ἄ·φατος, ος, ον [ᾰᾰ]
      1 dont on ne parle pas, sans nom, inconnu, HÉS. O. 3 ;
      2 qu’on ne peut exprimer par la parole, indicible, extraordinaire, en bien et en mal, càd. merveilleux ou monstrueux, PD. N. 1, 47 ; HDT. 7, 190 ; SOPH. O.R. 1314, etc. ; souv. construit avec ὡς : ἄφατον ὡς φρόνιμος, AR. Av. 427 ; ἄφατον ὡς καλόν, AR. Lys. 1148, conj. impossible de dire comme il est sensé, comme il est beau ;
      3 difficile à dire, POL. 15, 28, 1.

Étym. ἀ, φημί.

ον, not uttered or named, nameless, ἄνδρες ὁμῶς ἄ. τε φατοί τε Hes. Op. 3.
unutterable, ineffable, λόγος E. Ion 782 (lyr.); ἄ. μέλεα monstrous, Pi. N. 1.47; κεφαλαί AP 6.112 (Pers.); ἄ. χρήματα untold sums, Hdt. 7.190; ἄ. νέφος, κτύπος, S. OT 1314 (lyr.), OC 1464 (lyr.); ὀρνιθαρίων ἄφατον (Schw. for -των) πλῆθος Anaxandr. 41.63; πώλων ἄφατον τάχος IG 14.2012.4 (Sulp. Max.); ἡδονή Phld. D. 3.14; ὑπερβολὴ δυνάμεως Hermog. Inv. 1.4; δύναμις Plot. 4.8.6; ἄφατον ὡς… there΄s no saying how…, i.e.
marvellously, immensely, Ar. Av. 428, Lys. 198. Adv. -τως Dsc. 1.13.

1) nicht ausgesprochen, wovon nicht gesprochen wird, unberühmt, ἄφατοι καὶ φατοί neben ἄρρητοι καὶ ῥητοί Hes. O. 3.
2) nicht auszusprechen, bes. unaussprechlich groß, ungeheuer, Soph. νέφος, κτύπος, O.R. 1314, O.C. 1463 ; ἄχεα Eur. El. 1191 ; vgl. Ion 783 ; χρήματα Her. 7.190 ; κεφαλαί Pers. Ep. 1 (VI.112); komisch ἄφατον ὡς ἐπαινιῶ Ar. Lys. 198. Bei Pol. 15.28 ist ἄφατον καὶ παράλογον τὸ συμβαῖνον = schwer zu sagen.