ἄ·παις, αιδος (ὁ, ἡ) sans enfants, HDT. 6, 38 ; SOPH. fr. 5 ; avec le gén. : ἄ. ἔρσενος γόνου, HDT. 1, 109, ou ἀρρένων παίδων, XÉN. Cyr. 4, 6, 2 ; ISOCR. 258 c, sans enfants mâles ; παῖδες ἄπαιδες, ESCHL. Eum. 1034, enfants qui n’enfantent pas, càd. stériles (cf. Eum. 69).

Étym. ἀ, παῖς.

αιδος, ὁ, ἡ, childless, Hdt. 6.38, S. Fr. 4; τὰς ἄπαιδας οὐσίας, perh.
childless estate, dub.l. in Id. Tr. 911; — often c. gen., ἄ. ἔρσενος γόνου without male heirs, Hdt. 1.109 (so ἄ. alone, 5.48, 67); ἀ. ἔρσενος καὶ θήλεος γόνου Id. 3.66; τέκνων ἄπαιδα E. Supp. 810; ἄ. ἀρρένων παίδων And. 1.117, X. Cyr. 4.6.2; ἀρρένων τε καὶ θηλειῶν Pl. Lg. 925c. Νυκτὸς παῖδες ἄπαιδες children of Night, yet children none, dub.l. in A. Eu. 1034.

αιδος,
1) kinderlos, τοκέες Aesch. Pers. 572 u. öfter ; οὐσία, ohne rechtmäßige Erben, Soph. Tr. 907 ; τέκνων Eur. Suppl. 35 ; ἔρσενος γόνου, ohne männliche Nachkommen, Her. 1.109 ; vgl.3.66 ; ἀρρένων παίδων Andoc. 1.117 ; vgl. Plat. Legg. XI.925c ; γνησίων παίδων Isae. 3.1.
2) Νυκτὸς παῖδες ἄπαιδες Aesch. Eum. 987, alte Töchter der Nacht, die nicht mehr Kinder sind.