'ἐκ·πλήσσω, att. ἐκ·πλήττω (f. -πλήξω, ao. ἐξέπληξα ; pass. f. ἐκπλαγήσομαι, ao.2 ἐξεπλήγην, ou plus us. ἐξεπλάγην, pf. ἐκπέπληγμαι) :
      1 abattre en frappant, en parl. de la foudre, ESCHL. Pr. 360 ; fig. frapper de stupeur, d’admiration, de crainte, IL. 18, 225 ; avec un suj. de chose : ἡ τέρψις τὸ λυπηρὸν ἐκπλήττει, THC. 2, 38, l’amusement étourdit le chagrin ; φόϐος μνήμην ἐκπλήττει, THC. 2, 87, la crainte étonne ou trouble la mémoire ; avec double rég. ἐκπλ. τινὰ εἴς τι, POL. 24, 4, 11, chercher à amener qqn par la crainte ou le désir à faire qqe ch. ; avec un gén. ὅ μ' ἐκπλήσσει λόγου, EUR. Or. 549, qui m’effraye pour parler ; au pass. être frappé de terreur, de stupeur, etc. : ἐκπληχθῆναι ψυχήν, EUR. Tr. 183, ou ἐκπλαγῆναι φρένας, ESCHL. Ch. 231, avoir l’esprit frappé, étonné, troublé ; abs. ἐκπλήττεσθαί ou ἐκπλαγῆναί τινι, HDT. 1, 116 ; THC. 7, 63 ; ἐπί τινι, XÉN. Cyr. 1, 4, 27 ; ὑπό τινος, HDT. 3, 64 ; PLAT. Prot. 355 a ; τι, HDT. 9, 82 ; THC. 3, 82 ; 6, 33 ; διά τι, THC. 7, 21 ; πρός τι, PLUT. Thes. 19, être étonné, troublé ou effrayé de qqe ch. ; de même, avec un acc. de pers. ἐκπλαγῆναί τινα, SOPH. Ph. 226, être frappé de terreur à la vue ou à la pensée de qqn ; ἡμᾶς δ' ἂν μάλιστα ἐκπεπληγμένοι εἶεν, THC. 6, 11, ils auraient de nous une peur terrible surtout ; abs. ἐκπεπληγμένον κεῖνον βλέποντες, SOPH. O.R. 922, le voyant épouvanté ;
      2 jeter hors de, détourner par la force, ou par la crainte : τινὰ ὁδοῦ, EUR. Ion 635, qqn d’une route.

➳ Pass. ao.1 ἐξεπλήχθην, SOPH. Tr. 386 ; EUR. Tr. 183 ; ao.2, 3 pl. épq. ἔκπληγεν, IL. 18, 225.

'

Att. ἐκπλήττω, strike out of, drive away from, expel, ἐκ δ’ ἔπληξέ μου τὴν αἰδῶ A. Pr. 134 ; ὃς (sc. κεραυνὸς) αὐτὸν ἐξέπληξε τῶν… κομπασμάτων ib. 362, cf. E. Ion 635; abs., drive away, ἡ τέρψις τὸ λυπηρὸν ἐκπλήσσει Th. 2.38 ; φόβος μνήμην ἐ. ib. 87.
drive out of one΄s senses by a sudden shock, amaze, astound, Od. 18.231 (tm.) ; κάλλει καὶ ὥρᾳ διενεγκόντες ἐ. τινάς Aeschin. 1.134 ; ὁ φόβος ἐκπλήσσων… Antipho 2.1.7 ; κακοὶ εὐτυχοῦντες ἐκπλήσσουσί με Trag.Adesp. 465 ; ὅ μ’ ἐκπλήσσει λόγου frightens me in speaking, E. Or. 549 ; — in this sense most freq. in aor.2 Pass., Ep. ἐξεπλήγην (v. infr.), Att. ἐξεπλάγην [α] (also aor.1 ἐξεπλήχθην Id. Tr. 183 ; pf. part. ἐκπεπληγμένος A. Pers. 290, S. Tr. 386, etc.); to be panic-struck, amazed, esp. by fear, ἐκ γὰρ πλήγη φρένας Il. 16.403, cf. 13.394 ; ἡνίοχοι ἔκπληγεν 18.225 ; c. part., ἐκπεπληγμένον κεῖνον βλέποντες S. OT 922, cf. Ant. 433, etc. ; ἐκπλαγῆναί τινι to be astonished at a thing, Hdt. 1.116, etc. ; ὑπό τινος Id. 3.64 ; διά τι Th. 7.21 ; ἐπί τινι X. Cyr. 1.4.27 ; πρός τι Plu. Thes. 19, etc. ; also c. acc., ἐκπλαγῆναί τινα to be struck with panic fear of…, S. Ph. 226, El. 1045 ; ἡμᾶς δ’ ἂν… μάλιστα ἐκπεπληγμένοι εἶεν Th. 6.11, cf. 3.82. generally, of any sudden, overpowering passion, to be struck with desire, Ar. Pl. 673 ; with love, E. Hipp. 38, Med. 8 ; χαρᾷ, ἡδονῇ, A. Ch. 233, S. Tr. 629 ; with admiration, Hdt. 3.148, etc. ; c. acc. rei, ἐκπλαγέντα τὰ προκείμενα ἀγαθά Id. 9.82. εἰς ὁμολογίαν ἐκπλήττειν frighten one into…, f.l. in Plb. 23.4.11.

1) herausschlagen, -treiben, verscheuchen ; ἐκ δ' ἔπληξέ μου τὴν αἰδῶ Aesch. Prom. 134 ; ὃς αὐτὸν ἐξέπληξε τῶν κομπασμάτων 360 ; τινὰ ὁδοῦ Eur. Ion 635 ; ἡ τέρψις τὸ λυπηρόν, Thuc. 2.38 ; φόβος μνήμην 2.87.
2) erschrecken, Einen durch Staunen, Verwunderung außer sich setzen, betäuben, beunruhigen ; Ar. Plut. 673 ; ἐὰν ἐκπλήξωσί τινας κάλλει Aeschin. 1.134 ; ὁ λόγος τοὺς Ἀθηναίους Plat. Legg. III.698d ; βουλόμενοι τοὺς Ἀχαιοὺς εἰς τὴν ὁμολογίαν ἐκπλῆξαι, durch Furcht zur Abschließung des Vertrags bewegen, Pol. 24.4.11. Am häufigsten pass. aor.2 ἐξεπλάγην (ἐκπληχθεῖσα ψυχὴν φρίκᾳ Eur. Tr. 183), in Schrecken gesetzt werden, vor Furcht, Staunen u. dgl. außer sich geraten ; ἐκ δέ οἱ ἡνίοχος πλήγη φρένας, ἃς πάρος εἶχεν, er verlor die Besinnung, Il. 13.394 ; ἡνίοχοι δ' ἔκπληγεν, = ἐξεπλάγησαν, 18.225 ; χαρᾷ δὲ μὴ' κπλαγῇς φρένας, laß dich nicht betören, Aesch. Ch. 231 ; κακοῖς ἐκπεπληγμένη Pers. 281 ; φόβῳ Soph. Trach. 24 ; ἡδονῇ 626 ; ὥστε ἐκπεπλῆχθαι πάντας Bato Ath. III.104 (v. 19); ἀπεθώμαζε καὶ ἐξεπλήσσετο Her. 3.148 ; ὑπὸ τῆς συμφορᾶς ἐκπεπληγμένος 3.64 ; ταῖς ξυμφοραῖς Thuc. 7.63 ; κέντροις ἔρωτος Eur. Hipp. 38 ; θαυμαστὰ – φιλίᾳ Plat. Symp. 192c ; ὑπὸ τῶν ἡδονῶν ἀγόμενος καὶ ἐκπλ. Prot. 355a ; neben κατέχεσθαι Symp. 215d ; neben τεθορυβῆσθαι Charm. 154c ; ἐκπλαγείς oft allein, erschreckt, verdutzt, Xen. An. 1.8.20 ; ἐπί τινι, Cyr. 1.4.27, wie Matth. 7.28 ; διά τι, Thuc. 7.21 ; auch τί, sich vor Etwas entsetzen od. es anstaunen, Soph. Aj. 33 ; Thuc. 3.82, 6.33.

ἐκ-πλήσσω
(Attic -ττω, Act.13:12), [in LXX: (pass.) Ecc.7:16, (שָׁמֵם hithp.), Wis.13:4, 2Ma.7:12, 4Ma.8:4 4Mac 17:16 * ;]
__1. prop., to strike out, drive away.
__2. to strike with panic or shock, to amaze, astonish: pass., Mat.13:54 19:25, Mrk.6:2 7:37 10:26, Luk.2:48; before ἐπί, with dative of thing(s), Mat.7:28 22:33, Mrk.1:22 11:18, Luk.4:32 9:43, Act.13:12.†
SYN.: ' πτωεῖν G?, to terrify, agitate with fear;
τρεμεῖν, to tremble, predominantly physical;
φοβεῖν, to fear, 'the general term,' Thayer;
cf. also φρίσσω, to shudder, and see: δειλία
δειλία, -ας, ἡ
(< δειλός), [in LXX for אֵימָה, מְחִתָּה, etc. ;]
cowardice, timidity (never in good sense): 2Ti.1:7.†
SYN.: φόβος, fear, in general, good or bad; εὐλάβεια (which see), apprehension generally, but chiefly pious fear, 'that careful and watchful reverence which pays regard to every circumstance in that with which it has to deal' (cf. Tr., Syn., § x).† (AS)