ἐκ·πίπτω (f. ἐκπεσοῦμαι, ao.2 ἐξέπεσον, pf. ἐκπέπτωκα, pl.q.pf. ἐξεπεπτώκειν) :
   I tomber de :
      1 au pr. δίφρου, IL. 5, 585 ; ἵππων, IL. 11, 179 ; ἀντύγων ἄπο, EUR. Ph. 1193, tomber d’un char ; avec double rég. θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ, IL. 2, 266, une larme brûlante tomba de ses yeux ;
      2 p. anal. être renversé, chassé : ὑπό τινος, HDT. 8, 141 ; πρός τινος, ESCHL. Pr. 948 ; SOPH. Ant. 679, par qqn ; ἐκ Πελοποννήσου, HDT. 8, 141, être chassé du Péloponnèse ; fig. ἐκπ. τυραννίδος, ESCHL. Pr. 756, être renversé de la royauté ; particul. en parl. d’exilés : ἐκπ. ἐκ τῆς πατρίδος (cf. lat. excidere patria) HDT. 1, 150 ; ἐκπ. χθονός, SOPH. O.C. 766, être banni de sa patrie ; abs. ἐκπ. πολέμῳ ἢ στάσει, THC. 1, 2, être exilé par l’effet d’une guerre ou d’une sédition ; fig. ἐκπ. ἀπὸ τῶν ἐλπίδων, THC. 8, 81, être précipité de ses espérances ; ἐκ τῶν ἐόντων, HDT. 3, 14, perdre sa fortune ; particul. en parl. d’acteurs ou d’orateurs, tomber, faire une chute, échouer, en parl. d’orateurs, PLAT. Gorg. 517 a ; en parl. d’acteurs, ARSTT. Poet. 24, 7 ; DÉM. 315, 10 ; LUC. Nigr. 8 ;
   II tomber de soi-même, càd. se détacher et tomber, se détacher de qqe ch. en tombant, en parl. de chairs pourries, HPC. Fract. 769 ; de dents, ARSTT. G.A. 2, 6, 55 ; de plumes, ARSTT. H.A. 3, 12, 5 ; p. ext. se déboîter, en parl. d’articulations, HPC. Art. 784, etc. ;
   III s’écarter : ἐκ τῆς ὁδοῦ, XÉN. An. 5, 2, 31, de la route ; fig. ἐκ τοῦ λόγου, ESCHN. 32, 42, s’écarter du sujet de son discours ; abs. ISOCR. 250 fin ; particul. avec εἰς ou πρός, aller échouer dans ou sur : ἐς λιμένα, THC. 2, 92, dans un port ; πρὸς χώραν, PLAT. Leg. 866 d, sur une plage ; πρὸς πέτραις, EUR. Hel. 1211, sur des roches ; fig. ἐκπ. ἐς ἀλλότριον εἶδος, PLAT. Rsp. 497 b, dégénérer, se changer en une autre forme (de gouvernement) ;
   IV se précipiter hors de, d’où :
      1 sortir précipitamment : ἐξ οἰκίας, XÉN. Hell. 3, 2, 27, hors d’une maison ; τῆς ἀγορᾶς δρόμῳ, PLUT. Lyc. 11, se précipiter hors de la place publique en courant ;
      2 faire une sortie, en parl. d’assiégés ou de soldats retranchés : ἐκπ. ἐκ τοῦ σταυρώματος, XÉN. Hell. 4, 4, 11, s’élancer hors de la palissade ; abs. XÉN. An. 5, 12, 17 ;
      3 s’échapper, THC. 6, 95 ;
      4 p. ext. sans idée de précipitation, sortir de : χρησμὸς ἐκπίπτει μοι, LUC. Alex. 43, l’oracle que j’attendais sort du sanctuaire ; ἐξέπεσε φωνὴ ἐξ ἄλσους, PLUT. Popl. 9, une voix sortit du bois sacré ; d’où se répandre, être publié, être connu (cf. franç. tomber dans le domaine public), PLAT. Ep. 314 a ; POL. 31, 8, 10.

➳ Impf. poét. ἔκπιπτον, IL. 21, 492. Ao.2 épq. 3 sg. ἔκπεσε, IL. 2, 266 ; 3, 329 ; OD. 16, 16 ; 3 pl. ἔκπεσον, IL. 11, 179 ; inf. ion. ἐκπεσέειν, IL. 23, 467.

fut. -πεσοῦμαι ; aor. ἐξέπεσον ; pf. ἐκπέπτωκα : — fall out of, δίφρου Il. 5.585 ; ἵππων 11.179 ; ἀντύγων ἄπο E. Ph. 1193, etc. ; c. dat. pers., τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός Il. 15.465 ; θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ fell from his eyes, 2.266 ; abs., fall out, 23.467 ; fall down, of trees, Thphr. HP 9.2.7 ; οἱ λεγόμενοι ἀστέρες ἐκπίπτειν meteors, Epicur. Ep. 2 p. 54U. — After Hom., in various relations, freq. as Pass. of ἐκβάλλω ; of seafaring men, to be cast ashore, ἐκ δ’ ἔπεσον θυμηγερέων Od. 7.283 ; ἐ. τῇσι νηυσὶ ἐς Ἰηπυγίην Hdt. 3.138 ; πρὸς τὰς πέτρας Id. 8.13 ; πρὸς πέτραις E. Hel. 1211 ; ναυαγὸν ἐ. ib. 539 ; ἐ. πρὸς τὴν χώραν Pl. Lg. 866d ; of things, suffer shipwreck, X. An. 7.5.13 ; of fish, to be cast up, Arist. HA 601b32.
fall from a thing, i.e.
be deprived of it, ἐκ πολλῶν καὶ εὐδαιμόνων ἐς πτωχηΐην Hdt. 3.14, cf. Lys. Fr. 1.1 ; τυραννίδος, ἀρχῆς, A. Pr. 756, 757 ; [ἀπὸ] τῶν ἐλπίδων Th. 8.81 ; ἐκ τῆς δόξης Isoc. 5.64 ; τῶν ὑπαρχόντων Phld. Ir. p. 51 W.
to be driven out, [ἐκ τῆς ἀκροπόλιος] Hdt. 5.72 ; to be banished, ἐ. ἐκ τῆς πατρίδος Id. 1.150, cf. 6.121 ; ἐ. χθονός S. OC 766, cf. Aj. 1177 ; ἐ. πολέμῳ ἢ στάσει Th. 1.2 ; γυμνὸς θύραζ’ ἐξέπεσον Ar. Pl. 244 ; ὑπό τινος by a person, ἐκ Πελοποννήσου ὑπὸ Μήδων Hdt. 8.141 ; ὑπὸ τοῦ πλήθους Th. 4.66, cf. Inscr.Prien. 37.71 ; πρός τινος A. Pr. 948, S. Ant. 679 ; — in Th. 7.50 the prep. ἐς is corrupt. of limbs, to be dislocated, Hp. Art. 8, etc. ; of flesh, mortify and separate itself, Id. Fract. 27 ; so ἐ. ὀδόντες, πτερά, Arist. GA 745b6, HA 519a26, etc. ; of atoms, ἐκπεσοῦσαι κατέψυξαν Epicur. Fr. 60.
go forth, sally out, Hdt. 9.74 ; ἐκ τοῦ σταυρώματος X. HG 4.44.11 ; abs., Id. An. 5.2.17 ; of rays, issue forth, Alex.Aphr. de An. 127.31.
come out, of votes, X. Smp. 5.10 ; turn out, happen, Vett.Val. 70.27, al.
escape, Th. 6.95. of oracles, issue, χρησμὸς ἐκπίπτει Luc. Alex. 43, etc. ; ἐκπεσεῖν φωνὴν ἐξ ἄλσους Plu. Publ. 9 ; to be published, become known, εἰς ἀνθρώπους ἀπαιδεύτους Pl. Ep. 314a ; φήμη ἐ. ἐς τοὺς Ἕλληνας Plu. Cleom. 5 ; abs., ἀπόκρισις ἐ. Plb. 30.32.10.
depart, ἐκ τῆς ὁδοῦ X. An. 5.2.31 ; ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματος Pl. R. 495a.
digress, Isoc. 12.88 ; ἐ. ἐκ τοῦ λόγου Aeschin. 2.34 ; but ἐ. τῆς διανοίας miss the sense, Olymp. in Mete. 7.26 ; fall outside of a class, Alex.Aphr. de An. 169.17. of things, escape one unawares, φασὶν ἐκπεσεῖν αὐτούς Arist. EN 1111a9, cf. Plu. Per. 8 ; ἐ. τὴν αἴσθησιν Alex.Aphr. in Sens. 147.18 ; of reason, fail, be lacking, Arist. MM 1202a3.
degenerate, εἰς ἀλλότριον ἦθος Pl. R. 497b ; εἰς τὴν Φρυγιστὶ ἁρμονίαν slip into…, Arist. Pol. 1342b11 ; abs., come to naught, Ep. Rom. 9.6 ; to be dilapidated, IG2². 204.74. of actors or dramatic pieces, to be hissed off the stage, D. 18.265, Arist. Po. 1456a18, 1459b31 ; so of orators, Pl. Grg. 517a, cf. Phlb. 13d. ἐ. ἑαυτοῦ lose one΄s self-control, Philostr. VA 3.36 ; ἐ. σκοποῦ miss the mark, ib. 8.7. of things, arise from, ἔκ τινος A.D. Adv. 136.3. of money, cease to be current, IG 7.303.14 (Oropus, iii BC).
run to excess, δι’ ἀοριστίαν Epicur. Sent.Vat. 63 ; [ὁ πλοῦτος] εἰς ἄπειρον ἐ. Id. Sent. 15, cf. Luc. JConf. 7. Geom., as Pass. of ἐκβάλλω, to be produced, Archim. Spir. 14.
die, χθὼν ἐκπιπτόντων Not. Scav. 1923.35 (unless, = rubbish heap).

(πίπτω), heraus-, herabfallen ; σκῆπτρον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός, fiel ihm aus der Hand, Od. 14.31 ; δίφρου, ἵππων, Il. 11.179, 13.399, wie δίφρων Soph. El. 739 ; ἀντύγων ἄπο Eur. Phoen. 1193 ; ἐκ τοῦ τρήματος Ar. Lys. 419 ; ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματος Plat. Rep. VI.495a. Oft absol., θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ, entfiel ihm, Od. 16.16. Von Bäumen, umfallen, Theophr. – Von Soldaten, einen Ausfall machen, Her. 9.74 ; ἐξ οἰκίας ἐκπεσόντες ξίφη ἔχοντες σφαγὰς ποιοῦσι Xen. Hell. 3.2.27 ; An. 5.2.18 u. öfter, wie Sp., z.B. Pol. 12.19.6. – Oft liegt darin der passive Begriff vertrieben, verdrängt werden, πρὶν ἂν Ζεὺς ἐκπέσῃ τυραννίδος Aesch. Prom. 758, vgl. 759, 950 (πρὸς ὧν, womit zu vgl. Soph. κρεῖσσον γὰρ πρὸς ἀνδρὸς ἐκπεσεῖν, d.i. überwunden werden, Antig. 675); 959 ; ἄθαπτος ἐκπέσοι χθονός, aus dem Lande geworfen werden, Soph. Aj. 1156, vgl. O.C. 770, ins Exil gehen ; οἱ Κόλχοι ἐκπεπτωκότες τῶν οἰκιῶν, aus ihren Wohnsitzen vertrieben, Xen. An. 5.2.1 ; πολέμῳ ἢ στάσει ἐκπ. Thuc. 1.2 ; absol., οἱ ἐκπεσόντες, die Exilierten ; Plat. vrbdt τινὲς τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μὲν διεφθάρησαν, αἱ δὲ καὶ ἐξέπεσον Rep. VIII.560a ; ἐκπίπτειν ὑπὸ μήδων ἐκ Πελοποννήσου, durch die Meder vertrieben werden, Her. 8.141 ; ἐκπεσόντες ὑπὸ τοῦ πλήθους Thuc. 4.66 ; ὑπ' ἐκείνου βίᾳ ἐκ τῆς μισθώσεως Dem. 37.6. – Ans Land geworfen, verschlagen werden, ἐκ δ' ἔπεσον θυμηγερέων Od. 7.283 ; ναυαγὸς ἐξέπεσον εἰς γῆν τήνδε Eur. Hel. 409 ; πρὸς πέτραις 1211 ; κατὰ θάλατταν ἐκπ. πρὸς τὴν χώραν Plat. Legg. IX.866c ; ἐς τὸν λιμένα Thuc. 2.92 ; vgl. Xen. An. 6.2.2 ; auch von Sachen, 7.5.13. – Einer Sache verlustig gehen, sie verlieren ; ἐκπ. ἐκ τῆς δόξης Isocr. 5.64 ; ἐκ τῶν ἐόντων Her. 3.14 ; ἀπὸ τῶν ἐλπίδων Thuc. 8.81. – Von Theaterstücken, durchfallen, Arist. poet. 24 ; von Dichtern u. Schauspielern, ἐξέπιπτες, ἐγὼ δὲ ἐσύριττον Dem. 18.265 ; ἐκπίπτοντες καὶ συριττόμενοι Luc. pro merc.cond. 5. Von Rednern, die sich nicht in der Volksgunst halten können, Plat. Gorg. 527a ; ὁ λόγος ἡμῖν ἐκπεσὼν οἰχήσεται, wird durchfallen, Phil. 13d ; in der Rede stecken bleiben, Luc. Nigr. 35 ; ἐκπίπτειν τοῦ λόγου, herauskommen, Aesch. 2.34.
Ausschlagen, ausfallen, ἡ τοῖς Συρακουσίοις στάσις ἐς φίλια ἐξεπεπτώκει Thuc. 7.50 ; ἐς ἀλλότριον εἶδος, ausarten in, Plat. Rep. VI.497b ; νῦν ἐπὶ τοσοῦτον ἐκπεπτώκαμεν ὥς τε κατακεῖσθαι δαινύμενοι Ath. I.18c ; ἐς λήθην τινός, vergessen, Aesch. 1.179. – αἱ ψῆφοι ἐξέπεσον, wurden ausgeschüttet, Xen. Symp. 5.10. – Vom Orakel, es wird von einem Orte aus erteilt, aus dem Heiligtum, ψευδεῖς εἰσιν οἱ νῦν ἐκπίπτοντες ἐκεῖ χρησμοί Luc. Alex. 43 ; vgl. DL. 1.32 ; φωνὴ ἐξ ἄλσους, tönt aus dem Han hervor, Plut. Popl. 9. – Allgemeiner, auskommen, unter die Leute kommen, bekannt werden, ἐς ἀνθρώπους Plat. Ep. II.314a ; ταύτης τῆς ἀποκρίσεως ἐκπεσούσης Pol. 31.8.10.

ἐκ-πίπτω
[in LXX: Isa.40:8 28:1, 4 (הֶבֶל), Job.14:2 (מָלַל, see RV. mg), Job.15:30 (סוּר), Job.15:33 (שָׁלַךְ hi.), etc. ;]
to fall out of, fall from, fall off: before ἐκ τ. χειρῶν, Act.12:7; absol., Act.27:32; of the withering of flowers (as LXX, ll with), Jas.1:11, 1Pe.1:24' (LXX) ; of navigators falling off from a straight course, Act.27:17, 26 27:29 Metaph., with genitive of thing(s): Gal.5:4, 2Pe.3:17; absol., fall from its place, fail, perish: Rom.9:6.†
(AS)