ἐκ·πνέω :
      1 exhaler un souffle, expirer, p. opp. à ἀναπνέω, aspirer, PLAT. Phæd. 112 b ; ARSTT. H.A. 1, 11, 6, etc. ; ἐκπν. βίον, ESCHL. Ag. 1493 ; ψυχήν, EUR. Or. 1163, exhaler sa vie, son souffle, d’où abs. expirer, mourir, EUR. Hel. 1123, etc. ; PLUT. M. 597 f ; ἐκπν. ὑπό τινος, SOPH. Aj. 1026 ; πρός τινος, EUR. H.f. 885, rendre le souffle, càd. mourir de la main de qqn ;
      2 en parl. du vent, souffler de : ἔσωθεν, HDT. 7, 36, du dedans ; ἐκ τοῦ κόλπου, THC. 2, 84, du golfe ;
      3 cesser de souffler, devenir calme, se calmer, TH. Vent. 52.

➳ ion. ἐκπνεέω, HDT. l. c.

Ep. ἐκπνείω Q.S. 1.349, impf. -είεσκον Id. 13.148 ; fut. -πνεύσομαι or -οῦμαι : — breathe out or forth, κεραυνὸς ἐκπνέων φλόγα A. Pr. 361 ; ἐ. ἀράς τινι E. Ph. 876 ; ἐ. θυμόν Id. Ba. 620 ; abs., Emp. 100.1, Pl. Phd. 112b, Arist. HA 492b6. βίον ἐ.
breathe one΄s last, expire, A. Ag. 1493 (lyr.), E. Hel. 142 ; ἐ. ψυχήν Id. Or. 1163 ; alone, ὑφ’ οὗ φονέως ἄρ’ ἐξέπνευσας S. Aj. 1026 ; πρός τινος E. HF 886 (anap.) ; abs., Id. Hyps. Fr. 60i38, Parth. 4.6 ; metaph, lose power, Gp. 15.1.28; lose lustre, of pearls, PHolm. 10.18.
lose breath, of a runner, Arist. Rh. 1409a32. abs., cease blowing, become calm, [ὁ δῆμος] ἴσως ἂν ἐκπνεύσειε E. Or. 700 ; τὰ κατὰ τὸν πόλεμον ἐκπέπνευκε καὶ λελώφηκεν Sch. Ar. Pax 942.
blow out or outwards, of a wind, ἔσωθεν ἐ. Hdt. 7.36 ; ἐκ τοῦ κόλπου Th. 2.84, cf. 6.104 ; burst out, σμικροῦ νέφους… ἐκπνεύσας μέγας χειμών S. Aj. 1148 ; but simply, blow, of wind, Arist. Mete. 365a4, Pr. 947a31.

(πνέω), aushauchen, ausatmen ; πνεῦμα, Medic.; Ggstz von ἀναπνέω, Plat. Phaed. 112b ; βίον, sterben, Aesch. Ag. 1471 ; κεραυνὸς ἐκπνέων φλόγα, flammenschnaubend, flammend, Prom. 359 ; Eur. öfter, ψυχήν Or. 1163 ; ohne Zusatz, ὑφ' οὗ ἐξέπνευσας Soph. Aj. 1005, getötet werden, wie Eur. Herc.Fur. 885 u. öfter ; θυμόν, ἀράς, ausstoßen, Bacch. 620, Phoen. 876. – Vom Winde : woher wehen, ἐκ τοῦ κόλπου Thuc. 2.84 ; absol., 6.104 ; vgl. σμικροῦ νέφους τις ἐκπνεύσας χειμών, aus kleiner Wolke hervorbrechend, Soph. Aj. 1127 ; ausdampfen, schwächer werden, καὶ ἐκλύονται Arist. rhet. 3.9 ; ἴσως ἂν ἐκπνεύσειεν ὁ δῆμος, dürfte ruhiger werden, Eur. Or. 699.

ἐκ-πνέω, -ῶ,
to breathe out; sc. βίον, ψυχήν (expressed in cl., Æsch., al.; cf. LS, see word), to breathe one's last, expire: Mrk.15:37, 39 Luk.23:46. For force of aorist, see Swete, Mrk.15:37.†
(AS)