[ᾰ] prép. :
      1 à l’écart de : ἄτερ ἥμενος ἄλλων, IL. 1, 498, assis à l’écart des autres ; joint à νόσφιν : νόσφιν ἄ. HÉS. O. 91, séparément, à l’écart ;
      2 p. suite, à l’exclusion de, sans : ἄ. Ζηνός, IL. 15, 292, sans l’aveu de Zeus ; souv. après son rég. SIM. (ATH. 512 d) ; PD. P. 2, 8 ; 5, 76 ; TRAG. etc. ; rare en prose, DH. 3, 10 ; PLUT. Cato mi. 5 ; SPT. etc. ; en prose ion. HPC. 87 d, 88 b ; etc.

Ep., Ion., Trag. Prep. with gen., without, apart from, Hom. ; κράτιστον Ἀχιλέος ἄ. Pi. N. 7.27; ἄ. Ζηνός without his will, Il. 15.292, cf. POxy. 936.18 (iii AD); οὐ θεῶν ἄ. ΄non sine dis΄, Pi. P. 5.76; ἄ. μόχθου Democr. 223; ἄ. πυρετοῦ καὶ ὀδύνης Hp. Prorrh. 2.4.
aloof, apart from, ἄ. ἥμενον ἄλλων Il. 1.498; νόσφιν ἄ. τε κακῶν Hes. Op. 91; — freq. in Trag., mostly after its case, A. Supp. 377, etc. ; but before it in Id. Pr. 456, Supp. 703 (lyr.), Ch. 338 (lyr.), S. Ph. 703 (lyr.), El. 866; — also in late Prose, as LXX 2 Ma. 12.15, D.H. 3.10, Ev. Luc. 22.6, Plu. Cat. Mi. 5, Vett.Val. 136.9, al. c. dat., ἄτερ ἄστρασιν Anub. 87.

ohne, außer, τινός, von Hom. an, bes. bei Dichtern, nach B.A. 1095 achäisch ; häufig seinem Casus nachgesetzt ; abgesondert, getrennt, Il. 1.498 ; νόσφιν ἄτερ Hes. O. 91 ; ἄτερ Ζηνός, ohne Zeus Willen, Il. 15.292 ; ἄτης ἄτερ (parenthetisch), abgesehen davon, Soph. Ant. 4. In Prosa nur Sp., öfter bei Dion.Hal.; Plut. Num. 14, Cat. min. 5.

ἄτερ
prep., [in LXX: 2Ma.12:15 * ;]
in cl. most freq. in poets; without, apart from: with genitive, Luk.22:6, 35 (for exx. from π., see MM, see word).†
(AS)