ἄ·φθιτος, ος, ον [ῐ] incorruptible, d’où impérissable, immortel, en parl. des dieux, HH. Merc. 326 ; HÉS. Th. 389, 397 ; PD. P. 4, 291 ; des hommes, SIM. (ANTH. 7, 25) ; ESCHL. Eum. 724 ; etc. ; des choses (demeure d’Héphæstos, IL. 18, 370 ; vigne, OD. 9, 133 ; terre, SOPH. Ant. 339 ; feu, ESCHL. Ch. 1037 ; etc.) ; part. des pensées, des résolutions, etc. IL. 24, 88 ; HÉS. Th. 545 ; SOPH. fr. 368 ; etc. ; dans HOM. qqf. suivi de αἰεί, en parl. d’un sceptre, IL. 2, 46 ; d’un trône, IL. 14, 238.

➳ Fém. ἀφθίτη, ANTH. App. 323. Surt. poét. ; en prose réc. PLUT. Cam. 20 ; M. 723 e.

Étym. ἀ, φθίνω.

ον, (< φθίνω) not liable to perish, undecaying, imperishable, freq. in Hom. (mostly in Il.) and Trag. ; of things, σκῆπτρον πατρώϊον ἄ. αἰεί Il. 2.46; χρυσέη ἴτυς ἄ. 5.724; καλὸν θρόνον ἄ. αἰεί 14.238; Ἡφαίστου δόμος 18.370; ἄ. ἄμπελοι Od. 9.133; ἄντρον Pi. I. 8 (7).41; πυρὸς φέγγος A. Ch. 1037; Γᾶ S. Ant. 339 (lyr.). of persons, immortal, of the gods, h.Merc. 326; Στύξ Hes. Th. 389, 397; of Tantalus, Pi. O. 1.63; ἄ. ὑμνοπόλος, of Anacreon, Simon. 184; ἀφθίτους θεῖναι βροτούς A. Eu. 724; γέννας ἀφθίτου λαχόντες S. Fr. 278. of men΄s thoughts, etc., Ζεὺς ἄφθιτα μήδεα εἰδώς Il. 24.88, Hes. Th. 545; κλέος ἄ. Il. 9.413; ἄ. ὄπις unceasing care, Pi. P. 8.72 (v.l. ἄφθονος); ἄ. γνῶμαι unchanging, unchangeable, S. Fr. 414; ἄφθιτα μηδομένοισι Ar. Av. 689. — Poet. and later Prose, δόξα Plu. 2.723e; prob. in Arist. Cael. 270a26.

unvergänglich, fest, dauerhaft, meist von leblosen Dingen, wie ἀθάνατος von belebten ; Hom. öfter, ἴτυς Il. 5.724, θρόνος 14.238, σκῆπτρον 2.46, 186, Ἡφαίστου δόμος 18.370, Neptuns δώματα 13.22, κλέος 9.413, Zeus μήδεα 24.88, ἄμπελοι Od. 9.133 ; Στύξ Hes. Th. 389, wobei an den Eid gedacht. Oft bei Pind., σπέρμα P. 4.42 ; ἄντρον I. 7.41 ; ὄπις θεῶν P. 8.75 ; Ζεύς u. Ἐνοσίδης, 4.291, 33 ; Soph. γᾶ Ant. 339 ; θεοί Eur. Andr. 1257 ; flgde Dichter, Plut. u. Luc.