(f. ἀχθέσομαι ou ἀχθεσθήσομαι, ao. ἠχθέσθην, pf. inusité) :
   I intr.
      1 être chargé : νηῦς ἤχθετο τοῖσι, OD. 15, 457, le navire était alourdi par leur poids ; ἄχθεσθαί τινι, A.RH. 1, 1191, ou τινος, XÉNOPHAN. (ATH. 462 e) être chargé de qqe ch. ;
      2 fig. être accablé, souffrir : ἤχθετο κῆρ, IL. 11, 274, son cœur était accablé ; avec un acc. ἄχθεσθαι ἕλκος, IL. 5, 361, souffrir d’une blessure ; avec un dat. ἄχθ. ὀδύνῃσι, IL. 5, 354, être accablé de chagrins ; d’où, en gén., ἄχθ. τινι, HDT. 2, 103, etc. THC. 6, 28 ; AR. Ach. 62, etc. ; ἐπί τινι, XÉN. Hell. 7, 1, 32, etc. ; ἐπί τινος, PLAT. Parm. 130 a ; περί τινος, HDT. 8, 99 ; être importuné de qqn ou de qqe ch., supporter qqn ou qqe ch. avec peine ; avec un part. à l’acc. ἤχθετο δαμναμένους, IL. 13, 353, il s’irritait de les voir vaincus ; ou au gén. οὐδὲν ἤχθετο ἐκείνων πολεμούντων, XÉN. An. 1, 1, 8, il ne lui était nullement désagréable de les voir s’engager dans la guerre ; avec un partic. au nomin. ἐγὼ ἄχθομαι τρέφων ὑμᾶς, XÉN. Cyr. 3, 3, 20, je suis fâché de vous nourrir ; cf. SOPH. Ph. 671 ; EUR. Alc. 815 ; AR. Pl. 234, etc. ; avec une conj. ἄχθ. ὅτι, XÉN. Cyr. 3, 3, 13 ; PLAT. Rsp. 549 c, etc. ; ἄχθ. εἰ ou ἐάν, THC. 8, 109 ; EUR. I.A. 1414 ; PLAT. Hipp. ma. 292 e, etc. être fâché que, de ce que ;
   II tr. être fatigant, être importun : τινι, NAZ. pour qqn.

➳ Fut. ἀχθεσθήσομαι, au sens moy. XÉN. Cyr. 8, 4, 10 ; PLAT. Gorg. 506 b ; AND. 26, 7 ; etc. Fut. moy. ἀχθέσομαι, mieux que ἀχθήσομαι, PLAT. Hipp. ma. 292 e. Pf. ἤχθημαι, LYC. 827.

Étym. ἄχθος.

Pass. ; fut. Med. ἀχθέσομαι Ar. Nu. 865, 1441, Av. 84, Pl. R. 603e, Hp. Ma. 292e; Pass., ἀχθεσθήσομαι And. 3.21, Pl. Grg. 506c, v.l. in X. Cyr. 8.4.10, (συν-) Aeschin. 3.242; pf. ἤχθημαι Lyc. 827; aor. ἠχθέσθην Hdt. 2.103, A. Pr. 392, Th. 6.15, Isoc. 12.17: — to be loaded, ὅτε δὴ κοίλη νηῦς ἤχθετο Od. 15.457; c. gen., τράπεζα τυροῦ καὶ μέλιτος πίονος ἀχθομένη Xenoph. 1.10; c. dat., ἐλάτην… ἀχθομένην ὄζοις A.R. 1.1191. mostly of mental oppression, to be vexed, grieved; — Constr. ; abs., ἤχθετο γὰρ κῆρ Il. 11.274, cf. A. Pr. 392; ὅτῳ μὴ ἀχθομένῳ εἴη (constr. like ἀσμένῳ, βουλομένῳ ἐστί) X. Cyr. 4.5.21; ἀχθομένην ὀδύνησι Il. 5.354; ἄ. τινί at a thing, or with a person, Hdt. 2.103, 3.1, al., Ar. Ach. 62, Pax 119, Th. 6.28, etc. ; μοι μὴ ἄχθεσθε λέγοντι τἀληθῆ Pl. Ap. 31e, cf. Men. 99e; with Preps., ἐπί τινι X. HG 7.1.32, etc. ; ἐφ’ ἑκάστου Pl. Prm. 130a; περὶ τῶν νεῶν Hdt. 8.99; ὑπέρ τινος Ar. Lys. 10, Pl. Ap. 23e; διά τινα Isoc. 12.17; also c. acc., λίην ἄχθομαι ἕλκος Il. 5.361; c. neut. Adj., τοῦτο X. An. 3.2.20; μεῖζον Pl. Smp. 216c; c. gen., τῆς οἰκίας Plu. Publ. 10; c. part., either of subject, οὐκ ἄχθομαί σ’ ἰδών τε καὶ λαβὼν φίλον S. Ph. 671, cf. Ar. Pl. 234, Th. 1.92, X. Cyr. 3.3.20, Pl. Prt. 342c, etc. ; or of object, ἤχθετο δαμναμένους at their being conquered, Il. 13.352; Ἀρίσταρχον στρατηγοῦντ’ ἄ. Eup. 43; but the part. of the object is also put in gen., οὐδὲν ἤχθετο αὐτῶν πολεμούντων he had no objection to…, X. An. 1.1.8, cf. Th. 1.95; folld. by a relat. clause, ἄ. εἰ…, or ἤν…, E. IA 1413, Th. 8.109, Pl. Hp. Ma. 292e; less freq. ἄ. ὅτι… Ar. Pl. 899, X. Cyr. 3.3.13, Pl. R. 549c.

(ἄχθος), eigtl. pass., fut. ἀχθέσομαι Ar. Nub. 852, 1432 ; Plat. Rep. X. 603e, v.l. ἀχθεσθήσομαι ; Hipp. mai. 292e ; nach den Atticisten unattisch ἀχθεσθήσομαι, Andoc. 3.21 ; Plat. Gorg. 506c ; Xen. Cyr. 8.4.10 ; Aeschin. u. Folgde ; aor. ἠχθέσθην;
1) belastet, beschwert sein ; νηῦς ἤχθετο τοῖσι νέεσθαι, ihr Schiff war zur Abfahrt befrachtet, Od. 15.457 ; übertr., ἀχθομένην ὀδύνῃσι, mit Schmerzen beladen, Il 5.354 ; ἄχθομαι ἕλκος, ich bin (in Beziehung auf) durch die Wunde belästigt, 5.361 ; ἤχθετο κῆρ, er empfand Schmerz im Herzen, 11.274, 400 ; von Gemütszuständen, sich belästigt fühlen, unwillig, betrübt sein über etwas, zürnen auf Einen, neben βαρέως φέρω Ar. Eccl. 174 ; Ggstz ἥδομαι Xen. Hell. 5.2.7 ; am gewöhnlichsten τινί, τοῖς παροῦσι, Soph. Phil. 970 ; τῇ πλάνῃ Her. 2.103 ; τῷ δεσπότῃ Plat. Gorg. 510d ; τοῖς πρέσβεσι Ar. Ach. 62 ; οἱ μάλιστα τῷ Ἀλκιβιάδῃ ἀχθόμενοι Thuc. 6.28 ; τοῖς γεγενημένοις Xen. An. 7.6.10 ; ἐπί τινι ; von Sachen, ἐπὶ τῷ φρονήματι Hell. 7.1.32, wie Mem. 2.4, 3 u. oft Plut.; seltener ἐφ' ἑκάστου, Plat. Parm. 130a ; περί τινος Her. 8.99 ; ὑπέρ τινος, sich in Jemandes Namen ärgern, Ar. Lys. 10 ; Plat. Apol. 23e ; mit acc., wie oben ἕλκος, so τοῦτο, ὅτι, Xen. An. 3.2.20, wozu noch ein partic. tritt, ἤχθετο δαμναμένους. er betrübte sich, daß sie besiegt würden, Il. 13.352 ; Ἀρίσταρχον στρατηγοῦντα Eupol. beim Schol. zu d. St.; τοιούτους κωμῳδουμένους Xen. Ath. 2.18 ; mit gen. abs., ἤχθετο ἐκείνων πολεμούντων An. 1.1, 8 ; ἄχθομαι ἰδών, es ist mir unangenehm zu sehen, daß ich sehe, Soph. 671 ; ἄχθομαι ἁμαρτάνων, ich ärgere mich, daß ich verfehle, Thuc. 1.92 ; ἄχθομαι εἰσιών Ar. Plut. 234 ; λάθρα συγγινόμενοι Plat. Prot. 342c ; vgl. Xen. Cyr. 3.3.20 ; umgekehrt, οὐκ ἀχθόμενοι πλανώμεθα, nicht ungern, 1.3.5. Sonst folgen noch ὅτι, Ar. Plut. 899 ; Xen. Cyr. 3.3.13 ; εἰ, ἐάν, Xen. Cyr. 8.4.9 ; Eur. I.A. 1414. Erst Sp., wie Plut., haben auch den bloßen gen.