ἐγ·κρατής, ής, ές [ᾰ]
   I qui a de la force en soi-même, d’où :
      1 fort, vigoureux, ESCHL. Pr. 55 ; SOPH. Ant. 474 ; XÉN. Hell. 7, 1, 23 ; Eq. 1, 8 ; etc. ;
      2 qui est en possession du pouvoir, puissant, SOPH. O.R. 941 ;
   II maître de, gén. : τῆς Ἑλλάδος, HDT. 9, 106 (cf. HDT. 8, 49 ; THC. 5, 35, etc.) maître de la Grèce ; abs. ἐγκρατής, qui se gouverne ou se contrôle soi-même, PLAT. Def. 415 d ; ἐγκρ. ἑαυτοῦ, PLAT. Phædr. 256 b, maître de soi-même ; ἐγκρ. γαστρὸς καὶ ποτοῦ, XÉN. Cyr. 1, 2, 8 ; γαστρὸς καὶ οἴνου, XÉN. Œc. 9, 11 ; ἀφροδισίων καὶ γαστρός, XÉN. Mem. 1, 2, 1, qui maîtrise son appétit et son désir de boire ; modéré dans l’usage de la nourriture et du vin, du sexe et de la nourriture ; abs. ἐγκρατής, maître de soi, tempérant, continent, ARSTT. Nic. 7, 4, 4.

• Cp. -έστερος, THC. 1, 118 ; DH. 3, 28 ; PLUT. Arist. 25. • Sup. -έστατος, SOPH. Ant. 474 ; XÉN. Mem. 1, 2, 1 ; Hell. 7, 1, 23 ; Eq. 1, 8 ; Cyn. 10, 1 ; etc.

Étym. ἐν, κράτος.

ές, (< κράτος) in possession of power, S. OT 941.
holding fast, χεὶρ ἐγκρατεστάτη a hand with the firmest hold, X. Eq. 7.8.
stout, strong, ἐ. σθένει A. Pr. 55; τὸν ἐγκρατέστατον σίδηρον S. Ant. 474; ἐ. σῶμα X. HG 7.1.23. c. gen. rei, having possession of, χωρέων Hdt. 8.49, cf. 9.106, S. Ph. 75, SIG 58.7 (Milet., v BC), etc. ; ναὸς ἐγκρατῆ πόδα the sheet that controls the ship, S. Ant. 715; ἐ. αὑτῶν masters of themselves, Pl. Phdr. 256b, al. ; ἐ. ἀφροδισίων καὶ γαστρός X. Mem. 1.2.1, cf. 2.1.7, Oec. 12.16. abs., master of oneself, self-controlled, Pl. Def. 415d; self-disciplined, Arist. EN 1145b13, al. Adv. -τῶς, Ion. ἐγκρατέως Hp. Foet. Exsect. 4, etc. ; with a strong hand, by force, ἄρχειν Th. 1.76; ἐ. ἔχειν τὴν ἀρχήν Arist. Pol. 1284a40; -τέως forcibly, Theoc. 25.266.
with self-control, temperately, ἐ. ἔχειν Pl. Lg. 710a; φέρειν τι D.Chr. 2.53; -τέως Archestr. Fr. 23.20.

ές,
1) festhaltend, χεὶρ ἐγκρατεστάτη, am geschicktesten zum Festhalten, Xen. de re Eq. 1.8, vgl. Cyn. 10.10 ; übh. handfest, stark, σθένος Aesch. Prom. 55 ; σώματα Xen. Hell. 7.1.23 ; τὸν ἐγκρατέστατον σίδηρον, das festeste, Soph. Ant. 470.
2) die Oberhand habend, Herr seiend, Soph. O.R. 941 ; τινός, einer Sache mächtig, τόξων Phil. 75 ; χωρέων Her. 8.49 ; Thuc. 5.35 ; vgl. ἱμάτιον πριάμενός τις καὶ ἐγκρατὴς ὤν Plat. Theaet. 197b ; τῶν πατρῴων Crat. 391c ; ἑαυτοῦ, seiner selbst mächtig, sich selbst beherrschend, Legg. I.645e ; ἐγκρατεῖς ἑαυτῶν καὶ κόσμιοι Phaedr. 256b ; Ggstz ὀξύχειρ Nicomach. com. Ath. VII.291 (v. 33); τινός, in Etwas enthaltsam, mäßig, ἀφροδισίων καὶ γαστρός Xen. Mem. 1.2.1, eigtl. Herr seines Bauches, vgl. Cyr. 1.2.8, Oec. 9.11 ; ἡδονῆς Mem. 4.1.14 ; Dion.Hal. 2.10 ; ἐγκρατὴς γίγνεσθαί τινος, Herr über Etwas werden, Plat. Rep. VI 499d ; ἐγκρατὲς δὲ τῆς πόλεως τὰ πολλὰ τὸ πλῆθος Menex. 238d.
• Adv. ἐγκρατῶς, z.B. ἔχειν τὴν ἀρχήν, fest, kräftig regieren, Arist. Pol. 3.9 ; ἄρχειν Thuc. 1.76 u. A.; mäßig, enthaltsam, ἔχειν πρὸς τὰς ἡδονάς Plat. Legg. IV.710a.

ἐγκρατής, -ές
(< κράτος), [in LXX: Wis.8:20, Sir.6:27 15:1 26:15 27:30, al. ;]
__1. strong, powerful.
__2. C. genitive of thing(s), master of, hence,
__3. (sc. ἑαυτοῦ), self -controlled, exercising self-control: Tit.1:8.
† SYN.: σώφρων (see reff. s. ἐγκράτεια). (AS)