adv. :
   I (avec idée de lieu) là, là même :
      1 sans mouv., p. opp. à δεῦρο, THC. 6, 18 ; à ἐνθάδε, THC. 6, 83, 84, 87 ; EUR. Med. 1073, etc. ; chez les Att. euphém. pour ἐν ᾍδου, dans les enfers, ESCHL. Suppl. 230 ; SOPH. Ant. 76, etc. ; EUR. Med. 1073 ; PLAT. Rsp. 365 a ; ISOCR. 308 b, etc. ; joint à ἐν ᾍδου, EUR. Hec. 418 ;
      2 avec mouv. HDT. 9, 108 ; THC. 3, 71 ; SOPH. O.C. 1019 ; POL. 1, 26, 1 ; 5, 101, 10 ; DH. 1, 69 ; LUC. Nigr. 1, etc. ;
   II (avec idée de temps) alors, SOPH. Ph. 394 ; DÉM. 605, 10.

Étym. indo-europ. *(h₁)e-ḱe(i)-, là ; cf. lat. ce-do, hi-c, ci-s.

(not in Hom.), Aeol. κῆ Sappho 141.1 L.-P., Ion. κεῖ ; Dor. τηνεῖ; — Adv.
there, in that place, opp. ἐνθάδε, Th. 6.83 ; οἱ ἐ. S. El. 685, etc. ; τἀκεῖ what is or happens there, events there, E. Fr. 578.5, Th. 1.90 ; redundant, οὗ ἦν ἐ. LXX 1 Ki. 9.10. freq. as euphem. for ἐν ᾍδου, in another world, κἀκεῖ δικάζει τἀμπλακήματα Ζεὺς ἄλλος A. Supp. 230, cf. Ch. 359 (lyr.), S. Ant. 76 ; εὐδαιμονοίτην, ἀλλ’ ἐ. E. Med. 1073 ; εὔκολος μὲν ἐνθάδ΄, εὔκολος δ’ ἐκεῖ Ar. Ra. 82, cf. Pl. Phd. 64a, al. ; in full, ἐκεῖ δ’ ἐν ᾍδου E. Hec. 418 ; οἱ ἐ. euphem. for the dead, A. Ch. 355 (lyr.), S. OT 776, Pl. R. 427b, Isoc. 14.61. Philos., in the intelligible world, Plot. 1.2.7, 2.4.5, etc. with Verbs of motion, for ἐκεῖσε, thither, ἐ. πλέομεν Hdt. 7.147 ; ἐ. ἀπικέσθαι v.l. in Id. 9.108 ; ὁδοῦ τῆς ἐ. S. OC 1019 ; οἱ ἐ. καταπεφευγότες Th. 3.71, cf. Plb. 5.101.10 ; βλέψον δὲ κἀκεῖ Men. Epit. 103. rarely, of Time, then, S. Ph. 395 (lyr.), D. 22.38.

dort, daselbst, Tragg. u. in Prosa überall, oft mit der Krasis, κἀκεῖ, Aesch. Ch. 703 ; Soph. Aj. 842 ; κἀκεῖ κἀνθάδ' ὤν 1351, wie εἴπερ ἐκεῖ καὶ ἐνθάδε Plat. Rep. V.451b ; Ggstz von ἐνταῦθα, Prot. 323b ; τἀκεῖ κἀνθάδε, Alexis Ath. VIII.354d ; bes. in der Unterwelt, wie Soph. El. 348, Ant. 76 ; Eur. öfter ; ἐκεῖ ἐν ᾍδου Hec. 418 ; Plat. Symp. 192e ; οἱ ἐκεῖ, die Verstorbenen, Rep. IV.427b, wie εἴ τις ἄρα αἴσθησις τοῖς ἐκεῖ περὶ τῶν ἐνθάδε γινομένων Lycurg. 136. Mit dem Artikel, πᾶσι τοῖς ἐκεῖ Soph. El. 675 ; τἀκεῖ, das Dortige, das Obige, früher Gesagte, Plat. Phaedr. 250a u. öfter ; auch ἐκεῖ allein, oben, früher in einer Disputation, τὸ ἐκεῖ πέλαγος Tim. 24c u. ähnl. sonst ; ἐκεῖ ἔστι, im Gesetz steht, Isae. 6.47. – Auch bei Verbis der Bewegung, wo man ἐκεῖσε erwartet, wie ὁδοῦ κατάρχειν τῆς ἐκεῖ Soph. O.C. 1023 ; οἱ ἐκεῖ καταπεφευγότες, eigtl. die dort eine Zuflucht gefunden haben, Thuc. 3.71 ; ἐπεὶ δὲ ἐκεῖ τε ἀπίκετο Her. 9.108 ; ἡμεῖς ἐκεῖ πλέομεν 7.147 ; Sp. – Von der Zeit, damals, Soph. Phil. 394 ; vgl. Dem. 22.38.

ἐκεῖ
adv., [in LXX chiefly for שָׁם ;]
__1. properly, of place, there: Mat.2:13 5:24, al.; οἱ ἐ., Mat.26:71; οὗ . . . ἐ., Mat.6:21 18:20 24:28, Mrk.6:10, Luk.12:34; pleonastic, ὅπου . . . ἐ. (= שָׁם אֲשֶׁר, Deu.4:5, al.), Rev.12:6, 14 (cf. Bl., § 50, 4).
__2. As often in cl. (Hdt., Thuc., al.), with verbs of motion, for ἐκεῖσε, thither: Mat.2:22 17:20 24:28 26:36, Mrk.6:33, Luk.12:18 17:37 21:2, Jhn.11:8 18:2-3, Rom.15:24
(AS)