ατος (τὸ) [ᾰθ]
      1 jeu, jouet, IL. 15, 363 ; OD. 18, 323 ; HH. Merc. 40 ;
      2 divertissement, récréation, EUR. fr. 274 Nauck ; ALCID. (ARSTT. Rhet. 3, 3, 2 et 4) ;
      3 statue, ANTH. 7, 154.

Étym. ἀθύρω.

τό, (< ἀθύρω) plaything, toy, Il. 15.363, h.Merc. 40; in pl., beautiful objects, adornments, Od. 18.323, Sappho Supp. 20a. 9; delight, joy, Ἀπολλώνιον ἄ., of a choral ode, Pi. P. 5.23; ἀθύρματα Μουσᾶν, i.e. songs, B. Fr. 33, cf. 8.87; ἀρηΐων ἀ.
pastimes of Ares, i.e. battle, 17.57; ἁβρὸν ἄ., of a pet dog, IG 14.1647, cf. 12(5).677.10 (Syros); — rare in Trag. and Com., E. Fr. 272, Cratin. 145, Com.Adesp. 839, Alcid. ap. Arist. Rh. 1406a9, b13; of a court-jester, ἄ. τοῦ βασιλέως J. AJ 12.4.9, cf. Philostr. VS 1.8.3.

τό, alles, was erfreut, Spielzeug, Ergötzung, Schmuck, Hom. dreimal, Il. 15.363 ἔρειπε δὲ τεῖχος Ἀχαιῶν ῥεῖα μάλ', ὡς ὅτε τις ψάμαθον παῖς ἄγχι θαλάσσης, ὅς τ' ἐπεὶ οὖν ποιήσῃ ἀθύρματα νηπιέῃσιν, ἂψαὖτις συνέχευε ποσὶν καὶ χερσὶν ἀθὐρων, Od. 15.416 ἔνθα δὲ Φοίνικες ναυσίκλυτοι ἤλυθον ἄνδρες, τρῶκται, μυρί' ἄγοντες ἀθύρματα νηὶ μελαίνῃ, 18.323 παῖδα δὲ ἃς ἀτίταλλε, δίδου δ' ἄρ ἀθὐρματα θυμῷ ; – Pind. P. 5.23 nennt Ἀπολλώνιον ἄθ. den Festreigen des Apollo ; δελφῖνες, ἀθύρματα Νηρηΐδων Arion 11, Freude der Nereiden. Aehnlich sp.D., ῥόδον ἀφροδισίων ἄθ., Zierde, Anacr. 53.8 ; καλὸν ἄθ. κάτθεσαν Ep.adesp. 125 (VI.37), ein schönes Weihgeschenk. Die Atticisten ziehen es dem παιγνίον vor und wollen ἅθυρμα schreiben ; Cratin. nannte nach Suid. so seine Komödien.