ἐγ·χρίω [ῑ]
      1 étendre un enduit : ἐγχρ. τινά, ANTH. 11, 117, 1 ; 122, 2 ; 126, 5, oindre qqn ; τινι ἐγχρ. τινά (ATH. 542 d) ; ou τί τινι, DC. 72, 14 ; SPT. Jer. 3, 30 ; ἐγχρ. τι εἴς τι, SPT. Tob. 11, 7 ; τὶ ἐγχρ. τι, NT. Apoc. 3, 18, enduire qqn ou qqe ch. d’une substance ; fig. LYC. 1455 ;
      2 enduire dans, càd. enfoncer le suc, le venin, etc. EL. N.A. 1, 54 ; 6, 20 ; d’où abs. piquer, mordre, PLAT. Phædr. 251 d ;

Moy. s’enduire de, gén. STR. 699 ; abs. ARR. Epict. 2, 21, 20.

Étym. ἐν, χρ.

anoint, ἀλείμμασιν ἑαυτόν Duris 10 J., cf. AP 11.117 (Strat.); τοὺς ὀφθαλμούς Apoc. 3.18; metaph, ψευδηγόροις φήμαις ἐγχρίειν ἔπη Lyc. 1455; — Med., anoint oneself, ἰξοῦ Str. 15.1.29; ἐ. τὸ πρόσωπον Nic.Dam. p. 2 D. ; abs., Arr. Epict. 2.21.20, etc. ; — Pass., Ph. 1.526.
sting, prick, τινί Pl. Phdr. 251d; — Pass., ἰὸς ἐγχρισθείς poison injected by a sting, Ael. NA 1.54.
stick in, τὸ κέντρον ib. 6.20.

(χρίω),
1) einreiben, salben ; ἑαυτὸν χρώμασιν Ath. XII.542d ; vom Augenarzt, Strat. 99 (XI.117); βελόνας φαρμάκοις DC. 72.14 ; übertr., ψευδηγόροις φήμαις ἔπη Lycophr. 1455, u. so auch im med., Sp.
2) einstechen, ἐγκεχρίσθαι σκορπίῳ, = πεπλῆχθαι, B.A. p. 46 ; ἐγχρίσας τὸ κέντρον Ael. H.A. 6.20 ; ἐγχρισθεὶς ἰός, das durch einen Stich eingeflößte Gift, Ael. H.A. 1.54 ; absol., angreifen, Plat. Phaedr. 251d.

ἐγχρίω,
[in LXX: Jer.4:30 (קרע). Tob.2:10 6:8 11:7 * ;]
to rub in, anoint: mid., with dupl. accusative, Rev.3:18.†
(AS)