ἐκ·κρέμαμαι [μᾰ] être suspendu, HPC. 836 c et h ; fig. τινος, PLAT. Ion 536 a ; PLUT. Mar. 12 ; ANTH. 9, 411, 4, être suspendu à (un désir, une espérance), se rattacher à, etc. ; ὁ λαὸς ἅπας ἐξεκρέματο αὐτοῦ ἀκούων, NT. Luc. 20, 48, tout le peuple l’écoutait suspendu à ses lèvres.

Pass., hang, be suspended, v.l. in Hp. Art. 76 ; τὴν γυναῖκα ἐκκρεμαμένην ἀποσεισάμενος Luc. Tox. 61 ; c. gen., hang from, Pl. Ion 536a.
depend upon, ἐξ ἐπιθυμιῶν Id. Lg. 732e ; τῆς τοῦ ζῆν ἐπιθυμίας Plu. Mar. 12 ; ἐλπίδος AP 9.411 (Maec.).

(κρέμαμαι), daran, davon herabhangen, Hippocr.; übertr., abhangen, ἐξ ὧν ἀνάγκη τὸ θνητὸν πᾶν ζῷον ἐκκρεμάμενον εἶναι Plat. Legg. V.733a ; ἐλπίδος ἐκκρέμαται, er hängt sich an eine Hoffnung, gibt sich ihr hin, Maec. 1a (IX.411); ἐκκρεμασθεὶς τῆς τοῦ ζῆν ἐπιθυμίας Plut. Mar. 12. S. das Folgd.