ἄ·φρων, ων, ον, gén. ονος :
   I privé de sentiment, en parl. d’une statue, XÉN. Mem. 1, 4, 4 ;
   II qui a perdu la raison, d’où :
      1 furieux, fou, IL. 5, 875 ; ESCHL. Eum. 377 ; SOPH. El. 941 ;
      2 insensé, déraisonnable, IL. 3, 220 ; HÉS. O. 208 ; p. opp. à σώφρων, XÉN. Cyr. 3, 1, 17, ou à ἐπίφρων, OD. 23, 12 ; τὸ ἄφρον, THC. 5, 105 ; XÉN. Mem. 1, 2, 55, démence, folie.

• Cp. ἀφρονέστερος, PLAT. Crat. 392 c ; PHIL. 47 b, etc. • Sup. ἀφρονέστατος, XÉN. Mem. 2, 1, 5 ; PLAT. Leg. 630 b ; etc.

Étym. ἀ, φρήν.

ον, gen. ονος, (< φρήν) senseless, of statues, X. Mem. 1.4.4; — and so, crazed, frantic, ἄφρονα κούρην Il. 5.875, cf. 761, A. Eu. 377 (lyr.); silly, foolish, Il. 3.220, Hes. Op. [210], S. El. 941, etc. ; φρένας ἄ. Il. 4.104; τὸ ἄ., = ἀφροσύνη, Th. 5.105, X. Mem. 1.2.55; τῶ φρονίμῳ τῆς γνώμης παύοντες τὸ ἄ. <τῆς ῥώμης> Gorg. Fr. 6; ἐξ ἄφρονος σώφρων γεγένηται X. Cyr. 3.1.17; Comp. -έστερος Pl. Cra. 392c; Sup. -έστατος X. Mem. 2.1.5. Adv. -νως senselessly, S. Aj. 766, X. HG 5.1.19; opp. νοῦν ἐχόντως, Isoc. 5.7; Comp. -εστέρως Pl. La. 193c; -έστερον Jul. Or. 7.224d. ἄφρων, = κώνειον, Ps.-Dsc. 4.78.

ον (φρήν), unverständig, töricht, von Hom. an überall. Bei Plat. dem φρόνιμος entgeggstzt, Soph. 247a u. öfter ; τὸ ἄφρον, der Unverstand, Xen. Mem. 1.2.55.

ἄφρων, -ον genitive -ονος
(< φρήν), [in LXX for כְּסִיל, נָבָל, etc. ;]
without reason, senseless, foolish, expressing 'want of mental sanity and sobriety, a reckless and inconsiderate habit of mind' (Hort; cf. MM, see word): Luk.11:40 12:20, Rom.2:20, 1Co.15:36, 2Co.11:16 12:6 12:11, 1Pe.2:15; opp. to φρόνιμος, 2Co.11:19; to συνιέντες, Eph.2:17.†
(AS)