ἄ·πταιστος, ος, ον :
      1 qui ne fait pas de faux pas, XÉN. Eq. 1, 6 ; fig. qui ne fait pas de fautes, infaillible, M. ANT. 5, 9 ; etc. ;
      2 où l’on ne fait pas de faux pas, PLUT. M. 691 d.

• Cp. -ότερος, XÉN. l. c.

Étym. ἀ, πταίω.

ον, not stumbling, ἀπταίστερον παρέχειν τὸν ἵππον make a horse less aptto stumble, X. Eq. 1.6; metaph, ἄ ἐν τῷ βίῳ Epict. Gnom. 52; δώμασιν ἀ. Limen. 43, cf. M.Ant 5.9; βίος Luc. Am. 46; infallible, Plot. 5.3.17, Alex.Aphr. in Metaph. 713.12; ἀλήθεια Iamb. Myst. 3.31; θεοὶ διδασκάλων ἀπταιστότατοι Max.Tyr. 38.1. Adv. -τως Pl. Tht. 144b; inevitably, Gal. 14.230; Comp. -ότερον with greater precision, Ptol. Tetr. 177; — also ἀπροτί, Hdn. Epim. 256.
intact, Plu. 2.691d.
not causing to stumble, giving a good footing, λεία καὶ ἄ. ὁδός Max.Tyr. 5.2.

nicht anstoßend, nicht stolpernd, ἀπταιστότερον παρέχειν τὸν ἵππον, machen, daß das Pferd weniger stolpert, Xen. Eq. 1.6 ; übh. ohne Frevel, Eust.; ohne Anstoß, sicher, καὶ ἀμετακίνητος Nicom. arithm. 1.
• Adv., ἀπταίστως καὶ λείως ἔρχεσθαι Plat. Theaet. 144b.

ἄ-πταιστος, -ον
(< πταίω), [in LXX: 3Ma.6:39 * ;]
without stumbling, sure-footed: metaph. (MM, see word), Ju 24.†
(AS)