ἐκ·λείπω (f. -λείψω, ao.2 ἐξέλιπον, etc.) :
A délaisser, càd. :
   I quitter, abandonner : τινά, SOPH. Ph. 911, qqn ; πόλιν, THC. 1, 92, etc. ; τὴν Βοιωτίαν, THC. 1, 113 ; τὰ ὑπάρχοντα, THC. 1, 144, abandonner une ville, la Béotie, ce qu’on possède ; τὴν τυραννίδα, HDT. 6, 123, renoncer à la royauté absolue ; τὸν βίον, SOPH. El. 1131 ; ANT. 113, 38, etc. quitter la vie ; abs. déserter, XÉN. An. 7, 4, 2 ; στρατείαν, XÉN. Hell. 5, 2, 22, abandonner une expédition, y renoncer : ὅρκον, EUR. I.T. 750, Suppl. 1194 ; ξυνώμοτον, THC. 2, 72, violer un serment, une convention jurée ;
   II laisser de côté, omettre : Ἄνδρον, HDT. 4, 33, passer sans entrer à Andros ; θεραπείας σώματος, PLUT. Marc. 17, négliger les soins du corps ; ὁτιοῦν τῆς παρασκευῆς, THC. 7, 38, omettre quoi que ce soit des préparatifs ; ὄχλον λόγων, ESCHL. Pr. 827, omettre une foule de paroles ;
B intr.
   I manquer, cesser, disparaître, abs. ῥώμη γὰρ ἐκλέλοιπεν, EUR. H.f. 230, car la force (que j’avais autrefois) m’a abandonné ; διὰ τὸ ἐκλελοιπέναι τὴν χιόνα, XÉN. An. 4, 5, 15, parce que la neige avait disparu ; ἡ φωνὴ ἐξέλιπε, LUC. Nigr. 35, la voix manqua ; αἱ ἐπιθυμίαι ἐκλείπουσιν, PLAT. Rsp. 485 d, les désirs cessent ; νόσος ἐκλιποῦσα οὐδένα χρόνον τὸ παντάπασιν, THC. 3, 87, maladie qui n’avait jamais cessé absolument ; en parl. de pers. mourir, PLAT. Leg. 856 e ; IS. 84, 26 ; s’éclipser, en parl. du soleil, THC. 2, 28 ; PLAT. Phæd. 99 d ; PLUT. Per. 35 ; de la lune, THC. 7, 50 ; PLUT. Alex. 31 ; avec le gén. ἐκλ. τινός, PLUT. M. 851 a, renoncer à qqe ch. ou cesser de faire qqe ch. ; avec un part. τιμῶσα οὐδέποτε ἐκλείπει, PLAT. Menex. 249 b (cf. Menex. 234 b) elle ne cesse jamais d’honorer ;
   II p. suite, faire défaut, d’où :
      1 manquer (à un compte), être insuffisant, en parl. des choses nécessaires à la vie, DS. 15, 115 ; 16, 75 ;
      2 en parl. de pers. être affaibli, HPC. 67, 29.

leave out, pass over, πολλὰ δ’ ἐκλείπω λέγων A. Pers. 513; ἐ. ὄχλον λόγων Id. Pr. 827, cf. D. 25.47; ἐ. Ἄνδρον leave out, pass over Andros, Hdt. 4.33; ἐ. ὁτιοῦν τῆς παρασκευῆς Th. 7.48 ; τὴν στρατιάν X. HG 5.2.22 ; εἴ τι ἐξέλιπον, σὸν ἔργον ἀναπληρῶσαι Pl. Smp. 188e ; — Pass., ὄνειδος οὐκ ἐκλείπεται fails not to appear, A. Eu. 97.
forsake, desert, abandon, τὰς πατρίδας, τὴν ξυμμαχίην, etc., Hdt. 1.169, 6.13, etc. ; θήρας μόχθον E. Hipp. 52; τὸ ξυνώμοτον Th. 2.74; τὸν ὅρκον E. IT 750; abandon, quit, τὴν τάξιν Hdt. 8.24, al. ; τὴν χώρην Id. 4.105, 118, al. ; τὸν πλοῦν S. Ph. 911, cf. 58; give up, τὴν τυραννίδα Hdt. 6.123; τὰ ὑπάρχοντα Th. 1.144; θρήνους E. Ph. 1635; v. infr. II. 2. freq. in elliptic phrases, ἐκλείπειν τὴν πόλιν εἰς τὰ ἄκρα abandon the city and go to the heights, Hdt. 6.100, cf. 8.50, X. An. 7.4.2; ἐξέλειπον οἴκους πρὸς ἄλλον εὐνάτορα E. Andr. 1040 (lyr.). εἴ τις ἐξέλιπε τὸν ἀριθμόν (of the Persian immortals) if any one left the number incomplete, Hdt. 7.83.
fail one, ἐκλελοίπασιν ὑμᾶς αἱ προφάσεις Lys. 8.16, cf. Pl. Lg. 657d. intr., of the Sun or Moon, suffer eclipse, Th. 2.28 ; in full, ὁ ἥλιος ἐκλιπὼν τὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἕδρην Hdt. 7.37; ἐ. τὰς ὁδούς Ar. Nu. 584.
die, οἱ ἐκλιπόντες the deceased, Pl. Lg. 856e; τῶν ἄλλων ἐκλελοιπότων Is. 11.10, etc. ; of trees, BGU 1120.33 (i BC); more freq. in full, ἐ. βίον S. El. 1131; ὑφ’ ὧν ἥκιστα ἐχρῆν τὸν βίον ἐκλιπών (= ἀποθανών) Antipho 1.21; so ἐ. φάος E. Ion 1186, etc.
faint, Hp. Prorrh. 1.71. generally, leave off, cease, τῇ μοι [ὁ λόγος] ἐξέλιπε Hdt. 7.239; ἐ. πυρετός Hp. Aph. 4.56, cf. Th. 3.87; ἐκλέλοιπεν εὐφρόνη, i.e. it is day, S. El. 19; ὥστε μὴ ΄κλιπεῖν κλέος ib. 985, cf. 1149; [αἱ ἐργασίαι] ἐκλελοίπασιν Isoc. 8.20; c. part., leave off doing, Pl. Mx. 234b, cf. 249b; c. gen., θεραπείας Plu. Marc.. 17.
fail, be wanting, ῥώμη γὰρ ἐκλέλοιπεν ἣν πρὶν εἴχομεν E. HF 230, cf. Pl. R. 485d; τῶν ἐπιτηδείων ἐκλειπόντων D.S. 16.75; ἡ φωνὴ ἐξέλιπε Luc. Nigr. 35; περὶ ὧν ἐ. [ὁ νόμος] Arist. Pol. 1286a37; Gramm., of words in a sentence, A.D. Synt. 11.17; of grammatical forms, ib. 168.21.
remain, be left, LXX 4 Ki. 7.13.
depart, A. Pers. 128 (lyr.), Th. 219. ἐκλείπων σφυγμός remittent pulse, Gal. 9.66.

1) auslassen, verlassen, so daß man weggeht ; χῶρον Aesch. Ch. 536 ; Thuc. 1.92 u. A.; τὴν τυραννίδα, aufgeben, Her. 6.123 ; τὸν βίον, sterben, Soph. El. 1120 ; Antiph. 1.21 ; φάος Eur.; τὸ ζῆν Pol.; bes. verräterischer Weise im Stich lassen, προδούς μ' ἔοικεν κἀκλιπών Soph. Phil. 899 ; τὴν τάξιν, τὴν φυλακήν Plut. u. a.Sp.; auch ohne acc., von Soldaten, desertieren, Xen. An. 7.4.2 ; ἐκλείπειν πόλιν ἐς τὰ ἄκρα, ἐς ἄλλην, eine Stadt verlassen u. in eine andere ziehen, auswandern nach, Her. 6.100, 8.50 ; Xen. An. 1.2.24 ; – sich einer Sache entziehen, στρατείαν Xen. Hell. 5.2.22 ; ὁτιοῦν τῆς παρασκευῆς Thuc. 7.38 ; unterlassen, nicht beobachten, ὅσα ἐξελελοίπεσαν τῆς συνθήκης Thuc. 5.42 ; θεραπείας σώματος, τὸ βοηθεῖν, Plut. Marcell. 17, Lys. 23 ; ὅρκον, brechen, Eur. I.T. 750, wie τὸ ξυνώμοτον Thuc. 2.74 ; – weglassen, bes. in der Rede übergehen, ὄχλον λόγων Aesch. Prom. 829 ; πολλὰ ἐξέλιπον λέγων Pers. 505 ; εἴ τι ἐξέλιπον, σὸν ἔργον ἀναπληρῶσαι Plat. Symp. 188e ; θρήνους Eur. Phoen. 1629 ; θήρας μόχθον Hipp. 52 ; γραφάς Dem. 25.47.
2) intr., ablassen, nachlassen ; ἐπιθυμίαι Plat. Rep. VI.485d ; ῥώμη γὰρ ἐκλέλοιπεν, ἣν πρὶν εἴχομεν, eigtl. hat uns verlassen, ist geschwächt, vergangen, Eur. Herc.Fur. 230 ; μέλαινά τ' ἄστρων ἐκλέλοιπεν εὐφρόνη, es ist Tag geworden, Soph. El. 19, vgl. 985 ; ἡ νόσος τὸ δεύτερον ἐπέπεσε τοῖς Ἀθηναίοις, ἐκλιποῦσα μὲν οὐδένα χρόνον τὸ παντάπασιν, sie hatte nie ganz aufgehört, Thuc. 3.87 ; διὰ τὸ ἐκλελοιπέναι αὐτόθι τὴν χιόνα Xen. An. 4.5.15, weil der Schnee dort fortgegangen ; αἱ ἐργασίαι διὰ τὸν πόλεμον ἐκλελοίπασιν, sind ins Stocken geraten, Isocr. 8.20 ; ἄνειμι ἐκεῖσε τοῦ λόγου τῇ μοι τὸ πρότερον ἐξέλιπε, wo meine Erzählung stehen blieb, Her. 7.239 ; ἡ φωνὴ ἐξέλιπε, ging aus, Luc. Nigr. 35 ; τοὔνομα Plut. Rom. 18 ; c. partic., τοὺς τελευτήσαντας τιμῶσα οὐδέποτε ἐκλείπει, sie ermangelt nie zu ehren, Plat. Menex. 249b, vgl. 234a. – Ohnmächtig werden, Hippocr.; sterben, Plat. Legg. IX.856e ; Isae. 11.10. – Von der Sonne u. dem Monde, sich verfinstern (ausbleiben), Thuc. 2.28 Plat. Phaed. 99d u. Folgde, der gewöhnliche Ausdruck ; Her. 7.37 sagt dafür auch ὁ ἥλιος ἐκλιπὼν τὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἕδρην ἀφανὴς ἦν, wie Ar. Nub. 575 ἡ Σελήνη δ' ἐκλέλοιπε τὰς ὁδούς. – Das pass., wie intr., ὄνειδος ἐκλείπεται Aesch. Eum. 97, die Schmach verschwindet.

ἐκ-λείπω
[in LXX for כָּלָה, כָּרַת ni., תָּמַם, etc., 47 different words in all ;]
__1. trans., to leave out, pass over.
__2. Intrans., to leave off, cease, fail: μαμωνᾶς, Luk.16:9; πίστις, Luk.22:32; ἔτη, Heb.1:12 (LXX); of the sun in an eclipse, Luk.23:45.†
(AS)