'ἄ·κριτος, ος, ον [ῐ]
A pass. :
   I non trié, non séparé, d’où :
      1 indistinct, confus, mêlé, PLAT. Gorg. 465 d ; ἄ. πόλλ' ἀγορεύειν, OD. 8, 505, parler d’une quantité de choses confuses : τύμϐος ἄ. IL. 7, 337, tombe commune ;
      2 continu, sans interruption : ὄρος ἄκριτον, ANTH. 6, 225, chaîne de montagnes continue ; ἄχεα ἄ. IL. 3, 412, douleurs incessantes ; adv., πενθήμεναι ἄκριτον αἰεί, OD. 18, 174, s’abandonner sans trêve à la douleur ;
      3 qu’on ne peut discerner ou compter, innombrable : ἄ. ἄστρων ὄχλος, EUR. fr. 596, 4 Nauck, la foule innombrable des astres ; cf. OPP. H. 1, 80 ;
   II non décidé, d’où :
      1 indécis, incertain : ἄ. ἄεθλος, HÉS. Sc. 311, combat indécis ; ἔτι ὄντων ἀκρίτων, THC. 4, 20, l’issue de la guerre étant encore incertaine ; en parl. de maladies, qui n’arrive pas à son période critique, HPC. 399, 22 ;
      2 qui ne se décide pas ou ne se termine pas : ἄκριτα νείκεα, IL. 14, 205, les discordes interminables (des dieux) ;
   III non jugé, d’où :
      1 qui n’a pas été jugé : ἄκριτόν τινα κτείνειν, HDT. 3, 80 ; ἀποκτείνειν, THC. 8, 48 (cf. THC. 2, 67 ; PLAT. Hipp. ma. 292 b) faire mourir qqn sans jugement ; ἄκριτον ἀποθανεῖν, ANT. 135, 10, mourir sans jugement ; en parl. de la peine : ἄ. θάνατος, PLAT. Ax. 368 e, peine de mort prononcée sans jugement ;
      2 qui ne peut être jugé, qui ne dépend d’aucun tribunal, ESCHL. Suppl. 371 ;
B act. :
   I qui ne distingue pas, en parl. de la mort, ANTH. 7, 439 ;
   II qui ne rend pas de jugement, HDT. 8, 124 ;
   III sans jugement, irréfléchi, téméraire, POL. 3, 19, 9 ; en parl. de choses, EUR. Andr. 549.

Étym. ἀ, κρίνω.

'

ον, (< κρίνω) undistinguishable, confused, ἄκριτα πόλλ’ ἀγορεύειν Od. 8.505; τύμβος ἄ. one common undistinguished grave, Il. 7.337; ἄ. πάγος confused mass, Hp. Septim. 6, cf. Pl. Grg. 465d, Philostr. Gym. 26; ἄ. ἔρις καὶ ταραχή D. 18.18; ἄ. καιροί Demad. 34.
continual, unceasing, μῦθοι Il. 2.796; ἄχεα 3.412; neut. as Adv., πενθήμεναι ἄκριτον αἰεί Od. 18.174, 19.120; δηρὸν καὶ ἄ. h.Merc. 126; ὄρος ἄ.
continuous chain of mountains, AP 6.225 (Nicaen.). after Hom. in poets, countless, ἄστρων ὄχλος Critias 19; μυρία φῦλα καὶ ἄ. Oppian. H. 1.80; ἄ. πλήθει Babr. 33.3.
undecided, doubtful, νείκεα, ἄεθλος, Il. 14.205, Hes. Sc. 311; ἄ. τελευταί which cannot be predicted, B. 9.45; ἀκρίτων ὄντων while the issue is doubtful, Th. 4.20; uncertain, of weather-signs, Ὠρίων Arist. Mete. 361b31; πυρετὸς ἄ. fever that will not come to a crisis, Hp. Acut. (Sp.) 17. Adv. -τως Id. Epid. 1.3; τὸ ἀκρίτως ξυνεχὲς τῆς ἁμίλλης without decisive issue, Th. 7.71; neut. pl. as Adv., ἄκριτα δηρινθέντες Euph. 94.3.
unjudged, untried, of persons and things, ἀκρίτους κτείνειν, ἀποκτεῖναι without trial, Hdt. 3.80, Th. 2.67, cf. Lys. 19.7, D. 17.3; ἄ. ἀποθανεῖν Antipho 5.48, cf. Th. 8.48, etc. ; πρᾶγμα ἄ. cause not yet tried, Isoc. 19.2, cf. Pl. Ti. 51c; — also, subject to no judge, πρύτανις A. Supp. 371. Adv. ἀκρίτως, ἀποκτείνειν D.H. 11.43, cf. Conon 28.1, LXX 1 Ma. 2.37. Act., not giving judgement, Hdt. 8.124; not capable of judging, Parm. 6.7, Plb. 3.19.9, cf. Luc. Am. 37; ἄκριτα μηχανώμενοι engaged in rash attempts, E. Andr. 549; κατ’ ἄκριτον recklessly, Phld. Ir. p. 69 W. Adv. -τως rashly, indiscreetly, Plb. 2.7.2, Epict. Gnom. 65; indiscriminately, ἐκφέρειν Procl. in Prm. p. 553S.
not exercising judgement, undiscriminating, of fate, AP 7.439 (Theodorid.), cf. 5.283 (Rufin.); ἄκριτε δαῖμον, of death, Epigr.Gr. 204.3 (Cnid.).

1) nicht gesondert, verworren, durcheinander, τύμβος, ein Grab, in das viele ohne Unterschied geworfen werden, Il. 7.337 ; μῦθοι, Geschwätz, Il. 2.796 ; Plut. Symp. 9.1 ; προσκλήσεις Plat. Gorg. 465d. An Wendungen wie τοὶ δ' ἄκριτα πόλλ' ἀγόρευον Od. 8.505 reihen sich ἄχεα ἄκριτα Il. 3.412, πενθήμεναι ἄκριτον αἰεί Od. 18.174, 19.120, sehr betrauern ; δηρὸν καὶ ἄκριτον H.h. Merc. 126 ; so bei sp.D., z.B. μυρία μὲν δὴ φῦλα καὶ ἄκριτα Opp. H. 1.80.
2) nicht urteilend, willkührlich, Her. 8.124 ; ἄκριτε μοῖρα, keinen Unterschied machend, Theodorid. 11 (VII.439), vgl. Rufin. (V.284). Von den Winden Arat. 930, unbeständig.
3) unentschieden, ungeschlichtet, νείκεα Il. 14.205 ; ἄεθλον Hes. Sc. 311 ; ἔτι δὲ ὄντων ἀκρίτων, da der Krieg noch unentschieden war, Thuc. 4.20 ; vgl. Pol. 16.4.3 ; neben ἀδίκαστος Plat. Tim. 51c. Einzeln steht πρύτανις ἄκριτος Aesch. Suppl. 366, der keinem Richter unterworfen. Bei medic. ohne Krisis.
4) ohne Richterspruch, ohne Urteil u. Recht, ἀποκτείνειν, hinrichten, Her. 3.80 ; Thuc. 2.67 ; Lys. 12.82, wo der Ggstz κατὰ τὸν νόμον κρίνειν ; Isocr. 4.113, u. öfter bei den Rednern.
• Adv. ἀκρίτως.

1. undistinguishable, unarranged, disorderly , (Homer); τύμβος ἄκριτος one common undistinguished grave, (Iliad by Homer)
2. continual, unceasing , ἄχεα (Iliad by Homer); neuter as adverb, πενθήμεναι ἄκριτον αἰεί (Odyssey by Homer):—; ὄρος ἄκρ. a continuous mountain-range, [variant datesAnthology Palantina, (Babrius Fabularum Scriptor)
3. undecided, doubtful , νείκεα, ἄεθλος (Iliad by Homer); ἀκρίτων ὄντων while the issue was doubtful , (Thucydides):—;adverb ἀκρίτως, without decisive issue , (Iliad by Homer)
4. unjudged, untried , of persons and things, ἄκριτόν τινα κτείνειν to put to death without trial , Lat. indicta causa, (Herdotus Historicus), etc.
5. active not giving a judgment , (Herdotus Historicus): without judgment, ill-judged, rash , (Euripides) (ML)