ἐκ·καίω, att. ἐκ·κάω [ᾰ] (impf. ἐξέκαιον, att. ἐξέκαον, f. ἐκκαύσω, ao. ἐξέκηα, ao. réc. ἐξέκαυσα, pf. inus. ; pass. f. ἐκκαυθήσομαι, ao.1 ἐξεκαύθην, ao.2 ἐξεκάην, pf. ἐκκέκαυμαι) détruire en brûlant, d’où :
      1 brûler : ξύλα, AR. Pax 1133, du bois ; τὸ φῶς Κύκλωπος, EUR. Cycl. 633, l’œil du Cyclope ; au pass. ἐκκάεσθαι τὠφθαλμώ, PLAT. Rsp. 361 e ; τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκαῆναι, PLAT. Gorg. 473 c, avoir les yeux brûlés ;
      2 enflammer, allumer : τὰ πυρά, HDT. 4, 134, les feux du bivouac ; πυρσά, EUR. Rhes. 97, le bûcher ; fig. avec un rég. de pers. τὸν δῆμον πρός τινα ἐκκαίειν, PLUT. Agis 2, enflammer le peuple contre qqn ; avec un rég. de chose : τοὺς θυμοὺς ἐκκ. DH. 7, 35, enflammer les esprits ; ἐκκ. πόλεμον, POL. 2, 1, 3 ; PLUT. M. 855 f, allumer une guerre ; ἐκκ. ἐλπίδα, POL. 5, 108, 5, exciter une espérance ; ἐκκ. τὴν πρός τινα ὀργήν τινος, PLUT. Fab. 7, exciter contre qqn la colère d’un autre ; d’où au pass. être enflammé, avec un suj. de pers. : φιλονεικίᾳ, PLUT. Alex. 31, du désir de quereller ; εἰς ἔρωτα, ALCIPHR. 3, 67, d’amour ; avec un suj. de chose : τὸ πῦρ ἐξεκαίετο, Char. 1, 1, le feu (de leur passion) était attisé.

➳ Act. ao. ind. 3 sg. ἐξέκαυσε, DH. 7, 35 ; 3 pl. ἐξέκαυσαν, POL. 2, 1, 3 ; inf. ἐκκαῦσαι, PLUT. Fab. 7 ; part. ἐκκαύσαντες, PLUT. Agis 2 ; ἐκκαύσαντας, HDT. 4, 134 ; part. att. ἐκκέας, AR. Pax 1133 ; ἐκκέαντες, EUR. Rhes. 97. Pass. prés. part. att. ἐκκαόμενον, PLAT. Rsp. 556 a. Fut. 3 sg. ἐκκαυθήσεται, PLAT. Rsp. 361 e. Ao.1 ἐξεκαύθην, ALCIPHR. 3, 67. Ao.2 sbj. 3 sg. att. ἐκκάηται, PLAT. Gorg. 473 c ; inf. ἐκκαῆναι, PARTH. 20. Pf. inf. ἐκκεκαῦσθαι, PLUT. M. 855 f.

Att. ἐκκάω, fut. -καύσω ; aor.1 ἐξέκαυσα Hdt. 4.134, but part. ἐκκέαντες E. Rh. 97: — burn out, τοὺς ὀφθαλμούς τινος Hdt. 7.18; τὸ φῶς Κύκλωπος E. Cyc. 633, cf. 657 (anap.); — Pass., ἐκκάεσθαι τοὺς ὀφθαλμούς to have one΄s eyes burnt out, Pl. Grg. 473c.
light up, kindle, τὰ πυρά Hdt. 4.134, cf. E. Rh. l.c. ; ἐκκέας τῶν ξύλων ἅττ’ ἂν ᾖ δανότατα Ar. Pax 1133 (lyr.); metaph, ἐ. πόλεμον, ἐλπίδα, Plb. 3.3.3, 5.108.5 ; τοὺς θυμούς D.H. 7.35 ; τὴν πρὸς αὐτὸν ὀργήν Plu. Fab. 7 ; provoke to anger, ἔκ με κάεις Herod. 4.49 ; inflame with curiosity, excite, τινά Luc. Alex. 30 ; ἴσῃ φιλοτιμίᾳ πρός τε τὸν δῆμον ἑαυτοὺς καὶ τὸν δῆμον πρὸς ἑαυτοὺς ἐκκαύσαντες Plu. Agis 2 ; — Pass., to be kindled, burn up, τὸ πῦρ ἐκκάεται Eup. 340 ; ἐ. τὸ κακόν Pl. R. 556a ; ὀργὴν ἐκκαῆναι LXX 2 Ki. 24.1 ; ὁ δῆμος ἐξεκάετο Plu. TG 13, cf. Luc. Cal. 3, etc. ; ἐ. εἰς ἔρωτα Alciphr. 3.67, cf. Charito I. I; ὑπὸ μέθης Parth. 24.2.
stimulate, τὴν βλάστησιν Thphr. CP 2.1.3.
scorch, ἐκκαίων ὁ ἥλιος Arist. Pr. 867a20 ; of thirst, parch, Luc. Dips. 4.

(καίω), att. ἐκκάω, ausbrennen ; τὸ φῶς Κύκλωπος Eur. Cycl. 633 ; ἐκκαυθήσεται τὠφθαλμώ Plat. Rep. II.361e ; τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται Gorg. 473c ; – anbrennen, τὰ πυρά Her. 4.134 ; πυρσά Eur. Rhes. 97 ; Theophr.; übertr., anzünden, anfachen, τὸ τοιοῦτον κακὸν ἐκκαόμενον ἀποσβεννύναι Plat. Rep. VIII.556a ; ἐλπίδα, πόλεμον, Pol. 5.108.5, 2.1.3 ; Plut. öfter τὴν ὀργήν, Fab. 7 ; τινὰ πρός τινα, Agis 2 ; Luc. Alex. 30 ; ἐκκαίεται, er gerät in Hitze, Plut. T.Gracch. 13 ; φιλονεικίᾳ Alex. 31 ; οὕτως ἐξεκαύθην εἰς ἔρωτα Alciphr. 3.67.

ἐκ-καίω
[in LXX chiefly for בָּעַר ;]
__1. to burn up.
__2. to kindle. Pass., to burn: metaph., of the passions (cf. Sir.16:6, Job.3:17), Rom.1:27.†
(AS)