'ἄ·ρρητος, ος, ον :
   I dont on n’a pas parlé, d’où :
      1 au propre, non dit : ἀλλ' οὐκ ἐπ' ἀρρήτοις γε τοῖς ἐμοῖς λόγοις, SOPH. Ant. 556, mais ce n’est pas du moins que je ne t’aie pas dit ce que j’avais à te dire ;
      2 dont on ne parle pas, inconnu, en parl. de pers. HÉS. O. 4 ; en parl. de choses, secret, OD. 14, 466 ; PLAT. Conv. 189 b ;
   II qu’on ne doit pas divulguer, mystérieux, sacré, HDT. 5, 83 ; 6, 135 ; SOPH. O.R. 301 ; AR. Nub. 302, etc. ; en parl. de Dèmèter et de Korè (Proserpine) EUR. fr. 64, etc. ;
   III qu’on ne peut exprimer par la parole, indicible, inexprimable, PLAT. Soph. 238 c ; particul. :
      1 d’une grandeur inexprimable, immense, APP. Civ. 3, 4 ;
      2 d’une horreur indicible, horrible, SOPH. El. 203 ; O.R. 465 ; EUR. Hec. 201 ;
      3 qu’on ne peut dire sans honte, d’ord. joint à ῥητός : ῥητόν τ' ἄρρητόν τ' ἔπος, SOPH. O.C. 1001, parole qu’on ne peut prononcer sans rougir (lat. dicenda tacenda) ; cf. DÉM. 268, 13 ; 540, 9 ;
   IV t. de math. irrationnel (p. opp. à ῥητός) PLAT. Hipp. ma. 303 b.

➳ Fém. dor. ἀρρήτα, EUR. Hec. 201.

Étym. ἀ, ῥητός.

'

ον, also η, ον E. Hec. 201: — unspoken, ἔπος προέηκεν ὅ πέρ τ’ ἄρρητον ἄμεινον Od. 14.466; ἄνδρες… ῥητοί τ’ ἄ. τε Hes. Op. 4; ἔστω ἄ. τὰ εἰρημένα Pl. Smp. 189b, etc., cf. Aeschin. 3.217; οὐκ ἐπ’ ἀρρήτοις γε τοῖς ἐμοῖς λόγοις not without warning spoken by me, S. Ant. 556; ἄ. κἀτελῆ φυλάξομαι Id. El. 1012. Adv. -τως, σιγᾶν Arist. Fr. 44 codd. (ἀρρήκτως Reiske, ἀρράτως Bernays).
that cannot be spoken or expressed, ἀδιανόητον καὶ ἄ. καὶ ἄφθεγκτον καὶ ἄλογον Pl. Sph. 238c; hence, unspeakable, immense, App. BC 3.4; ἐπιθυμία Phld. Ir. p. 50 W. ; εὐχαριστία Id. Lib. p. 51 O.
not to be spoken; hence, not to be divulged, ἱροργίαι, ἱρά, Hdt. 5.83, 6.135; σέβας ἀρρήτων ἱερῶν Ar. Nu. 302; ἄ. σφάγια E. IT 41; ἄ. ἀβακχεύτοισιν εἰδέναι Id. Ba. 472; διδακτά τε ἄρρητά τ΄, i.e. things profane and sacred, S. OT 301; ἄ. κόρη the maid whom none may name (i.e. Persephone), E. Fr. 63, cf. Hel. 1307; ἀρρήτων θέσμια, sc. of Demeter and Persephone, IG 3.713.6.
unutterable, horrible, δεῖπνα S. El. 203 (lyr.); λώβη E. Hec. 200 (lyr.); ἄρρητ’ ἀρρήτων ΄deeds without a name΄, S. OT 465 (lyr.).
shameful to be spoken, ῥητόν τ’ ἄ. τ’ ἔπος Id. OC 1001, cf. Aj. 214 (lyr.), 773; ῥητὰ καὶ ἄ. ὀνομάζων ΄dicenda tacenda locutus΄, D. 18.122; πάντας ἡμᾶς ῥητὰ καὶ ἄ. κακὰ ἐξεῖπον Id. 21.79. Adv. -τως D.L. 7.187.
of numbers, ἄρρητα, τά, irrationals, surds, opp. ῥητά, Pl. Hp. Ma. 303b, cf. R. 546c.

ον, Eur. ἀρρήτη λώβα Hec. 201;
1) ungesagt, καί τι ἔπος προέηκεν ὅ πέρ τ' ἄρρητον ἄμεινον Od. 14.466 ; ἄρρητα ἔστω τὰ εἰρημένα Plat. Symp. 189b ; μὴ παρῶμεν αὐτὰ ἄρρητα Legg. VI.754a ; nicht bekannt gemacht, unbekannt, Soph. O.R. 301 ; vgl. Ant. 552 ; oft verbdn ῥητὰ καὶ ἄρ. λέγειν.
2) was nicht gesagt werden darf, verboten, geheimnisvoll, ἱροργίαι Her. 5.83 ; ἱερά Ar. Nub. 302 ; was man sich auszusprechen scheuet,
   a) heilig, τὰ Δήμητρος καὶ Κόρης ἄρ. ἱερά Xen. Hell. 6.3.4 ; dah. Κόρη ἄρ., Persephone, Eur. Hel. 1323.
   b) abscheulich, nefandus, Soph. El. 196.
3) in der Mathematik, irrational, Plat. Hipp. mai. 303b, Rep. VIII.546c.

ἄρρητος, -ον
(< ἀ- neg., ῥητός, ῥέω), [in Sm.: Lev.18:23 * ;]
__1. unspoken (Hom., al.).
__2. unspeakable (Hat., al.; freq. in Inscr.; MM, see word): 2Co.12:4.†
(AS)