dev. une voy. ἄνευθεν [ᾰ]
   I adv., à l’écart, loin de, IL. 22, 300, etc. ; OD. 9, 26 ;
   II prép. avec le gén. :
      1 loin de, IL. 21, 78 ;
      2 p. suite, sans, OD. 7, 192, etc. ; particul. sans le secours de, IL. 5, 185 ; A.RH. 4, 146 ; construit avec ἐών, ἐόντι, etc. IL. 2, 27 ; 4, 277, etc.

➳ En prose ion. ARÉT. p. 45, 56 ; ou réc. APP. Civ. 5, 5 ; qqf. après le rég. IL. 2, 27, etc. ; A.RH. APP. ll. cc.

Étym. ἄνευ, -θε.

before a vowel ἄνευθεν (< ἄνευ); — Ep. and Lyr. word; Prep. c. gen., like ἄνευ, without, οἶος ἄνευθ’ ἄλλων Il. 22.39; μούνω ἄνευθ’ ἄλλων Od. 16.239; ἄ. πόνου 7.192; ἄ. θεοῦ, = ἄνευ θεοῦ, 11.5.185, cf. Pi. O. 9.103 (v.l.).
away from, ἄνευθεν ἄγων πατρός τε φίλων τε Il. 21.78. — Hom. always puts it before its case, though sts. parted from it, as ἄ. δέ σε μέγα νῶϊν ib. 22.88; later it freq. follows, as πατρὸς ἄνευθεν A.R. 4.746. Adv.
far away, distant, αἱ δέ τ’ ἄνευθε [νῆσοι] Od. 9.26; τοὶ δ’ ἄλλοι ἄνευθεν καίοντ’ 11.23.241; ἐγγύθι μοι θάνατος κακὸς οὐδ’ ἔτ’ ἄνευθεν 22.300; οὐδέ… ἄνευθ’ ἔσαν ἀλλὰ μάλ’ ἐγγύς 23.378; ἄ. λείπειν leave far away, Pi. P. 1.10; — often with part., ἄ. ἐών Il. 2.27, cf. 4.277.

vor einem Vokal ἄνευθεν, nur p.,
1) c. gen. = ἄνευ, von Personen u. Sachen, οἶος ἄνευθ' ἄλλων Il. 22.39 ; ἄνευθε πόνου Od. 7.192 ; ἄνευθε θεοῦ, wie ἄνευ θεοῦ, Il. 5.185 ; πατρὸς ἄνευθε, wider Willen des Vaters, Ap.Rh. 4.746 ; vgl. 2.1209. Bei Hom. steht es nie seinem Casus nach, wenn es auch zuweilendavon getrennt ist, vgl. Il. 22.88.
2) entfernt, fern ab, c. gen., Il. 21.78.
3) adv., ohne Casus, fern ab, bei Seite, im Ggstz von ἐγγύς, Il. 22.300, 23.241, Od. 9.26, 11.82 ; Il. 23.378 οὐδέ τι πολλὸν ἄνευθ' ἔσαν ἀλλὰ μάλ' ἐγγύς ; bes. beim partic. ἐών ; auch öfter bei sp.D.