ἄ·ελπτος, ος, ον :
   I pass. :
      1 inespéré, inattendu ; ἐξ ἀέλπτου, HDT. 1, 111, à l’improviste ; ἐξ ἀέλπτων, SOPH. Aj. 715, contre toute attente ;
      2 dont on désespère, SOL. 35, etc. ;
   II act. qui désespère, HH. Ap. 91, etc.

Étym. ἀ, ἔλπομαι.

ον, unhoped for, unexpected, h.Cer. 219, Hes. Fr. 96.57, B. 3.29; ἐξ ἀέλπτου beyond hope, unexpectedly, in good sense, Hdt. 1.111; ἐξ ἀέλπτων S. Aj. 715 (lyr.); in bad sense, A. Supp. 357, 987 (prob. l.); πῆμ’ ἄ., ἄ. κακόν, Id. Pers. 265, 1006; εἴπερ ὄψομαι τὰν ἄ. ἁμέραν E. Supp. 784; ἄελπτα γὰρ λέγεις Id. Hel. 585.
beyond hope, despaired of, Archil. 74, Hp. Art. 42. Act., hopeless, desperate, h.Ap. 91, A. Supp. 907. Adv. -τως beyond all hope, in good sense, A. Pers. 261, S. El. 1263; neut. pl. as Adv., ἀ. φανείς E. Ph. 311. [α Hes. l.c.]

unverhofft, unerwartet, H.h. Cer. 219 ; Aesch. πῆμα Pers. 257, 985 ; κακόν 967 ; ἄελπτα πάσχειν Suppl. 885, u. sonst bei den Tragg.; κοὐκ ἔστ' ἄελπτον οὑδέν, man muß auf Alles gefaßt sein, Soph. Aj. 634 ; χρημάτων μηδὲν ἀ. Archil. frg. 30 ; ἐξ ἀέλπτου, unverhofft, Her. 1.111. Bei H.h. Apoll. 91 sind ἄελπτοι ὠδῖνες, hoffnungslose, schwere.
• Adv. öfter Tragg., z.B. πολλὰ ἀέλπτως κραίνουσι θεοί Eur. Alc. 1160.