ἐκ·καλέω-ῶ [ᾰ]
      1 appeler au dehors : τινα, IL. 24, 582 ; OD. 10, 471, qqn ; τινὰ ἐκκ. δόμων, EUR. Bacch. 170, inviter qqn à sortir d’une maison ; abs. ἐκκ. τινα, AR. Pl. 1104, Ach. 1402, appeler qqn dehors ;
      2 fig. appeler, provoquer : δίκα δίκαν ἐξεκάλεσε καὶ φόνος φόνον, EUR. Suppl. 614, la vengeance a appelé la vengeance et le meurtre le meurtre ;
      3 faire appel à, acc. SOPH. O.R. 597 ;
      4 appeler d’un nom, nommer, acc. SIB. 3, p. 344 ;

Moy. appeler à soi, d’où :
      1 au pr. OD. 24, 1 ;
      2 appeler au dehors, AR. Vesp. 221, Eccl. 34 ; SOPH. Ph. 1264 ;
      3 inviter à venir, en parl. d’un appel fait à des troupes alliées, POL. 1, 88, 8 ;
      4 invoquer : θεούς, PLUT. M. 278 f, les dieux ;
      5 provoquer (un ennemi) à sortir (d’un retranchement) acc. POL. 1, 19, 2 ; fig. ἐκκ. δάκρυον, ESCHL. Ag. 270, provoquer les larmes ; ὀργήν, ESCHN. 28, 11, exciter la colère ; τὴν ὁρμήν τινος, POL. 1, 40, 3, exciter l’ardeur de qqn ; θορύϐους, ESCHN. 24, 40, exciter du tumulte ; τὴν εὔνοιαν, POL. 3, 98, 8, faire appel à la bienveillance ou provoquer la bienveillance ; avec un rég. de pers. ἐκκ. τινα, DÉM. 52, 15, exciter qqn ; τινα πρός τι, POL. 4, 57, 4, exciter qqn à qqe ch. ; avec un suj. de chose : ἐκκ. τὴν βλάστησιν, TH. C.P. 2, 1, 3 ; 5, 1, 4, provoquer la germination, favoriser la pousse (d’une plante) ; avec l’inf. SOPH. Tr. 1206 ; POL. 3, 51, 2, exciter à, etc.

➳ Pf. pass. au sens moy. ἐκκεκλῆσθαι, PLUT. M. 278 f ; pl.q.pf. pass. au sens moy. ἐξεκέκλητο, POL. 4, 57, 4.

call out or forth, summon forth, Il. 24.582, etc. ; τινὰ δόμων E. Ba. 170 ; ἔνδοθεν Lys. 3.8 ; crave speech of, τινά S. OT 597 codd. Med., call out to oneself, ψυχάς Od. 24.1, cf. Hdt. 8.79, S. Ph. 1264.
call forth, elicit, χαρὰ δάκρυον ἐκκαλουμένη A. Ag. 270 ; ὀργήν Aeschin. 2.3 ; ἴσως ἂν ἐκκαλέσαιθ’ ὑμᾶς D. 4.42, cf. Pl. Euthd. 288d ; λιμὸν ἐ. Antiph. 217.23 ; τοὺς ἱππεῖς entice, provoke to battle, Plb. 1.19.2, cf. Ascl.Tact. 7.1. c. inf., call on one to do, S. Tr. 1206 ; ἐ. [τινὰ] ποτὶ ἔργα Ti.Locr. 104b ; plpf. in med. sense, ἐξεκέκλητο πρὸς τὴν πρᾶξίν τινας Plb. 4.57.4 ; — Pass., -κληθῆναι πρὸς τὰς ὠφελείας Id. 3.51.11 ; to be provoked, εἴς, ἐπί τι, Phld. Ir. pp. 52, 95 W. ; ἐς ὀργήν, δάκρυα, Philostr. VS 2.8.4, 2.10.1.
demand, require, ὡς τὰ φαινόμεναεῖται Epicur. Ep. 2 p. 36U., cf. 53 U. Pass., = Lat. evocari, of foreign numina, Plu. 2.278f. Med., appeal against, κρίσιν ἐπί τινα ib. 178f; refer, προβλήματα ἐπὶ τὴν τῶν ἀλόγων φύσιν ὥσπερ ἀλλοδαπὴν πόλιν ib. 493b.

(καλέω), herausrufen, τινά, Hom. u. Folgde ; δόμων, aus dem Hause, Eur. Bacch. 170 ; hervorrufen, δίκα δίκαν ἐξεκάλεσε καὶ φόνος φόνον Suppl. 614. Häufiger im med., zu sich herausrufen, Od. 24.1 ; Her. 8.79 ; Soph. Phil. 1248 ; hervorlocken, χαρά μ' ὑφέρπει δάκρυον ἐκκαλουμένη Aesch. Ag. 261 ; ὀργήν Aesch. 2.3 ; τινά, aufregen, Dem. 4.42 ; aufforder, οἷά μ' ἐκκαλεῖ φονέα γενέσθαι καὶ παλαμναῖον σέθεν Soph. Tr. 1196 ; ποτὶ ἔργα ἢ ποτὶ ἀπολαύσιας Tim.Locr. 104b ; ἐξεκλήθησαν ὑπὸ τοῦ συμβάντος ἐξάπτεσθαι τῆς πορείας Pol. 3.51.2 ; ἃ τῷ χαίρειν πρὸς τὸ οἰκεῖον ἀγαθὸν ἐκκαλεῖ Plut. Pericl. 1 ; a.Sp.

1. to call out or forth, summon forth , (Homer)
2. Mid. to call out to oneself , (Odyssey by Homer)
3. to call forth, elicit , (Aeschulus Tragicus), etc.
4. with infinitive to call on one to do, (Sophocles Tragicus) (ML)