'ας (ἡ) point culminant, d’où :
   I la partie supérieure, le haut, le faîte (d’un mur, EUR. Tr. 1287 ; d’un bûcher, DC. 74, 5 ; d’une vague, EUR. fr. 232 Nauck) ; κατ' ἄκρης (ion.) de haut en bas, OD. 5, 313, ou de fond en comble, IL. 13, 772, etc. ; γῆν κατ' ἄκρας πέρθειν, SOPH. Ant. 201, ravager un pays de fond en comble ; πόλιν αἱρέειν κατ' ἄκρης, HDT. 6, 18, détruire une ville de fond en comble : particul. :
      1 sommet d’une montagne, SOPH. fr. 265, etc. ;
      2 forteresse ou citadelle sur une hauteur, XÉN. An. 7, 1, 20 (cf. ἀκρόπολις) ;
   II la partie saillante d’un littoral, particul. promontoire, IL. 4, 425, etc. ; OD. 9, 285 ; SOPH. Tr. 788 ; PLAT. Criti. 111 a, etc.

➳ Ion. ἄκρη, HOM. HDT. ll. cc.

Étym. fém. de ἄκρος.

'

Ion. ἄκρη, ἡ, (fem. of ἄκρος) highest or farthest point; headland, cape, Il. 4.425, 14.36, Od. 9.285, S. Tr. 788, Pl. Criti. 111a; metaph, ἄκρην πενίης οὐχ ὑπερεδράμομεν Thgn. 619, cf. A. Eu. 562; κάμπτειν Men. 4.
hill-top, height, Od. 8.508, Hymn.Is. 72 (pl.). of a wave, crest, οὐ γὰρ ὑπερθεῖν κύματος ἄκραν δυνάμεσθα E. Fr. 230. Hom. only in phrase κατ’ ἄκρης, νῦν ὤλετο πᾶσα κατ’ ἄκρης Ἴλιος αἰπεινή from top to bottom, i.e.
utterly, Il. 13.772; κατ’ ἄ. Ἴλιον ἑλέειν 15.557, cf. 24.728, Hdt. 6.18, Th. 4.112; κατ’ ἄ. ἐξαιρεῖν Pl. Lg. 909b; γῆν πατρῴαν… πρῆσαι κατ’ ἄ.
utterly, S. Ant. 201; metaph, κατ’ ἄ. ὡς πορθούμεθα how utterly… ! A. Ch. 691, cf. S. OC 1242, E. IA 778; but ἔλασεν μέγα κῦμα κατ’ ἄ.
from above, Od. 5.313.
citadel built on a steep rock overhanging a town (usu. ἀκρόπολις), X. An. 7.1.20, Hyp. Lyc. Fr. 3, Luc. Bis Acc. 13.
end, extremity, Arist. HA 512a6, 518a9; Math., of lines, Papp. 682.14; of the extremes in a proportion, Id. 70.6, Euc. 6.16, etc.

ἡ, eigtl. fem. zu ἄκρος, das äußerste Ende, bes. Berggipfel, Vorgebirge, Hom. Il. 4.425, 14.36 im plur., im sing. Od. 9.285, 8.508 ; Aesch. Eum. 532 ; Εὐβοίας Soph. Tr. 785 ; Pind. N. 3.26 ; Ταινάρου P. 4.310 ; in Prosa, Her. 4.99 ; Plat. Critia 111a ; Landzunge, Burg auf einem Berge, Eur. Or. 859 ; Xen. An. 7.1.19 u. sonst ; – κατ' ἄκρας, ion. ἄκρης, von oben her, ἔλασε κῦμα κατ' ἄκρης Od. 5.313, meist = gänzlich, πέρσεται πόλις Il. 24.728, Ἴλιον ἑλέειν 15.557, Ἴλιος πυρὶ σμύχοιτο κατ' ἄκρης 22.411 ; πορθεῖν Aesch. Ch. 680 ; πρῆσαι Soph. Ant. 206 ; κατ' ἄκρων Περγάμων ἑλεῖν πόλιν Eur. Phoen. 1192 ; in Prosa, Her. 6.18, 83 ; Thuc. 4.112 ἑλεῖν, u. sonst.

1. a headland, foreland, cape , (Homer), etc.
2. a mountain-top, summit : used by (Homer) only in the phrase κατ᾽ ἄκρης from top to bottom , i. e. utterly , πόλιν αἱρέειν κατ᾽ ἄκρης (Herdotus Historicus); so in attic, κατ᾽ ἄκρας utterly , [variant datesTragica Adespota, (Plato Philosophus)
3. the citadel of a city, Lat. arx, (Xenophon Historicus) (ML)