'[ᾰῐ] adv. :
   I en masse compacte, en foule : μέλισσαι ἅ. πεποτήαται, IL. 2, 90, les abeilles volèrent en foule ; κόπρος ἅ. κέχυτο, OD. 17, 298, le fumier était répandu par tas ; ἅ. εἰπεῖν, HPC. Nat. puer. 2, pour tout dire d’un mot ;
   II p. suite, en abondance : χαλκόν τε χρυσόν τε ἅ. OD. 16, 231, cuivre et or en abondance ; cf. IL. 9, 137 ; OD. 2, 339, etc. ; rar. avec cette constr. chez les Att. EUR. Med. 1107, Hel. 589 ;
   III assez, càd. :
      1 en quantité suffisante (ce qui n’est pas en deçà de la juste mesure), avec un gén. : ἅ. ἔχειν τῆς βορῆς, HDT. 1, 119, avoir assez de nourriture ; ἅ. λόγων, SOPH. O.C. 1016, assez de discours ; καὶ τούτων μὲν ἅ. PLAT. Pol. 287 a ; ou avec περί : καὶ περὶ μὲν τούτων ἅ. ARSTT. Nic. 1, 5, 6, etc. mais en voilà assez sur ce sujet ; avec ἐστί exprimé ou s.-e. et une prop. : οὐχ ἅ. (ἐστὶν) ὅτι ou ὡς… ; IL. 5, 349 ; OD. 2, 312, etc. n’est-ce pas assez que… ? ἅ. (s.-e. ἐστί) avec une prop. inf. c’est assez que, etc. ESCHL. Sept. 679 ; avec un dat. et un inf. ἅλις δὲ κλάειν τοὐμὸν ἦν ἐμοὶ κακόν, EUR. Alc. 1041, j’avais bien assez de pleurer mon malheur ; avec εἰμί s.-e. et un part. : ἅ. νοσοῦσ' ἐγώ, SOPH. O.R. 1061, c’est assez que je souffre ; abs. ἅλις ! SOPH. Aj. 1402, assez ! précédé d’une prép. εἰς ἅ. THCR. Idyl. 25, 17, assez ;
      2 juste assez (ce qui n’est pas au delà de la juste mesure), dans la juste mesure, EUR. Med. 630, Alc. 907.

Étym. cf. ἁλής.

'

Adv.
in crowds, in plenty, hence, in a modified sense, sufficiently, enough; Hom. mostly with Verbs, ἅ. πεποτήαται [μέλισσαι] Il. 2.90; περὶ δὲ Τρῳαὶ ἅ. ἦσαν 3.384; κόπρος ἅ. κέχυτο Od. 17.298; ἅ. δέ οἱ ἦσαν ἄρουραι Il. 14.122; — sts.
just enough, in moderation, εἰ δ’ ἅ. ἔλθοι Κύπρις E. Med. 630; ἔφερε κακὸν ἅ. Id. Alc. 907. in Ep. freq. closely attached to Noun, χαλκόν τε χρυσόν τε ἅ. bronze and gold in abundance, Od. 16.231, cf. Il. 22.340; νῆα ἅ. χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηησάσθω 9.137; ἅ. χέραδος 21.319; ἅ. δ’ εὐῶδες ἔλαιον Od. 2.339; — rare in Trag. and Com., ἅ. βίοτον εὗρον E. Med. 1107; λύπας ἅ. ἔχων (Elmsl. λύπης) Id. Hel. 589; ἅ. ἐλᾳδίῳ διείς prob. in Sotad.Com. 1.27; freq. in Alex. poetry, ἔχω οὐδ’ ἅ. ὄξος Theoc. 10.13; ἅ. ὄλβος Call. Jov. 84; ἄρτους ἅ. κατέθηκεν Id. Hec. 35; ἱδρῶ ἅ. A.R. 2.87; — rare with Adj., ἅ. ἦσθ’ ἀνάρσιος A. Ag. 511. ἅλις (sc. ἐστί) ΄tis enough, ἢ οὐχ ἅ. ὅττι… ; is΄t not enough that… ? Il. 5.349; ἢ οὐχ ἅ. ὡς… ; 17.450, Od. 2.312; ἅ. ἵν’ ἐξήκεις δακρύων S. OT 1515; abs., ἅλις enough! Id. Aj. 1402; — in Trag. c. acc. et inf., Ἀργείοισι Καδμείους ἅ. ἐς χεῖρας ἐλθεῖν A. Th. 679; c. dat., ἅ. δὲ κλάειν τοὐμὸν ἦν ἐμοὶ κακόν E. Alc. 1041. like an Adj., as predicate, ἅ. γὰρ ἡ παροῦσα συμφορά ib. 673, cf. IT 1008, S. Tr. 332. ἅλις (sc. εἰμί) c. part., ἅ. νοσοῦσ’ ἐγώ enough that I suffer, Id. OT 1061; ἅ. ἐγὼ δυστυχῶν Trag.Adesp. 76. c. gen. rei, enough of a thing, ἅ. ἔχειν τῆς βορῆς Hdt. 1.119, cf. 9.27; πημονῆς ἅ. γ’ ὑπάρχει A. Ag. 1656, cf. 1659; ἅ. [ἐστὶ] λελεγμένων Id. Eu. 675; ἅ. λόγων S. OC 1016; ἅ. ἀφύης μοι Ar. Fr. 506; to conclude an argument, καὶ τούτων μὲν ἅ. Pl. Plt. 287a; καὶ περὶ μὲν τούτων ἅ. Arist. EN 1096a3, etc. — Cf. ἅλιας. (Ϝαλ-, cf. γάλι· ἱκανόν, Hsch. ; cf. ἁλής.)

(vgl. ἁλής), scharenweis, in Menge, hinreichend, genug ; Hom. oft, ohne Einfluß auf die Konstruktion ; von Bienen αἱ μέν τ' ἔνθα ἅλις πεποτήαται Il. 2.90, ἀμφὶ δέ μιν γαλόῳ τε καὶ εἰνατέρες ἅλις ἔσταν 22.473, περὶ Τρωαὶ ἅλις ἦσαν 3.384, ἦ οὐχ ἅλις ἧμιν ἀλήμονές εἰσι καὶ ἄλλοι Od. 17.376, ἅλις ἀναβέβρυχεν ὕδωρ Il. 17.54, ἅλις χέραδος περιχεύας, μυρίον Il. 21.319, νῆα ἅλις χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηησάσθω (νηήσασθαι) Il. 9.137, 279, σῖτον ἔδωκεν ἅλις Od. 7.295, ἣ ἅλις κέχυτο (κόπρος) 17.298, ὅθι ἔκειτο ἅλις εὐῶδες ἔλαιον Od. 2.339, χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά τε δόντες Od. 5.38, 23.341 vgl. 13.136, δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων Od. 15.77, 94, μή οἱ χρήματ' ἔπειτα ἅλις θυμηδέ' ἔδωμεν Od. 16.389, πλοῦτος δὲ καὶ εἰρήνη ἅλις ἔστω Od. 24.486 ; ἦ οὐχ ἅλις ὅτι, ist's nicht genug, daß, Il. 5.349, 23.670 ; ὡς 17.450, Od. 2.312 ; ἅλις δέ οἱ Il. 9.376. – Nach Homer wird es teils mit dem genit. eines substant. verbunden, Aesch. Ag. 1641, Eum. 645, Soph. O.C. 1020, Eur. Phoen. 1749, auch in Prosa, ἅλις ἐστί μοί τινος Her. 9.27 ; vgl. Eur. Cycl. 248 ; Luc. Bis acc. 12 ; Plat. Polit. 287a ; bes. Sp.; teils wird es absolut gebraucht, so daß es zu einem subst. tritt, Soph. ἅλις πόνος τούτοις, die Mühe ist genug, sie haben genug Mühe, Phil. 880, ἅλις ἡ παροῦσα λύπη Tr. 331 ; oder ein acc. c. inf. steht dabei, ἅλις Ἀργείοις Καδμείους εἰς χεῖρας ἐλθεῖν, es reicht hin, daß die Kadmeer mit den Argivern kämpfen, Aesch. Spt. 661 ; ἅλις ἐμοὶ αὐτοῦ μένειν Soph. O.R. 686 ; ἅλις δὲ κλαίειν τοὐμὸν ἦν ἐμοὶ κακόν Eur. Alc. 1031 ; oder ein partic., ἅλις νοσοῦσ' ἐγώ, es ist genug, daß ich krank bin, Soph. O.R. 1061 ; vgl. Eur. Herc.Fur. 1324 u. Arist. Nic. Eth. 10.11 ἅλις ἐγὼ δυστυχῶν ; πρεσβεύοντες ἅλις εἶχον, d.i. sie waren es müde, Pol. 5.68.1. Ganz allein : ἅλις, genug davon, Soph. Aj. 1381 ; εἰς ἅλις, zur Genüge, Theocr. 25.17.