(ἡ) mot delphien, union, PLUT. M. 769 a.

Étym. v. ἅρμα.

ατος (τὸ) :
   I litt. attelage, d’où char :
      1 char de guerre, IL. 2, 384 ; plur. au sens du sg. IL. 4, 366, etc. ; pléon. ἁρμάτων ὀχήματα, EUR. Suppl. 662 ;
      2 char de course traîné par des chevaux (p. opp. à ὄχημα, chariot traîné par des mulets) PD. fr. 73 ;
   II p. ext. le char et les chevaux, attelage, IL. 4, 306 ; 23, 531, 585 ; XÉN. Cyr. 8, 3, 12 ; EUR. Ph. 172, etc. ; ἅρματα τρέφειν, XÉN. Hier. 11, 5, entretenir une écurie de courses ; cf. PLAT. Leg. 834 b ; p. anal. en parl. d’un navire, OPP. H. 1, 190 ; NONN. Jo. 16, 64, etc. ;
   III la constellation du Chariot, NONN. D. 38, 888.

Étym. R. indo-europ. *h₂er-, ajuster, cf. ἀραρίσκω, lat. arma, armes ; p. l’aspiration initiale on pose un suff. en -sm- : *h₂(e)r-sm-.

ατος, τό, chariot, esp.
war-chariot, Il. 5.231, etc. ; freq. in pl. for sg., ἑσταότ’ ἐν θ’ ἵπποισι καὶ ἅρμασι 4.366, etc. ; τὰ Λυδῶν ἄρματα Sappho Supp. 5.19; ἵππους ὑφ’ ἅρμασι ζευγνύναι A. Pers. 190, E. Hipp. 111; ἵππους ὑφ’ ἅρματα ἄγειν A. Pr. 465; πῶλον… ζυγέντ’ ἐν ἅρμασιν Id. Ch. 795 (lyr.); opp. ἁρμάμαξα; also, racing-chariot drawn by horses, opp. ὄχημα (a mule-car), Pi. Fr. 106.5; ἅ. τέλειον IG 2.967.45; ἁρμάτων ὀχήματα E. Supp. 662, cf. Ph. 1190; travelling-chariot, Act. Ap. 8.28.
chariot and horses, yoked chariot, Il. 2.384, etc. ; ἅ. τέθριππον Pi. I. 1.14; ἅ. τετράορον, τέτρωρον, Id. P. 10.65, E. Alc. 483; metaph, τρίπωλον ἅ. δαιμόνων of three goddesses, E. Andr. 277 (lyr.).
team, chariot-horses, ἅρμασιν ἐνδίδωσι κέντρον Id. HF 881 (lyr.); ἅρματα… φυσῶντα καὶ πνέοντα Ar. Pax 902; ἅρματα τρέφειν keep chariot-horses for racing, X. Hier. 11.5; ἅρματος τροφεύς Pl. Lg. 834b. metaph, ἅ. θαλάσσης a ship, Nonn. D. 4.230, al., Oppian. H. 1.190.
a mountain district in Attica, where omens from lightning were watched for; hence prov., ὁπόταν δἰ Ἅρματος ἀστράψη, i.e.
seldom or never, Str. 9.2.11; δι’ Ἅρματος alone, Plu. 2.679c.
Pythag. name for unity, Theol.Ar. 6.

(ἄρω), τό,
1) Wagen, bei Hom. Streitwagen, zweirädrig, von Pferden gezogen ; oft auch plur. für sing., z.B.ll. 4.366 ; pleon. ἁρμάτων ὄχοι Eur. Phoen. 1197. Auch das Gespann, z.B. ἅρματος τροφεύς Plat. Legg. VIII.834b ; τέθριππον, τέτρωρον Pind.; Eur. ἅρματα τρέφειν, Pferde zum Wagenrennen halten ; ἅρμα ἐλαύνειν Ar. Nub. 70 ; Plat. Phaedr. 246e ; ζευγνύναι Tim. 22c. Auch bei Xen. ist ἅρμα Streitwagen, Cyr. 3.3.60 u. öfter ; δρεπανηφόρον, Sichelwagen.
2) eine Berggegend in Attika, wo man auf weissagende Blitze wartete ; dah. δι' ἅρματος, sprichwörtl. von spät, nach langem Warten erfolgenden Dingen, Strab.; καὶ σπανίως, ἑστιᾶν, Plut. Qu. Symp. 5.5.

ἅρμα, -τος, τό
(< ἀραρίσκω, to join), [in LXX רָכַב ;]
a chariot: Act.8:28-29, 38, Rev.9:9.†
(AS)