Pape
*ἄρω, als praes. ungebräuchlich;
1) trans. fut. ἀρῶ, äol. ἄρσω, aor. I. ἄρσαι, aor.2 ἤραρον, perf. pass. ἀρήρεμαι (vgl. ἀρέσκω), aor. ἤρθην, wovon die 3. Perf, pl. ἄρθεν Il. 16.211, vgl. Scholl. Herodian.; Med. fut. ἄρσομαι, Lycophr. 995 ; aor. ἀρσάμενος Hes. Sc. 320 ; zusammenfügen, fest zusammendrängen, verbinden, ἐπεὶ ἀλλήλους ἄραρον τυκτῇσι βόεσσιν, da sie sich mit den Schilden dicht an einander geschlossen harten, Il. 12.105 ; μᾶλλον δὲ στίχες ἄρθεν, die Reihen wurden mehr zusammengedrängt, Il. 16.211 ; von den Sparren des Daches τοὺς ἤραρε τέκτων 23.712 ; ἴκρια δὲ στήσας, ἀραρὼν θαμέσι σταμίνεσσιν Od. 5.252 ; ἄγγεσιν ἄρσον ἅπαντα, alles in die Gefäße fügen, einpacken, 2.289 ; übertr., δώσουσι γέρας, ἄρσαντες κατὰ θυμόν, dem Sinne anpassen, es wohlgefällig machen, Il. 1.136, vgl. Scholl. Herodian.; durch Verbindung etwas zu Stande bringen, erbauen, ὅτε τοῖχον ἀράρῃ λίθοισιν, eine Mauer aus Steinen, Il. 16.212 ; vgl. 4.110 ; ἀρσάμενος παλάμῃσιν, mit den Händen verfertigend, Hes. Sc. 320 ; übertr., μνηστῆρσιν θάνατον καὶ κῆρ' ἀραρόντε, Tod u. Verderben bereiten, Od. 16.169 ; ausrüsten, versehen, νῆα ἐρέτῃσιν Od. 1.280 ; Ap.Rh. 2.1063 ; πώμασιν ἄρσον ἅπαντας, die Krüge mit Deckeln versehen, Od. 2.353 ; ἤραρε θυμὸν ἐδωδῇ, das Herz mit Speise versehen, erquicken, 5.95 ; ἀλλ' ἔμεγε ἁ στονόεσσ' ἄραρεν φρένας, labte mir das Gemüt, Soph. El. 147 ; ἀρηρεμένος, zusammengefügt, verfertigt, τινί, womit versehen, Ap.Rh. 1.787, 3.833, 4.677 ; so auch ἠρήρειντο.
2) intr. perf. ἄραρα, ep. u. ion. ἄρηρα, wozu ἀρᾰρυῖα gehört, Ionisch mit kurzem α statt η ; plusqpf. ἀρήρειν, ἠρήρειν ; Hom. braucht so auch den aor. ἤραρον Il. 16.214, Od. 4.777 ; ἄρμενος s. oben besonders;
a) zusammengefügt, fest verbunden sein, fest anschließen, Τρῶες ἀρηρότες, in enggeschlossenen Reihen stehend, Il. 13.800 ; ἴσχον πυργηδὸν ἀρηρότες 15.618 ; ἄραρον κόρυθές τε καὶ ἀσπίδες 16.214, Helme u. Schilde drängten sich an einander ; ποτὶ τοῖχον ἀρηρότες πίθοι οἴνου, dicht an einander gegen die Wand gelehnte Weinfässer, Od. 2.342 ; κόρυθα κροτάφοις ἀραρυῖαν Il. 13.188 ; κυνέη ἑκατὸν πολίων πρυλέεσσ' ἀραρυῖα 5.744, passend für die Kämpfer ; ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει 3.338 ; δοῦρε, τά οἱ παλάμηφιν ἀρήρει 16.139 ; σανίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι Od. 2.344 ; πύλας εὖ ἀραρυίας Il. 7.339 ; ζωστὴρ ἀρηρώς Il. 4.134, 213, entw. ein kunstreich zusammengefügter Gürtel, oder ein eng anschließender ; πυκινὸς θώρηξ, τόν ῥ' ἐφόρει γυάλοισιν ἀρηρότα 15.530 ; θύρη, ἐῢ κληῗσ' ἀραρυῖα Il. 24.318, v.l. ἐϋκλήϊς ἀραρυῖα, s. Scholl. Herodian.; zweifelhaft die Constr. κνημῖδες ἐπισφυρίοις ἀραρυῖαι 3.331 ; ὄφρ' ἂν μέν κεν δούρατ' ἐν ἁρμονιῇσιν ἀρήρῃ, so lange die Balken in ihren Fugen bleiben, zusammenhalten, Od. 5.361, kann auch Tmesis sein ; μέσσῃ δ' ἐνὶ πῖλος ἀρήρει Il. 10.265. Uebertr., φρεσὶν ᾗσιν ἀρηρώς, fest in seinem Geiste, von besonnenem Geiste, Od. 10.553 ; θυμὸς ἀρηρώς Theocr. 25.113 ; ἄρηρε, ἄρᾱρε, es steht fest, ist beschlossen, bestimmt, Aesch. Prom. 60 ; Eur. Med. 1609, Hipp. 1090 u. öfter ; auch in Sp. Prosa, δόγματα ἀρηρότα, feste Beschlüsse, Dio Chrys.
b) versehen, ausgerüstet sein, τάφρος – ὕπερθεν σκολόπεσσιν ὀξέσιν ἠρήρει, mit Spitzpfählen versehen, Il. 12.56 ; πόλις πύργοις ἀραρυῖα 15.737 ; ζώνη θυσάνοις ἀρ. 14.181 ; auch Sp.; εἷς μὲν ἐὼν, πολλῇσι δ' ἐπωνυμίῃσιν ἀρηρώς Dion.Per. 28.
c) Uebtr., angemessen sein, gefallen, vgl. ἀρέσκω ; ἐνὶ φρεσὶν ἤραρεν ἠμῖν, gefiel uns, Od. 4.777 ; ἔσχεν ἄκοιτιν ἀραρυῖαν πραπίδεσσι Hes. Th. 608 ; τὸ σὸν δ' ἄραρε μᾶλλον Eur. Med. 745. – Od. 5.248 γόμφοισιν δ' ἄρα τήν γε καὶ ἁρμονιῇσιν ἄρασσεν, v.l. ἄρηρεν, vgl. Scholl. u. Apoll. Lex. Hom. 44.17.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)