η, ον, joyeux, content, d’ord. avec un verbe : φύγεν ἄσμενος ἐκ θανάτοιο, IL. 20, 350, il fut heureux d’échapper à la mort ; cf. ESCHL. Pr. 395 ; THC. 6, 12 ; etc. ; avec un dat. ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη, IL. 14, 108, il me serait agréable (cf. βουλομένῳ σοί ἐστι) ; ἀσμένῃ δέ μοι ἦλθε, SOPH. Tr. 18, il est venu, à ma grande joie ; cf. SOPH. O.R. 1356 ; HDT. 8, 14 ; AR. Pax 582 ; PLAT. Crat. 418 c, etc.

• Sup. -ώτατος, HPC. 785.

Étym. inconnue ; p.-ê. p. *ϝάδσμενος, de la R. indo-europ. *sueh₂d-, doux ; cf. ἥδομαι, ἁνδάνω, mais problème de l’aspiration initiale.

η, ον, well-pleased, glad, always with a Verb, φύγεν ἄ. ἐκ θανάτοιο he was glad to have escaped death, Il. 20.350, cf. Od. 9.63, Pi. O. 13.74; freq. in Trag. and Att., ἄσμενος δὲ τἂν… κάμψειεν γόνυ A. Pr. 398; ἐκ θαλάσσης ἀσμένους πεφευγότας E. Hel. 398; ἄ. αἱρεθείς Th. 6.12; ἐκάθευδον ἄ. ἥκων ἐξ ἀγροῦ Lys. 1.13; ἀσμένας εἰς τὸν λειμῶνα ἀπιούσας Pl. R. 614e; freq. in dat., ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη glad would it make me ! Il. 14.108; ἀσμένῳ δέ σοι… νὺξ ἀποκρύψει φάος glad wilt thou be when night shuts out the light, A. Pr. 23; ὥς σφι ἀσμένοισι ἡμέρα ἐπέλαμψε Hdt. 8.14; ἀσμένῃ δέ μοι… ἦλθε S. Tr. 18; ὡς ἀσμένοισιν ἦλθες Ar. Pax 582, cf. Pl. Cra. 418c, etc. Adv. ἀσμένως gladly, readily, A. Pr. 728, D. 18.36, Alex. 142, Timocl. 14 (this Adv., which is common in later Greek, Act. Ap. 21.17, etc., has sts. been substituted for the Adj., as in Th. 4.21 (v.l.)); Sup. ἀσμεναίτατα (v.l. -έστατα) Pl. R. 329c; -έστατα ib. 616a (though the Adj. makes -ώτερος, -ώτατος, Hp. Art. 8, cf. Phryn. PS p. 18B.). (Not to be connected with ἁνδάνω, since there is no ancient authority for rough breathing ἁσμ.)

gern, freudig, froh ; ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη Il. 14.108, mir wird es lieb sein ; φύγεν ἄσμενος ἐκ θανάτοιο 20.350, ist froh, dem Tode entronnen zu sein ; ἔνθεν δὲ προτέρω πλέομεν ἀκαχήμενοι ἦτορ, ἄσμενοι ἐκ θανάτοιο, φίλους ὀλέσαντες ἑταίρους Od. 9.63, 566, 10.134 ; ἀσμένῃ δ' ἐμοὶ ἦλθε Soph. Tr. 18 ; vgl. Aesch. Pr. 23 ; ὥς σφι ἀσμένοισι ἡμέρη ἐπέλαμψε Her. 8.14 ; ἀσμένοις τοῖς ἀνθρώποις τὸ φῶς ἐγίγνετο Plat. Crat. 418c ; Thuc. 6.12, u. oft in Prosa, ἄσμενος ὁρᾶν u. ähnl., wie Pind. εὗρεν Ol. 13.71. – Kompar., B.A. p. 12 ἀσμενώτερος καὶ ἀσμεναίτατα λέγε ; letzteres Plat. Rep. I.329c ; ἀσμενέστατα X.616a, wie Cic. Att. 13.22.
• Adv. ἀσμένως, willig, mit Freuden, Plat. u. Folgde.