'ἐκ·γίγνομαι (f. -γενήσομαι, ao. ἐξεγενόμην, pf. ἐκγέγονα) :
   I intr.
      1 naître de : τινὸς ἐκγ. IL. 5, 637 ; 20, 231, 305 ; HÉS. Th. 648 ; EUR. Bacch. 1340, naître de qqn ; avec le dat. Πορθεῖ τρεῖς παῖδες ἐξεγένοντο, IL. 14, 115, trois enfants naquirent à Porthée ; cf. HDT. 4, 155 ; avec le gén. du lieu d’orig. ARTÉM. 1 ;
      2 sortir de : ἐκγ. τοῦ ζῆν, XÉN. Hell. 6, 4, 23, quitter la vie ; abs. en parl. du temps, s’écouler, HDT. 2, 175 ;
      3 impers. ἐκγίγνεται, il est permis, il est possible de : ἵνα σοὶ τοῦτο μὴ 'κγένηται, AR. Eq. 581, afin que cela ne te soit pas possible ; avec un inf. ἐκγενέσθαι μοι Ἀθηναίους τίσασθαι, HDT. 5, 105, (qu’) il m’arrive, càd. (qu’) il me soit permis de châtier les Athéniens ; avec une prop. inf. AR. Pax 346 ; abs. οὐκ ἐξεγένετο, HDT. 3, 142, cela ne fut pas en son pouvoir ; cf. DÉM. 836, 11 ; au part. abs. ἐκγενόμενον, ISOCR. 16, 36, tandis que cela est possible ;
   II tr. (ao.1 ἐξεγεινάμην) engendrer, LUC. Trag. 4.

➳ Pf. épq. ἐκγέγαα, d’où : 2 pl. ἐκγεγάασθε, HOM. Ep. 17, 2 ; 3 duel ἐκγεγάτην, OD. 10, 138. Inf. ἐκγεγάμεν, IL. 5, 248 ; 20, 106, 209. Part. masc. dat. ἐκγεγαῶτι, IL. 21, 185 ; fém. ἐκγεγαυῖα, IL. 3, 199 ; fém. alexandr. acc. ἐκγεγαῶσαν, ORPH. H. 71, 4. — De ce pf. prés. épq. 3 pl. ἐκγεγάονται, HH. Ven. 130.

'

later and Ion. ἐκγίνομαι [ι], fut. -γενήσομαι ; Ep. pf. ἐκγέγαα, 3 dual ἐκγεγάτην ; part. ἐκγεγαώς, Aeol. ἐκγεγόνων Alc. Supp. 25.10 :
to be born of a father, c. gen., οἳ Διὸς ἐξεγένοντο Il. 5.637, cf. 20.231, etc. ; ἐκγεγάτην… Ἠελίοιο Od. 10.138 ; Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα Il. 3.199, 418 ; τοίων πατέρων ἐξ αἵματος ἐκγεγάατε Hom. Epigr. 16.3 (ἐκγεγάασθε Suid.) ; οἳ πὰρ θεοῦ ἐκγεγάαντο AP 15.40.20 (Comet.). c. dat., to be born to, Πορθεῖ μὲν τρεῖς παῖδες… ἐξεγένοντο Il. 14.115, cf. Hdt. 1.30, 4.155 ; fut. perf., παῖδες παίδεσσι διαμπερὲς ἐκγεγάονται h.Ven. 197. simply, come into being, Emp. 59.3, PMasp. 153.12 (vi AD), PLond. 5.1708.207 (vi AD). aor., to be gone away, c. gen., ἐκγενέσθαι τοῦ ζῆν to have departed this life, X. HG 6.4.23 (s.v.l.). impers., ἐκγίγνεται it is allowed, it is granted, c. dat. pers. et inf., mostly with neg., οὐκ ἐξεγένετό τινι ἀπαγγεῖλαι it was not granted him to…, Hdt. 1.78, cf. 5.51, Ar. Eq. 851, Lys. 7.37 ; δικαιοτάτῳ ἀνδρῶν βουλομένῳ γενέσθαι οὐκ ἐξεγένετο Hdt. 3.142 ; without aneg., ἐκγενέσθαι μοι… τείσασθαι [I pray] that it may be allowed me to…, Id. 5.105 ; εἰ… τότ’ ἐξεγένετο D. 28.2 ; abs. in part., ἐκγενόμενον Isoc. 16.36 ; rarely c. acc. et inf., εἰ γὰρ ἐκγένοιτ’ ἰδεῖν ταύτην με τὴν ἡμέραν Ar. Pax 346.

(γίγνομαι, ἐξεγενήθη Plat. Phileb. 62d ist auffallend und wird in ἐξεγένετο EM.),
1) daraus erzeugt, geboren werden, οἳ Διὸς ἐξεγένοντο, die von Zeus erzeugt wurden, Il. 5.637 ; Τρωὸς δ' αὖ τρεῖς παῖδες ἀμύμονες ἐξεγένοντο 20.231, Hes. Th. 648 ; auch mit dem dat., Πορθεῖ γὰρ τρεῖς παῖδες ἀμ. ἐξεγ. Il. 14.115, wie Her. 4.155. Bes. im perf., entsprossen sein, abstammen : ἐκγεγάτην Ἠελίοιο Od. 10.138 ; Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα, öfter ; θνητοῦ πατρὸς ἐκγεγώς Eur. Bacch. 1340. Dahin gehört das unregelmäßige ἐκγεγάονται H.h. Ven. 198, mit Futurbdtg, vgl. ἐκγεγάαντο Comet. ep. (XV.40).
2) intr., weggehen, sich entfernen, τοῦ ζῆν, aus dem Leben scheiden, Xen. Hell. 6.4.23. – Von der Zeit, verfließen, χρόνου ἐκγεγονότος Her. 2.175.
3) impers., ἐκγίνεται, wie ἔξεστι, es ist vergönnt, erlaubt, μοι, Ἀθηναίους ἐκτίσασθαι, Her. 5.105, Ar. Eq. 851 ; Plat. Parm. 128d ; Lys. 2.6 u. A.; absol., ἐκγενόμενον, obwohl es freigestanden, Isocr. 16.36, vor Bekker ἐγγ. – Der aor. ἐξεγείνατο in act. Bdtg, geboren haben, Luc. Tragod. 4.