ἄ·χρηστος, ος, ον, qui n’a pas reçu de réponse de l’oracle, ATH. 98 c (avec jeu de mots sur le sens « inutile », v. ἄχρηστος).

Étym. ἀ, χράομαι.

ἄ·χρηστος, ος, ον :
A pass. :
   I dont on ne peut pas se servir, càd. :
      1 inutile, BATR. 70 ; HDT. 1, 166, etc. ; HPC. 102 e, etc. ; ATT. ; ἄ. ἔς τι, HDT. 8, 142 ; εἴς τι, LYCURG. 154, 33 ; πρός τι, ARSTT. H.A. 6, 2 ; τινος, ARSTT. Œc. 1, 6, 9, qui ne peut être d’aucun usage pour qqe ch. ; ἄ. τινι, HDT. 1, 80 ; XÉN. Œc. 8, 4, etc. qui ne peut être d’aucun usage pour qqn ; οὐκ ἄχρηστόν ἐστι, avec l’inf. ARSTT. Categ. 7, fin, il n’est pas inutile de, etc. ; part. en parl. de pers. inutile, oisif, qui n’est bon à rien, LYS. 212, 11 ; IS. 67, 15 ;
      2 p. suite, nuisible, mauvais, funeste, en parl. de divinités, HDT. 8, 111 ; ou de choses, HDT. 9, 111 ;
   II dont on ne se sert pas, d’où :
      1 non employé, inusité, GRAMM. ;
      2 non réalisé, sans effet (oracle), EUR. I.T. 121 ;
      3 dont on ne s’est pas encore servi, neuf (vêtement, etc.) LUC. Lex. 9 ; ATH. 97 e ;
B act. qui ne se sert pas de, dat. EUR. Tr. 667.

• Cp. ἀχρηστότερος, DÉM. 382 fin. • Sup. ἀχρηστότατος, XÉN. Œc. 8, 4 ; PLAT. Rsp. 398 e, 487 d ; ESCHN. 75, 16.

Étym. ἀ, χράομαι.

ον, useless, unprofitable, μετάνοια Batr. 70; νέες Hdt. 1.166; ἄ. ὁ ὀφθαλμὸς γίνεται Hp. Prorrh. 2.19; οὐκ ἄ. ἥδ’ ἡ ἄνοια Th. 6.16; χρεομένῳ ἄχρηστα useless if you try to use them, Hp. Art. 14; πεσεῖν ἄ. θέσφατον without effect, E. IT 121; ἄ. ἐς πόλεμον Hdt. 8.142, Lycurg. 53; πρός τι Arist. HA 560b14; c. gen. rei, ἄ. τῶν ἔργων Id. Oec. 1345a35; ἄ. τινι useless to a person, Hdt. 1.80, cf. X. Oec. 8.4 (Sup.); τῇ πόλει E. Heracl. 4; τὸ διηπορηκέναι οὐκ ἄ. Arist. Cat. 8b24. = ἀχρεῖος (which it almost superseded in the Oratt. and later Greek), useless, do-nothing, D. 19.135 (Comp.), etc. ; ἄ. πολῖται Is. 7.37; σοφισταί prob. l. in Lys. 33.3; non-effective, unwarlike, Eun. Hist. p. 239D. ; so (with a pun — not having received an oracle) Ath. 3.98c. Adv. -τως, ἔχειν πρός τι D. 61.43.
unkind, cruel, θεοί Hdt. 8.111; λόγος Id. 9.111. Act., making no use of, c. dat., ξυνέσει τ’ ἄχρηστον τῇ φύσει τε λείπεται E. Tr. 672.
not used, i.e.
new, ἱμάτια Luc. Lex. 9, Ath. 3.97e.
obsolete, Eust. 118.25, Sch. rec. S. El. 132.
not to be used, unseemly, EM 463.26.

1) unbrauchbar, unnütz, καὶ φαῦλος Plat. Lys. 204b ; πολίτης Isae. 7.37, der keine Liturgien übernehmen kann ; ἀχρήστους ἐποίησε, er machte, daß sie nichts ausrichten konnten, Pol. 8.7 ; ἄχρηστον πίπτει θέσφατον, d.i. der Orakelspruch geht nicht in Erfüllung, Eur. I.T. 121 ; – τινί, für Einen, Her. 1.80 ; oft bei Plat. u. sonst ; εἴς τι Her. 8.142. der auch die θεοὶ ἄχρηστοι den χρηστοί entgegensetzt, nicht wohlwollend, 8.111 ; vgl. λόγος 9.111;
ἄχρηστον als adv., vergebens, Batrach. 70 ; sonst
ἀχρήστως, Plut. Sol. 21 ; so ἀχρήστως ἔχειν πρὸς τὸν λοιπὸν βίον Dem. 61.43 ; vgl. Isocr. 4.41.
2) nicht gebrauchend, συνέσει, unverständig, Eur. Troad. 667.
3) ungebraucht, ἱμάτια Luc. Lexiph. 9 ; vgl. Ath. III.97e ; ungebräuchlich, Gramm.
4) bei Ath. 3.98b heißt Einer ἄχρηστος, der kein Orakel erhalten hat.

ά-χρηατος, -ον
[in LXX: Hos.8:8 (חֵפֶץ אַיִן), Wis.2:11, Sir.16:1, al. ;]
useless; unserviceable: opp. to εὔχρηστος, Phm 11.†
(AS)