβρον ἐκρήξει, Regen losbrechen lassen, Plut. Fab. 12 ; übertr., ὀργήν, Zorn ausbrechen lassen, Luc. Calumn. 23.
2) intr., hervor-, losbrechen ; οὔποτ' ἐκρήξει μάχη καθ' ἡμᾶς Soph. Aj. 762, die Kämpfer uns gegenüber werden nicht durchbrechen ; ἐκρήξας εἰς τὸν ὑπὲρ γῆς τόπον ἄνεμος Arist. Meteor. 2.8. Häufiger so im pass., ἔνθεν ἐκραγήσονται ποταμοί Aesch. Prom. 367 ; ἐκραγῆναι εἴς τινα, gegen Einen losfahren, Her. 6.129 ; τέλος δὲ ἐξερράγη εἰς τὸ μέσον, endlich wurde es bekannt, 8.74 ; vgl. DS. 18.67 ; von den Wunden, aufbrechen, Nic. Al. 211 ; ἐξερράγη ὄμβρος, ἀστραπή, Poll. 1.116.

1. to break off, snap asunder , (Iliad by Homer); with genitive, ὕδωρ ἐξέρρηξεν ὁδοῖο the water broke off a piece of the road, (Iliad by Homer):—;Pass. to break or snap asunder , (Herdotus Historicus)
2. with accusative cognate to let break forth, break out with , (Plutarch):—;Pass. to break out , of an ulcer, (Herdotus Historicus); of a quarrel, ἐς μέσον ἐξερράγη it broke out in public, (Herdotus Historicus); of persons, to break out into passionate words , (Herdotus Historicus)
3. sometimes also intransitive in Act., οὔ ποτ᾽ ἐκρήξει μάχη (Sophocles Tragicus) (ML)