ἐγ·γενής, ής, ές :
      1 indigène, national, HDT. 2, 47 ; ESCHL. Sept. 582 ; SOPH. El. 430, Ant. 199, O.R. 452 ; EUR. Ion 63, etc. ;
      2 de la même race, de la même famille, SOPH. O.R. 1168 ;
      3 inné, naturel, PD. N. 10, 51 ; SOPH. El. 1328.

Étym. ἐν, γένος.

ές, native, Αἰγύπτιοι Hdt. 2.47; opp. μέτοικος, ἐ. Θηβαῖος S. OT 452; θεοὺς τοὺς ἐ. gods of the race or country, A. Th. 582, S. Ant. 199, cf. El. 428; νόμος J. AJ 15.7.10.
born of the same race, kindred, S. OT 1168, 1506, Inscr.Cos 124; ἐ. κηδεία connexion with a kinsman, E. Supp. 134. Adv. -νῶς like kinsmen, S. OT 1225. of qualities, inborn, innate, νοῦς Id. El. 1328; σφίσιν ἐγγενὲς ἔμμεν ἀεθληταῖς ἀγαθοῖσιν ΄tis in their race to be good athletes, Pi. N. 10.51; πόνος ἐ.
in the family, A. Ch. 466 (lyr.); τἀγγενῆ κακά S. OT 1430. = Lat. ingenuus, PGnom. 29.

ές, eingeboren, einheimisch, Her. 2.471 ξένος λόγῳ μέτοικος εἶτα δ' ἐγγενὴς φανήσεται Θηβαῖος Soph. O.R. 452 ; bes. θεοί, wie ἐγχώριος, Stamm-, Landesgötter, Aesch. Spt. 582 ; Soph. Ant. 199 u. öfter Tragg.; κῆδος ἐγγενές, angestammt, Aesch. Suppl. 330 ; πόνος Ch. 466 ; ἐγγενές ἐστιν αὐτοῖς ἀγαθοῖς εἶναι Pind. N. 10.51 ; τὰ ἐγγενῆ, das Verwandte, Soph. Ant. 659 ; so Ggstz ἢ δοῦλος ἢ κείνου τις ἐγγενής O.R. 1168 ; angeboren, νοῦς Soph. El. 1328.
• Adv. ἐγγενῶς, Soph. O.R. 1225.
Bei B.A. 187, 259 ἀστός erkl.