ἄ·καιρος, ος, ον :
      1 qui vient ou se fait à contre-temps, qui n’est pas de saison, inopportun, THC. 5, 65 ; PLAT. Phædr. 240 e ; DÉM. 241, 8, etc. ; ἐς ἄκαιρα πονεῖν, THGN. 919, se donner une peine inutile ; adv., ἄκαιρα, contre-temps, EUR. Hel. 1081 ;
      2 qui parle ou agit à contre-temps, importun, fâcheux, TH. Char. 12, etc. ;
      3 impropre à, inf. XÉN. Hipp. 7, 6.

• Cp. -ότερος, XÉN. l. c. ; PLAT. Pol. 307 e.

Étym. ἀ, καιρός.

ον, ill-timed, unseasonable, ἐς ἄκαιρα πονεῖν Thgn. 919; οὐκ ἄκαιρα λέγειν A. Pr. 1036; ἄ. κένωσις Hp. VM 10; προθυμία Th. 5.65; ἐλευθερία Pl. R. 569c; ἔπαινος Id. Phdr. 240e; ῥᾳθυμία D. 18.46, γέλως Men. Mon. 88. Adv. -ρως A. Ag. 808, Ch. 624 (both lyr.), Hp. Acut. 17, al. ; Comp. -οτέρως Id. Epid. 1.19; neut. pl. as Adv., ἄκαιρ’ ἀπώλλυτο E. Hel. 1081. of persons, importunate, troublesome, Thphr. Char. 12; ἄ. καὶ λάλος Alciphr. 3.62. c. inf., ill-suited to do a thing, X. Eq. Mag. 7.6 (Comp.).
ἄκαιρον, τό, = μυρσίνη ἀγρία, Dsc. 4.144.

nicht zur gelegenen Zeit, ungelegen, unzeitig, προθυμία Thuc. 5.65 ; dem ἐς καιρόν entgegengesetzt, Eur. Hel. 1081 ; ἐς ἄκαιρα πονεῖν, zur Unzeit, umsonst, sich anstrengen, Theogn. 899 ; οὐκ ἄκαιρα λέγειν Aesch. Prom. 1038, passendes sagen ; dem σύμμετρος entgegengesetzt, Isocr. 12.86 ; ἡδοναί Xen. Cyneg. 12.15 ; – aktiv., γνώμα ἄκαιρος ὄλβου, nicht Maß haltend im Glück, Eur. I.T. 420. – Lästig, zudringlich, Theophr. Char. 12 ; ineptus, Plut. Sol. an. 12.
• Adv. ἀκαίρως, dem δικαίως entggstzt, Aesch. Ag. 782.