ἄ·φυκτος, ος, ον :
   I pass. :
      1 qu’on ne peut fuir, inévitable ; θάνατος ἄ. SIM. (PLUT. M. 107 b) la mort inévitable ; κύνες ἄ. SOPH. El. 1388, les chiennes auxquelles on ne peut échapper, càd. les Érinyes ; βέλη ἄ. SOPH. Tr. 265, etc. traits qu’on ne peut éviter (cf. EUR. Med. 634 ; Hipp. 1422) ;
      2 d’où l’on ne peut s’échapper, en parl. d’entraves, PD. P. 2, 41 ; de liens, EUR. Alc. 984 ; LUC. Luct. 2 ; fig. de questions embarrassantes ou insolubles, PLAT. Theæt. 165 b ;
   II act. qui ne peut fuir ou s’échapper, ἄφυκτον λαμϐάνειν τινά, AR. Nub. 1047, saisir qqn et le mettre dans l’impossibilité de fuir.

• Cp. ἀφυκτότερος, HPC. 398, 8 ; LUC. Anach. 2 ; GAL. 8, 262. • Sup. ἀφυκτότατος, NAZ. 2, 96 d.

Étym. ἀ, φεύγω ; cf. ἄφευκτος.

ον, (< φεύγω) not to be shunned, δῶρα θεῶν Sol. 13.64; from which none escape, θάνατος Simon. 39.3; χείρ, γυιοπέδαι, Pi. I. 8 (7).65, P. 2.41; θεῶν ὄμμα A. Pr. 903; κακῶν τρικυμία ib. 1016; ἄ. κύνες, of the Erinyes, S. El. 1388; of an arrow, unerring, Id. Ph. 105, Tr. 265, E. Med. 634 (lyr.); λαβή Nicoch. 3D. ; of a question, admitting no escape, inevitable, Pl. Tht. 165b; λόγος Aeschin. 3.17; ἄφυκτα ἐρωτᾶν Pl. Euthd. 276e; λόγοι ἄ. Ar. Eq. 757; Comp. -ότερος Hp. Acut. (Sp.) 10. Adv. -τως Lyc. 493, etc. Act., unable to escape, μέσον λαβὼν ἄ. Ar. Nu. 1047; dub.l. in A. Supp. 784 (lyr.). Adv. -τως LXX 3 Ma. 7.9; Comp. ἀφυκτοτέρως ἂν διακέοιντο Aen.Tact. 16.12. — In codd. freq. written ἄφευκτος, Philem. 115.4, Plu. Lys. 29; ἄφευκτος ἀνάγκη IG 14.803 (Naples).

unentfliehbar, unvermeidlich, χείρ Pind. I. 7.65 ; γυιοπέδαι P. 2.41. Oft bei Tragg., βέλη, ἰοί, Soph. Trach. 264, Phil. 105 ; τόξα Eur. Hipp. 1422, sicher treffende Geschosse, ὀϊστός Med. 635 ; Her. 9.115 ; τύχη Plat. Legg. IX.873c ; δεσμοί Luc., der auch ἐν ἀφύκτῳ ἔχεσθαι sagt, Deor. D. 17.1. Dah. auch ἐρώτημα, verwickelt, aus der man nicht herausfinden kann, Plat. Theaet. 165b ; ἄφυκτα ἐρωτᾶν Euthyd. 276e ; so λόγος Ar. Eq. 754 ; vgl. Aesch. 3.17 ; – ἄφυκτον λαμβάνειν τινά, so daß er nicht entfliehen kann, Ar. Nub. 1030.
• Adv. ἀφύκτως, z.B. πλήξας, sicher treffend, Lycophr. 493.

1. not to be shunned, from which none escape , (Aeschulus Tragicus); of an arrow, unerring , (Sophocles Tragicus); of a question, admitting no escape, inevitable , (Plato Philosophus)
2. active unable to escape , (Aristophanes Comicus) (ML)