ἐκ·λάμπω :
   I intr.
      1 sortir en brillant de, en parl. du soleil sortant des nuages, XÉN. Hell. 1, 1, 16 ; en parl. de la lueur qui jaillit d’un éclair, ESCHL. Pr. 1083 ; du feu qui jaillit d’une pierre, ARSTT. H.A. 3, 7 ; p. anal. en parl. du feu qui jaillit des yeux, HPC. 1233 g ; fig. du désir ou de la passion qui éclate dans le regard, A. PL. 4, 182, 6 ;
      2 p. ext. briller tout à coup, éclater, en parl. d’une lueur soudaine, du soleil, EUR. fr. inc. 999 Nauck (HÉPH. 15, 17) ; d’armes étincelantes, XÉN. Cyr. 7, 1, 2, etc. ; fig. devenir éclatant, briller, en parl. de pers. PLUT. Cic. 2 ; en parl. de choses (gloire, vertu, etc.) PLAT. Gorg. 484 a ; POL. 32, 9, 2 ; PLUT. Cæs. 4, etc. ; en parl. d’une maladie, HPC. 15, 9 ; 963 h, etc. ;
      3 p. anal. en parl. du son, éclater, être clair ou distinct, POL. 15, 31, 1 ;
   II tr. faire briller, allumer, EUR. (STOB. Ecl. phys. 1, 8) ; LYC. 1091 ; APP. Syr. 56.

shine or beam forth, Hdt. 6.82, A. Pr. 1083 (anap.); ὅπλα ὥστε κάτοπτρον ἐξέλαμπεν X. Cyr. 7.1.2, etc. ; ὀμμάτων ἐ. πόθος APl. 4.182 (Leon.); ὥσπερ ἀστραπήν Hp. Epid. 7.88; πῦρ ἐκ λίθων ἐ. Arist. HA 516b11 ; metaph, δίκας δ’ ἐξέλαμψε θεῖον φάος Trag.Adesp. 500; ὥσπερ ἐκ πυρείων ἐ. Pl. R. 435a; ἐξ. ἡ δόξα Plb. 31.23.2 ; of persons, Ph. 1.326, al. ; burst forth violently, of a fever, Hp. VM 16 ; of sound, to be clearly heard, [ἐκ τῆς κραυγῆς] ἐξέλαμψε τὸ καλεῖν τὸν βασιλέα Plb. 15.31.1.
to be distinguished, δι’ εὐφυΐαν Plu. Cic. 2; τῶν ἄλλων Lib. Or. 62.37. c. acc. cogn., flash forth, πυρωπὸν γλῆνος ἐκλάμψαν φλόγα A. Fr. 300.4; σέλας dub.l. in E. Fr. 330, cf. Lyc. 1091 ; πῦρ App. Syr. 56, cf. Bias Fr. Lyr. ; metaph, νοῦς ἐ. αἰσθήσεις Ph. 1.72 ; ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ὁ θεὸς ἑαυτὸν ἐξέλαμψε Iamb. Myst. 8.2.
Astrol., = διαυγάζω III, PLond. 1.132.95 (i/ii AD).

hervorleuchten, -strahlen ; Aesch. Prom. 1085 ; ἐξέλαμψε τὸ τῆς φύσεως δίκαιον Plat. Gorg. 484a ; τὰ Κύρου ὅπλα ὥσπερ κάτοπτρον ἐξέλαμπεν Xen. Cyr. 7.1.2 ; ἔσβεσεν ἐκλάμψας ἀστέρας ἠέλιος Hel. 35 (XII.59); ἐκ λίθων πῦρ Arist. H.A. 3.7 ; ὀμμάτων πόθος Leon.Tar. 41 (Plan. 182); übertr., ἐκ τῆς κραυγῆς μάλιστα ἐξέλαμψε τὸ καλεῖν τὸν βασιλέα Pol. 15.31.1 ; δι' εὐφυΐαν ἐκλάμψας Plut. Cic. 2 ; δόξα, Pol. oft, wie a.Sp. – Trans., leuchten lassen, anzünden, σέλας Eur. frg., wie Lycophr. 1091 ; πῦρ App. Syr. 56.

ἐκ-λάμπω
[in LXX for אוֹר hi., etc. ;]
to shine forth: Mat.13:43.†
(AS)