'εος-ους (τὸ) :
   I ce qui croît, ce qui pousse, une pousse, OD. 9, 449 ;
   II particul. fleur :
      1 au propre, IL. 2, 89, etc. ; OD. 6, 231, etc. ; HÉS. O. 75, etc. ; ATT. (PLAT. Phæd. 110 d, etc.) ;
      2 fig. ἥϐης ἄ. IL. 13, 484 ; ὥρας ἄ. XÉN. Conv. 8, 14 ; ἄνθος παιδείης, THGN. 1305, 1348, la fleur de la jeunesse ; ἀ. Ἀργείων, ESCHL. Ag. 197 ; ἄνθος Περσίδος αἴας, ESCHL. Pers. 59 ; Ἑλλάδος ἄνθος, EUR. Tr. 807, la fleur des Argiens, de la Perse, de la Grèce, càd. les plus vaillants, les plus nobles ; τὰ ἄνθη, A. PL. 274 ; CIC. Att. 16, 11, 1, fleurs de poésie, càd. pièces choisies, anthologie ; p. suite, ce qui est dans son plein épanouissement : ἄ. ἔρωτος, ESCHL. Ag. 744, un amour dans toute sa fraîcheur ou dans toute sa force ; cf. SOPH. Tr. 1000 ;
      3 p. ext. couleur brillante, éclat (de l’or, THGN. 452 ; des couleurs et des broderies sur un vêtement, PLAT. Rsp. 557 c) ; particul. éclat de la pourpre, PLAT. Rsp. 429 d ; ARSTT. H.A. 5, 15, 6 ;
      4 efflorescence : ἁλὸς ἄνθος, DIOSC. 5, 128, fleur du sel, salpêtre ; προσώπου ἄνθη, HPC. Coac. 185, efflorescences du visage (cf. ἐξάνθημα) ; abs. ἄνθος, fleur de pourpre, teinture, TH. Od. 5, 22.

➳ Les Att. (sel. TH. MAG. p. 73 ; ANTIATT. p. 83, 12 Bkk. ; EM. v° ἀνθ' ὧν, etc.) ne contractent pas d’ord. le gén. plur. ἀνθέων, pour éviter la confusion avec ἀνθῶν, part. prés., et avec ἀνθ' ὧν ; ttef. ἀνθῶν dans XÉN. Cyn. 5, 5 ; PLAT. Criti. 115 a.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *h₂end^h-, pousse, cf. sscr. ándhas-, plante du soma.

'

ου (ὁ) bruant, ou p.-ê. bergeronnette jaune, oiseau, ARSTT. H.A. 8, 3, 5.

ους, τό. gen. pl. ἀνθέων, freq. used for ἀνθῶν, S. El. 896, Hermipp. 5, 6, Eub. 105, Aristag. 3; but ἀνθῶν Pherecr. 46, Pl. Criti. 115a, X. Cyn. 5.5: — blossom, flower, πέτονται ἐπ’ ἄνθεσιν εἰαρινοῖσιν Il. 2.89; ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας Od. 6.231; βρύει ἄνθεϊ λευκῷ Il. 17.56; τέρεν’ ἄνθεα ποίης Od. 9.449; ἐπ’ ἄνθεσιν ἵζειν Ar. Eq. 403; δένδρα καὶ ἄνθη καὶ καρπούς Pl. Phd. 110d; ἡ κατ’ ἄνθη δίαιτα Id. Smp. 196a; ἄνθεα τεθρίππων the chaplets of flowers which graced them, Pi. O. 2.50, cf. 7.80; [Δάφνιν] φέρβον μαλακοῖς ἄνθεσσι μέλισσαι, i.e. with honey, Theoc. 7.81. generally, anything thrown out upon the surface, eruption, προσώπου Hp. Coac. 416; cf. ἐξανθέω.
froth or scum, ἄ. οἴνου Gal. 11.628, Gp. 6.3.9, 7.15.6; ἄνθη χαλκοῦ, = χάλκανθος, Nic. Th. 257; ἄ. χαλκοῦ, v. χαλκός; ἄ. χρυσοῦ, = ἀδάμας, Poll. 7.99. in pl., embroidered flowers on garments, Hermipp. 5, 6, Pl. R. 557c, Cypr. Fr. 4. metaph, bloom, flower of life, ἥβης ἄ. Il. 13.484, Pi. P. 4.158, A. Supp. 663; ἥβης ἄνθεσι Sol. 25; κουρήϊον ἄ. h.Cer. 108; ὥρας ἄ. X. Smp. 8.14; παῖς καλὸν ἄ. ἔχων Thgn. 994; χροιᾶς ἀμείψεις ἄ.
the bloom of complexion, A. Pr. 23; τὸ τοῦ σώματος ἄ. its youthful bloom, Pl. Smp. 183e; ὅταν [τὰ πρόσωπα] τὸ ἄ. προλίπῃ Id. R. 601b; also, the flower of an army and the like, ἄ. Ἄργους A. Ag. 197; ἄ. Περσίδος αἴας Id. Pers. 59, cf. 252, 925, E. HF 876 (lyr.); ὅ τι ἦν αὐτῶν ἄ. ἀπολώλει Th. 4.133; ἄνθεα ὕμνων νεωτέρων the choice flowers of new songs, Pi. O. 9.48; τὸ σὸν… ἄ, παντέχνου πυρὸς σέλας thy pride or honour, A. Pr. 7; τὰ ἄνθη flowers or choice passages, elegant extracts, APl. 4.274, Cic. Att. 16.11.1. like ἀκμή, the bloom, i.e.
height of anything, bad as well as good, δηξίθυμον ἔρωτος ἄ. A. Ag. 743; ἀκήλητον μανίας ἄ. S. Tr. 999; ἀ. τοῦ νοῦ Procl. in Alc. p. 248C., Dam. Pr. 70; τῆς οὐσίας Procl. in Ti. 1.412D. ; τῆς ψυχῆς ib. 472D.
brightness, brilliancy, as of gold, Thgn. 452; χαλκήϊον ἄ. Orph. Fr. 174; of dyes, lustre, PHolm. 17.37; freq. of purple, in sg., Pl. R. 429d, Arist. HA 547a7, J. AJ 3.6.1; ἁλὸς ἄνθεα AP 6.206 (Antip.Sid.); of bright colours generally, περιβόλαια παντὸς ἄνθους D.H. 7.72; ἄ. θαλάσσιον seaweed dye, Ps.-Democr.Alch. p. 42B. ἄ. πεδινόν, = ἀνθεμίς, Ps.-Dsc. 3.136.

ὁ, a kind of bird, perh.
the yellow wagtail, Arist. HA 592b25, 609b14, Ael. NA 5.48.

τό (ἀνά, ἀνήνοθα, nicht von ἄω, ἄημι),
1) das Aufkeimende, τέρεν' ἄνθεα ποίης Od. 9.449. Gew. Blüte, Blume, von Hom. an überall. Häufig übertr., das Schönste, Ausgezeichnetste, wie unser : die Blüte ; ἥβης, die Jugendblüte, blühendes Alter, Il. 13.484, ὅ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον ; πυρὸς ἄνθος von Aristarch verworfene v.l. Il. 9.212 αὐτὰρ ἐπεὶ πυρὸς ἄνθος ἀπέπτατο, παύσατο δὲ φλόξ, s. Scholl. Didym.; ἄνθος ἥβας Pind. P. 4.158 ; Aesch. Suppl. 649 u. öfter ; κουρήϊον ἄνθος h.Cer. 108 ; ἡβώντων Soph. Tr. 540 ; ὥρας Xen. Symp. 8.14 ; σώματος, Schönheit, Plat. Symp. 183c, u. ohne Zusatz Rep. X.601b ; ἀνδρῶν, Ἀργείων, die Blüte der Männer, der Argiver, Aesch. Pers. 59, 889, Ag. 190. Auch von leblosen Dingen, χρημάτων ἐξαίρετον ἄνθος Ag. 929 ; ἔρωτος 623 ; ὕμνων Pind. Ol. 6.105, 9.52 ; ebenso ἀέθλων, τεθρίππων, Ὀλυμπιάδος, Ehre, Schmuck, 7.80, 2.55, N. 6.65 ; ἄνθη, ohne weitern Zusatz, bei Cic. Att. 16.11, die schönsten Stellen einer Schrift ; auch von schlimmen Dingen, μανίας, der höchste Grad des Wahnsinnes, Soph. Tr. 995 ; ἀνίας frg. 182. Bei Aesch. Prom. 7 ist τὸ σὸν γὰρ ἄνθος, παντέχνου πυρὸς σέλας interpungieren, u. nicht ἄνθος mit πυρός zu verbinden, deinen Schmuck, Schol. τὸν σὸν κόσμον. In ἄνθος οἴνου ist an flos vini, eine Art Kahm auf sehr altem edlen Wein zu denken ; aber οἶνος λευκῷ πεπυκασμένος ἄνθει ist vom Schaume zu verstehen, Ath.
2) die Blütenpracht, Farbe, Farbenschimmer, Glanz, ἱμάτιον πᾶσιν ἄνθεσι πεποικιλμένον Plat. Rep. VIII.557c ; ἄνθος καθαρόν, vom Glanz des Goldes, Theogn. 444 ; bes. vom Purpur, Plat. Rep. IV.429d ; πρίνου ἄνθος, Scharlachfarbe, Simonid.; πορφύρας Plut. Bei Hippocr. προσώπου ἄνθη = ἐξανθήματα, Ausschlag.

ἄνθος, -εος, τό
[in LXX for צִיץ, etc. ;]
a flower: Jas.1:10-11. 1Pe.1:24' (LXX) .†
(AS)