'ἄπ·ειμι (inf. ἀπιέναι, impf. ἀπῄειν) s’en aller, partir :
   I en parl. de pers. :
      1 au propre, IL. 13, 516 ; OD. 17, 478, 593 ; ESCHL. Pers. 839 ; SOPH. El. 1050 ; avec un gén. γῆς ἀπ. SOPH. O.R. 229, quitter un pays ; avec une prép. ἐκ τοῦ ἱεροῦ, THC. 4, 97, sortir du temple ; ἀπό τινος, THC. 4, 92, s’éloigner de qqn ; ἀπ. πρός τινα, DL. 6, 57, s’en aller auprès de qqn ; ἐπὶ δεῖπνον, DL. 6, 46 ; εἰς συμπόσιον, DL. 6, 59, s’en aller à un souper, à un banquet, etc. ; en mauv. part en parl. de déserteurs : ἀπ. πρὸς βασιλέα, XÉN. An. 1, 9, 29, déserter pour aller rejoindre le grand roi ; ἂψ ἀπ. IL. 10, 289 ; ἀπ. πάλιν, XÉN. An. 1, 4, 7, s’en aller pour revenir sur ses pas, d’où retourner, revenir ; abs. ἀπ. ἐπ' οἴκου, THC. 5, 36 ; οἴκαδε, AR. Vesp. 255, retourner chez soi ; ἄπιτε ἐς ὑμέτερα, HDT. 6, 97, retournez dans vos maisons ; en parl. de soldats qui battent en retraite, HDT. 8, 60 ; en parl. du Nil, se retirer, rentrer dans son lit, HDT. 2, 108 ;
      2 p. euphém. p. mourir, LUC. Tim. 15 ; DL. 174 ; PHILSTR. Im. p. 825 ;
   II en parl. de choses :
      1 au propre, en parl. des sécrétions du corps (excréments, urine, sueur, etc.) HPC. 597, 3 ; 598, 42 ; Epid. 6, 8 ; Aph. 21, etc. ;
      2 fig. en parl. de sentiments (colère, etc.) XÉN. Cyr. 4, 5, 21 ; en parl. du temps : Μαιμακτηριῶνος δεκάτῃ ἀπιόντος, DÉM. 238, 4 (décr.) le 10^e jour du mois Mæmaktèriôn à sa fin.

➳ Inf. poét. ἀπίναι (pour la mesure du vers) ANTH. 11, 404 ; ἄπειμι, au sens du fut. OD. 17, 593 ; ESCHL. Pr. 325 ; THC. 2, 36 ; 3 pl. ion. ἀπίασι, HDT. 8, 60.

Étym. ἀπό, εἶμι.

'

ἄπ·ειμι (inf. ἀπεῖναι, impf. ἀπῆν, f. ἀπέσομαι) :
      1 être loin de : τινος, OD. 19, 169, etc. de qqn ou de qqe ch. ; p. suite, abandonner : τῶν ἰδίων, THC. 1, 141, ses propriétés ;
      2 abs. être absent, IL. 10, 351, etc. ; OD. 18, 146, etc. ; SOPH. Ph. 379, etc. ; fig. τοῦ θεοῦ ἀπεόντος (ion.) HDT. 6, 53, en ne comptant pas la divinité, la divinité exceptée ; avec un suj. de chose, faire défaut, manquer, ESCHL. Eum. 750 ; SOPH. El. 306, etc. ; THC. 6, 24 ; PLAT. Leg. 917 c, etc. ; avec un dat. THC. 2, 61 ; XÉN. Cyr. 3, 1, 9 ; EUR. Med. 179, Hel. 217, etc. ; p. anal. être mort, EUR. Hec. 312.

➳ Prés. sbj. 3 sg. épq. ἀπέῃσι, OD. 19, 169. Impf. épq. ἀπέην, IL. 20, 7 ; 3 pl. poét. ἄπεσαν, IL. 10, 357. Fut. épq. 3 sg. ἀπεσσεῖται, OD. 19, 302.

Étym. ἀπό, εἰμί.

(εἰμί sum), impf. ἀπῆν (later ἀπήμην POxy. 1204.23 [iii AD]), 2 sg. ἀπῆσθα S. Ph. 379; Ep. ἀπέην Il. 20.7, 3 pl. ἄπεσαν ib. 10.357; fut. ἀπέσομαι Ar. Nu. 887; Ep. ἀπέσσομαι Od. 8.150, 3 sg. ἀπεσσεῖται ib. 19.302: — to be away or far from, c. gen., ὁππότε πάτρης ἧς ἀπέῃσιν ἀνήρ ib. 169, cf. 20.155, al. ; ἐὰν δ’ ἀπῇ τούτων τὸ χαίρειν S. Ant. 1169; ἀ. ἀπὸ τῶν ἰδίων Th. 1.141; c. dat., φίλοισιν E. Med. 179 (lyr.), cf. Tr. 393, Hdt. 4.1, Th. 2.61, etc. ; but mostly, abs., to be away or absent, and of things, to be wanting, οἵ τ’ ὄντες οἵ τ’ ἀπόντες, i.e. all that are, every one, S. Ant. 1109; τὰς οὔσας τέ μου καὶ τὰς ἀπούσας ἐλπίδας Id. El. 306; of the dead, v.l. in E. Hec. 312; τοῦ θεοῦ ἀπεόντος the god not being counted, Hdt. 6.53; — in 3 pl. impf., ἀπῆσαν and ἀπῇσαν are freq. confused in codd., as in Th. 4.42.

(εἶμι ibo), serving as fut. of ἀπέρχομαι ; inf. ἀπιέναι, in AP 11.404 (Lucill.) ἀπίναι : — go away, depart, Od. 17.593, al. ; οὐκ ἄπει; = ἄπιθι, begone, S. OT 431; ἀπιὼν οἴχεσθαι D. 18.65, Isoc. 17.43; οἱ πρέσβεις περὶ τῶν σπονδῶν ἀπῇσαν Th. 4.39; of soldiers, ἀπίασι οὐδενὶ κόσμῳ will retreat, Hdt. 8.60. γ’ ; ἀ. πρὸς βασιλέα desert to him, X. An. 1.9.29; ἀ. πάλιν return, ib. 1.4.7, cf. 15; ἄπιτε ἐπὶ τὰ ὑμέτερα αὐτῶν return to your homes, Hdt. 6.97; ἄπιμεν οἴκαδε Ar. V. 255; ἀπῇσαν ἐπ’ οἴκου Th. 5.36; εἰς τὴν πατρίδα Arr. Epict. 2.23.36; of the Nile, recede, Hdt. 2.108; ἀ. ἐπί τι go in quest of…, X. Cyr. 7.5.80; μηνὸς ἀπιόντος, for the common φθίνοντος, Decr. ap. D. 18.37, CIG 3658 (Cyzicus); die, Luc. Tim. 15, Philostr. Im. 2.9. c. acc. cogn., πολλὴν καὶ τραχεῖαν ἀπιέναι (sc. ὁδόν) Pl. Phdr. 272c.
to be discharged, Hp. Mul. 8, al.

(εἰμί), Od. 19.302 ἀπεσσεῖται, 2.285, 8.150 ἀπέσσεται, ἄπεσαν Il. 10.357 ; entfernt sein, von etwas, τινός, Od. 19.169, 20.155, u. so bei allen Folgenden ; häufig auch ohne Casus, abwesend sein, fehlen, Ggstz von πρόσειμι Plat. Crat. 432c ; καὶ παρὼν καὶ ἀπών Symp. 209c ; οἱ ἀπόντες, häufig, die Abwesenden ; ὄντες καὶ ἀπόντες, überhaupt Alle, Soph. Ant. 1096 ; nicht selten von Sachen, ἂν ἀπῇ τούτων τὸ χαίρειν 1149 ; ἂν ἀπῇ τὰ πράγματα Dem. 2.11. Bei Eur. Hec. 312, tot sein.

(εἶμι), weggehen, von Hom. an überall ; Hom. oft part., z.B. Il. 13.516, Od. 9.413 ; ἄπιθ' ἄλλῃ Od. 17.478 ; praes. ind. mit Futurbedeutung, Od. 17.593 ; vgl. von den Att. z.B. Ar. Plut. 70, Vesp. 255 ; οὐκ ἄπει ; geh fort ! Soph. O.R. 434 ; zurückgehen, ἐπὶ τὸ ὑμέτερα ἄπιτε Her. 6.97 ; Plat. πάλιν ἀπιέναι Phaedr. 227e ; ἀπιόντος μηνός = λήγοντος Dem. im Psephisma 18.37 ; – abscheiden, sterben, Luc. Tim. 15, Char. 17.

ἄπ-ειμι
(εἰμί, sum) [in LXX for כָּחַד ni., נָדַח ni. ;]
to be absent: 1Co.5:3, 2Co.10:1 10:11 13:2 13:10 Php.1:27, Col.2:5.†
(AS)

ἄπ-ειμι
(εἶμι, ibo)
to depart: Act.17:10.†
(AS)