ἐγ·κλίνω [ῑ] (f. -κλινῶ [ῐ]) :
A tr.
   I incliner, d’où :
      1 courber, plier, HPC. Art. 803 ; ARSTT. Mech. 30, 3 ; σκέλη, XÉN. Cyn. 5, 30, les jambes ;
      2 faire pencher, incliner : τι εἰς δεξιά, PLAT. Rsp. 436 e ; ARSTT. Physiogn. 6, 47, qqe ch. vers la droite ; au pass. s’incliner, se pencher, d’où s’appuyer sur, reposer sur, XÉN. Conv. 3, 13 ; fig. πόνος ὔμμι ἐγκέκλιται, IL. 6, 78, c’est sur vous que pèse le labeur ;
   II détourner : νῶτόν τινι, EUR. Hec. 739, tenir le dos tourné vers qqn ; τινά, POL. 1, 57, 8 ; 14, 8, 8 ; A.RH. 1, 62 dout. faire se détourner, d’où mettre qqn en fuite ; au pass. se détourner, se retirer, SOPH. fr. 607 ;
   III t. de géogr. ou d’astron., au pass. s’incliner, en parl. de l’axe de la terre par rapport à l’horizon, PLUT. M. 895 f ;
   IV t. de gr. :
      1 changer l’accent aigu en un accent grave, DYSC. Pron. 304, 330 ; HDN GR. 1142 ;
      2 prononcer comme enclitique, DYSC. Pron. 280 ; ARC. 139, 1 ;
      3 qqf. prononcer comme proclitique, DYSC. Conj. 523, 22 ;
      4 fléchir (un verbe), càd. le conjuguer selon les flexions (de personnes, de temps, de modes, etc.) ; au pass. τὰ ἐγκεκλιμένα, DH. Comp. p. 37, 13, les flexions ;
B intr.
      1 incliner, pencher : εἰς δεξιὰν ἢ εἰς ἀριστερὰν ἢ εἰς τὸ πρόσθεν ἢ εἰς τὸ ὄπισθεν, PLAT. Rsp. 436 e, pencher à droite ou à gauche, ou en avant ou en arrière ; εἰς τὸν ἀριστερὸν μαστόν, ARSTT. H.A. 1, 17, 3, incliner vers le sein gauche, en parl. du cœur ; ἐγκλ. ταῖς κεφαλαῖς, PLUT. Alex. 42, pencher les têtes (vers qqe ch.) ; fig. ἐγκλ. πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν, ARSTT. Pol. 2, 6, 18, pencher vers l’oligarchie ; abs. pencher vers son déclin, décliner, PLUT. Syll. 1 ;
      2 plier, reculer, fuir, en parl. de troupes, XÉN. Hell. 2, 4, 34 ; 4, 5, 16 ; 7, 2, 14 ; POL. 1, 57, 6, etc. ; PLUT. Fab. 12 ; τινί, XÉN. Cyr. 3, 3, 65 ; DH. 5, 54 ; τινά, POL. 14, 8, 8, devant qqn.

Étym. ἐν, κλ.

fut. -κλινῶ ; pf. ἐγκέκλικα Plu. Sull. 1; pf. Pass. ἐγκέκλιμαι (v. infr.): — bend in or inwards, τὴν κνήμην Arist. Mech. 857b36; bend, τινά A.R. 1.62 (v.l. ἀγκλῖναι); — Pass., σκέλη ἐγκεκλιμένα μικρόν X. Cyn. 5.30; τὰ ἐγκλιθέντα v.l. for ἐκκλ- in Hp. Art. 38.
cause to incline, τι εἰς δεξιά Pl. R. 436e; τὰ πράγματά τισι Arist. Oec. 1348b3; — Med., ἐ. εἰς τὰ δεξιά lean to the right, Id. Phgn. 813a17. Pass., lean on, X. Smp. 3.13; metaph, πόνος ὔμμι ἐγκέκλιται labour lies upon you, Il. 6.78. ἐ. νῶτόν τινι turn one΄s back towards another, E. Hec. 739. Pass., give way, ὑπείκει καὶ θέλων ἐγκλίνεται Id. Fr. 431.5. Gramm., pronounce as an enclitic, A.D. Synt. 120.10; pronounce with the grave accent, Trypho ap. eund. Conj. 255.16; — Pass., A.D. Pron. 35.26. ἐγκλινόμενα, τά, inflected forms, opp. ὀρθά, D.H. Comp. 5, cf. A.D. Synt. 30.11 (s.v.l.). ἐ. φωνήν lower the voice, Luc. Philops. 6. intr., incline towards, [ἡ καρδία] μικρὸν ἐ. εἰς τὸν ἀριστερὸν μαστόν Arist. HA 496a16, cf. PPetr. 2 p. 126 (iii BC); [ἡ πολιτεία] ἐγκλίνειν βούλεται πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν Arist. Pol. 1266a7, cf. 1307a21. abs., give way, flee, X. HG 7.2.14, Cyr. 3.3.65, Plb. 1.57.8, Plu. Fab. 12, etc. ; also ἐ. τινί give way to him, D.H. 5.54; c. acc., give way to, Plb. 14.8.8.
decline, become worse, Plu. Sull. 1, etc. in Tactics, wheel, ἐπὶ δόρυ ἢ ἐπὶ ἀσπίδα Arr. Tact. 21.3.

(κλίνω),
1) wohin beugen, neigen : τὴν εὐθυωρίαν εἰς δεξιά Plat. Rep. IV.436e σκέλη ἐγκεκλιμένα μικρὸν ἔξω Xen. Cyn. 5.30 ; dah. an Etwas anlehnen, ἐνεκλίθη αὐτῷ Conv. 3.13 ; übertr., πόνος ὔμμι ἐγκέκλιται, die Arbeit ist euch aufgelegt liegt euch ob, Il. 6.78 ; προσώπῳ τινὸς νῶτον, seinem Gesicht den Rücken zukehren, Eur. Hec. 739, wie ἐγκλίνειν τὰ νῶτα, den Rüchen kehren, Dion.Hal. 9.26 ; τινά, Jem. zum Weichen bringen, Ap.Rh. 1.62 u. Sp.; dah. ὑπείκει καὶ ἐγκλίνεται verbunden, Soph. frg. 607 ; πολιτεία ἐγκεκλιμένη καὶ ῥέπουσα ἐπὶ τὰ χείρω, ein sich dem Untergang zuneigender Staat, Plut. Cat. mal. 19.
2) intr., sich neigen, πρός τι, Arist. Pol. 2.6, wie Plut. Caes. 57. Bes. vom Heere, weichen, Xen. Hell. 2.4.34 u. öfter, wie Pol. u. Sp.; τινί, nachgeben, Dion.Hal. 5.54. Der Accus. ist zweifelhaft, Pol. 14.8.8 hat Bekker ἐξέκλιναν aufgenommen, u. bei Xen. Cyr. 3.3.65 ist die Leseart zweifelhaft ; – τῶν βίων ἐγκεκλικότων καὶ παραδεδεγμένων τρυφῆς ζῆλον Plut. Sull. 1, u. öfter, von der gesunkenen, verschlechterten Lebensweise.
3) Bei den Grammatikern = inklinieren, sowohl einem Worte den Akzent der folgenden Enklitika geben, als einem Worte den Gravis geben, Ggstz ὀρθοτονεῖν, vgl. Schol. Il. 15.146. – Auch = ein Wort konjugieren od. deklinieren, Dion.Hal. u. A.