ἄ·χαρις, ις, ι, gén. -ιτος [χᾰῐτ]
   I (χάρις, grâce) :
      1 sans grâce, sans agrément, sans charme, THGN. 496, 1236 ; SAPPH. (PLUT. M. 751 a) ;
      2 p. suite, désagréable, déplaisant, HDT. 1, 38, 108 ; 2, 141, etc. ; EUR. Cycl. 124, 489 ; d’où, par euphém., syn. de odieux, en parl. d’un meurtre, EUR. Andr. 491 ; ou de cruel, douloureux, en parl. de malheurs, HDT. 1, 41 ; 7, 190, etc. ;
   II (χάρις, reconnaissance) sans reconnaissance, ingrat, HDT. 7, 36 ;
   III (χάριν, à cause de) qui ne mérite pas d’être la cause de : κακῆς γυναικὸς χάριν ἄχαριν ἀπώλετο, EUR. I.T. 566, elle est morte pour une femme perfide, cause indigne d’un tel sacrifice.

• Cp. ἀχαρίστερος, OD. 20, 392.

➳ Acc. ἄχαριν, THGN. 1236 ; EUR. Cycl. 489, etc. Dat. ion. ἀχάρι [ῑ] HDT. 1, 141.

Étym. ἀ, χάρις.

ὁ, ἡ, ἄχαρι, τό, gen. ιτος, dat. ἀχάρι Hdt. 1.41 codd. : — without grace or charm, συμπόσιον γίνεται οὐκ ἄχαρι Thgn. 496, cf. 1236; of an immature girl, Sappho 34.
unpleasant, disagreeable, οὐδὲν ἄ. πείσεται Hdt. 2.141, cf. 6.9; πρός τινος 8.143; οὐδὲν ἄ. παριδεῖν τινι 1.38, 108; ἐνδιδόναι οὐδὲν ἄ. 7.52; esp. as euphem. for a grievous calamity, ἄ. συμφορή 1.41, 7.190; τὸ τέλος σφι ἐγένετο ἄ. 8.13; [βίος] οὐκ ἄ. εἰς τὴν τριβήν Ar. Av. 156.
ungracious, thankless, ἄ. τιμή a thankless office, Hdt. 7.36; χάρις ἄχαρις graceless grace, thankless favour, A. Pr. 545 (lyr.), Ag. 1545 (lyr.); κακῆς γυναικὸς χάριν ἄχαριν ἀπώλετο E. IT 566.

ιτος, neutr. ἄχαρι,
1) ohne Annehmlichkeit, ohne Reiz, unangenehm, οὐδὲν ἄχαρι παθεῖν Her. 8.143, u. öfter, der es übh. von schwerem Unglück braucht, συμφορά 1.41, wie die Tragg.; vgl. Plat. Phaedr. 265d ; Kompar. ἀχαρίστερος Od. 20.392.
2) undankbar, Eur. Andr. 592 ; χάρις ἄχαρις, ein unwillkommener Liebesdienst, Aesch. Ag. 1547 ; auch Dank, der keiner ist, Prom. 544 ; vgl. Eur. I.T. 566.