ἄ·θυμος, ος, ον [ῡ]
      1 découragé, abattu, mal disposé, OD. 10, 463 ; HDT. 7, 11 ; p. opp. à ἔνθυμος, ARSTT. Pol. 7, 7, 2 ;
      2 sans colère, sans passion, PLAT. Rsp. 411 b, etc.

• Cp. -ότερος, XÉN. An. 1, 4, 9 ; Cyr. 5, 5, 13, etc.

Étym. ἀ, θυμός.

ον, fainthearted, spiritless, once in Hom., ἀσκελέες καὶ ἄ. Od. 10.463; κακὸς καὶ ἄ. Hdt. 7.11; οὐ τοῖς ἀ. ἡ τύχη ξυλλαμβάνει S. Fr. 927, cf. OT 319; of nations, opp. ἔνθυμος, Arist. Pol. 1327b28; Comp. -ότερος Men. 405.2; ἄ. εἶναι πρός τι to have little heart for it, X. An. 1.4.9. Adv. ἀθύμως, ἔχειν πρός τι Id. HG 4.5.4, cf. Isoc. 3.58; ἀθύμως διάγειν X. Cyr. 3.1.24; ἀθύμως πονεῖν to work without spirit, Id. Oec. 21.5; ὁδοὺς ἀ. τιθέντες discouraging their marches, A. Eu. 770.
without anger or passion, Pl. R. 411b, Lg. 888a.

[ῡ],
1) mutlos, Od. 10.463 (ἅπαξ εἰρημ.) Her. 7.11 u. a.; dah. verdrossen, mißmütig, Soph. O.R. 319 ; πρὸς τὴν ἀνάβασιν Xen. An. 1.4.9.
2) Bei Plat. dem θυμοειδής entgegengesetzt, nicht zornmütig, Rep. V.456 a.
• Adv. ἀθὐμως διάγειν, mutlos sein, Xen. Cyr. 3.1.24 ; mißmütig sein, Isocr. 4.44 ; ἀθυμοτέρως Arist. H.A. 9.40 ; ἀθύμως ἔχειν πρός τι Xen. Hell. 4.5.4 ; Plut.