(impf. ἐνεκωμίαζον, f. ἐγκωμιάσω et ἐγκωμιάσομαι, ao. ἐνεκωμίασα, pf. ἐγκεκωμίακα ; pass. ao. ἐνεκωμιάσθην, pf. ἐγκεκωμίασμαι) faire l’éloge de, vanter, joint à ἐπαινεῖν, en un sens plus fort, XÉN. Cyr. 5, 3, 3 ; ἐγκ. τινά, PLAT. Tim. 19 c, qqn ; τι, PLAT. Tim. 19 c, Rsp. 363 d ; ISOCR. 154 c, 190 c ; etc. vanter qqe ch. ; τινὰ ἐπί τινι, PLAT. Euthyphr. 9 b, ou κατά τι, PLAT. Lach. 191 b, vanter qqn au sujet de qqe ch.

Étym. ἐγκώμιον.

impf. ἐνεκωμίαζον Aeschin. 3.86; fut. -άσω Pl. Grg. 518e, 519a, Isoc. 12.111, but -άσομαι Pl. Smp. 198d, Aeschin. 1.33; aor. ἐνεκωμίασα Pl. La. 191b; pf. ἐγκεκωμίακα Id. Lg. 629c, Isoc. 7.71; — Pass., aor. ἐγκωμιασθείς Hdt. 5.5; pf. ἐγκεκωμίασμαι Pl. Smp. 177c (the tenses being formed as if the Verb were a compound of ἐν and *κωμιάζω, and not derived directly from ἐγκώμιος¹)
praise, laud, extol, c. dupl. acc., ταῦτα τὴν δικαιοσύνην Id. R. 363d; τινὰ ἐπὶ σοφίᾳ Id. Euthphr. 9b; κατὰ τοῦτο Id. La. 191b; περὶ τὴν μάχην Id. Tht. 142b; τὴν τέχνην τινός Id. Grg. 448e; abs., Phld. Herc. 1457.8; — Pass., to be praised, Hdt. 5.5, Pl. Smp. 181a; to be said in panegyric, Phld. Herc. 1457 Fr. 14, etc.

(vgl. ἐγκώμιος), fut. ἐγκωμιάσομαι, Plat. Symp. 198e u. A., act. Plat. Gorg. 518d ; Schol. Pind. Ol. 1.58 ; lobpreisen, ἐγκωμιασθεῖσα Her. 5.5 ; καὶ ἐπαινέσαι Plat. Prot. 346b ; ἐνεκωμίασε Isocr. 4.159 ; Folgde oft ; ταῦτα δὴ καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἐγκωμιάζουσι δικαιοσύνην Plat. Rep. II.363d ; τινὰ – ἀγαθὸν ἄνδρα, als einen guten Mann, Men. 99d ; ἐπὶ σοφίᾳ Euthyph. 9b ; περί τι, Theaet. 142b ; κατὰ τοῦτο, Lach. 191b ; διά τι, Menex. 241d ; ἐγκεκωμιακώς, Legg. I.629c ; ἐγκεκωμιασμένος, Charm. 157e.

to praise, laud, extol one, ἐπί τινι for a thing, (Plato Philosophus):—;Pass. to be praised , (Herdotus Historicus) (ML)