ἄ·πιστος, ος, ον :
   I act. :
      1 qui n’a pas foi, défiant, incrédule, OD. 14, 150 ; HDT. 9, 98 ; ἄ. πρός τινα, DÉM. 349, 15 ; ou τινι, PLAT. Ap. 26 e, à l’égard de qqn ; τὸ ἄπιστον, THC. 8, 66, défiance, incrédulité ;
      2 indocile, désobéissant à, gén. ESCHL. Sept. 875 ; dat. EUR. I.T. 1476 ;
      3 au sens chrétien, non-croyant, infidèle, païen, NT. 1Cor. 6, 6, etc. ;
   II pass. en qui ou en quoi l’on n’a pas foi, d’où :
      1 indigne de foi, peu sûr, càd. en parl. de pers. infidèle, perfide, IL. 3, 106 ; 24, 63 ; HDT. 8, 22 ; THC. 5, 16 ; EUR. Ion 751, I.T. 1298 ; τινι, THGN. 601 ; XÉN. Ages. 1, 12 ; περί τινα, ISOCR. 39 a, envers qqn ; en parl. de choses, THC. 5, 89 ; XÉN. An. 2, 4, 7 ; PLAT. Leg. 205 a, Phæd. 88 c, etc. ;
      2 en parl. de choses, incroyable, invraisemblable, PD. O. 1, 31 ; P. 10, 50 ; ESCHL. Pr. 832, etc. ; AR. Pax 131, etc. ; THC. 3, 113, etc. ; XÉN. Cyr. 3, 1, 26, etc. ; ἀπίστους ἡδονάς, EUR. I.T. 642, une bonne nouvelle incroyable, càd. inespérée.

• Cp. -ότερος, HDT. 1, 8 ; THC. 1, 68 ; PLAT. Rsp. 585 e, etc. • Sup. -ότατος, THC. 4, 17 ; PLAT. Ep. 314 b ; AND. 9, 32.

Étym. ἀ, πιστός.

ον, Pass., not to be trusted, and so; of persons and their acts, not trusty, faithless, ὑπερφίαλοι καὶ ἄ. Il. 3.106; θεοῖσίν τ’ ἐχθρὲ καὶ ἀνθρώποισιν ἄπιστε Thgn. 601; ἄ. ὡς γυναικεῖον γένος E. IT 1298; ἄ. ληίστορες Sammelb. 4309.14 (iii BC); δολοπλοκίαι Thgn. 226; ἄ. ποιεῖν τινά mistrusted, Hdt. 8.22, cf. 9.98; τὰ ἑαυτοῦ πιστὰ ἀ. ποιεῖν X. An. 2.4.7; ἄπιστος ἑταιρείας λιμήν S. Aj. 683; θράσει ἀ. ἐπαιρόμενος by untrustworthy, groundless confidence, Th. 1.120; shifty, unreliable, Pl. Lg. 775d. of reports and the like, incredible, dub. in Archil. 74.5, cf. Pi. O. 1.31, Hdt. 3.80; τέρας A. Pr. 832; ἄ. καὶ πέρα κλύειν Ar. Av. 418; ἄ. ἐνόμιζον εἰ… Ph. 2.556; τὸ ἐλπίδων ἄ.
undreamed of even in hope, S. Ph. 868; Comp. -ότερος, λόγος Aeschin. 3.59; Sup., πίστις ἀπιστοτάτη And. 1.67, cf. Pl. Ep. 314b. Act., mistrustful, incredulous, suspicious, θυμὸς δέ τοι αἰὲν ἄ. Od. 14.150; ὦτα… ἀπιστότερα ὀφθαλμῶν less credulous, Hdt. 1.8; ἄ. πρὸς Φίλιππον distrustful towards him, D. 19.27; ἄ. εἶ… σαυτῷ you do not believe what you say yourself, Pl. Ap. 26e; ἤθη ἄ. Id. Lg. 705a; τὸ ἄ., = ἀπιστία, Th. 8.66; δούλοις πῶς οὐκ ἄπιστον; Gorg. Pal. 11. in NT, unbelieving, 1 Ep. Cor. 6.6, al.
disobedient, disloyal, S. Fr. 627; c. gen., A. Th. 876; ἔχειν ἄπιστον… ἀναρχίαν πόλει, i.e. ἀναρχίαν ἔχειν ἀπειθοῦσαν τῇ πόλει, ib. 1035, cf. E. IT 1476. Adv. ἀπίστως ; Pass., beyond belief, ἀ. ἐπὶ τὸ μυθῶδες ἐκνενικηκότα Th. 1.21; οὐκ ἀ. not incredibly, Arist. Rh. Al. 1438a22, 1438b2. Act., distrustfully, suspiciously, Th. 3.83; ἀ. τινὰ διαθεῖναι D. 20.22.
treacherously, Ph. 1.516.

1) unzuverlässig, treulos, Il. 3.106, 24.63, 207 ; so Tragg., Pind. u. in Prosa ; ἄπιστον ποιεῖν τινα, verdächtig machen, Her. 8.22 ; πόλιν ἄπιστον καὶ ἄφιλον ποιεῖν Plat. Legg. IV.705a, daß dem Staat keiner traut ; Soph. vrbdt ἄπιστος ἐλπίδων Phil. 856 ; ἄπιστον ταῖς πολιτείαις ἡ τυραννίς Dem. 1.5 ; ἀπίστως ἔχειν, unzuverlässig sein, 2.13 ; auch von Sachen, nicht glaubhaft, unwahrscheinlich, ἀπόδειξις Plat. Phaedr. 245c ; ἄπιστον μὲν ἀληθὲς δέ Theag. 130d ; ἄπιστος εἶ, du sprichst unglaubliches, Apol. 26e ; ἤθη παλίμβολα καὶ ἄπιστα, unbeständig, Plat. Legg. IV.705a.
2) nicht glaubend, argwöhnisch, mißtrauisch, θυμός, Od. 14.150, 391, 23.72 : ἀπίστους βαρβάρους ποιεῖν Ἕλλησι, daß sie den Griechen nicht trauen, Her. 9.98.
3) ungehorsam, B.A. p. 424, ὁ μὴ πειθόμενος ; Aesch. τινός, Spt. 857 u. öfter ; Soph. frg. 553 ; Eur. I.T. 1368, Hec. 1125.

ἄ-πιστος, -ον
(< ἀ- neg., πιστός) [in LXX: Pro.17:6 28:25, Isa.17:10 * ;]
__(a) of things, incredible: Act.26:8;
__(b) of persons, without faith or trust, unbelieving: Mat.17:17, Mrk.9:19, Luk.9:41 12:46, Jhn.20:27, Tit.1:15, Rev.21:8; specif., of unbelievers as opp. to Christians: 1Co.6:6 7:12-15 10:27 14:22-24, 2Co.4:4 6:14-15, 1Ti.5:8 (cf. Lft., Notes, 265; Cremer, 491).†
(AS)