[ῐ] adv. et prép. :
      1 près, auprès ; avec un gén. placé après, IL. 9, 43 ; 10, 161, etc. ; ESCHL. Pers. 467 ; SOPH. O.C. 399 ; rar. avant, IL. 8, 117 ; OD. 4, 370 ; qqf. avec un dat. IL. 20, 283, près de, auprès de ; avec idée de temps, proche, bientôt, OD. 19, 301 ;
      2 à l’égal de, dat. PD. N. 6, 16.

• Cp. ἆσσον, plus près (v. ce mot), d’où les cp. et sup. de 2^e formation ἀσσότερος, ἀσσοτέρω, ἀσσοτάτω (v. ces mots) ; sup. ἄγχιστα ou ἄγχιστον (v. ἄγχιστος) ou ἄσσιστα, ESCHL. fr. 67.

Étym. R. indo-europ. *h₂emǵ^h-, serrer ; soit locatif, soit création à partir de ἄγχω avec la finale de περί et ἀμφί.

Poet. Adv. of place, near, Il. 5.185, Od. 3.449, etc. ; — freq. c. gen., which sts. precedes, Ἕκτορος ἄ. Il. 8.117, cf. Od. 4.370; but usu. follows, ἄ. νεῶν Il. 10.161, etc. ; ἄ. πελαγίας ἁλός A. Pers. 467; ἄ. πλευμόνων Id. Ch. 639 ; ἄ. γῆς S. OC 399. of Time, ἄ. γὰρ ἀμέρα Sappho Supp. 19.7. of resemblance, like, c. dat., Pi. N. 6.9. — For Comp. and Sup. v. ἆσσον, ἄγχιστος.

(vgl. ἐγγύς, ἄγχω, ἄγκος), p., nahe,
1) vom Orte, nahe bei, von Homer an,
   a) mit dem gen. z.B. ἄγχι νεῶν Il. 10.161, στήσαμεν νῆα ἄγχ' ὕδατος γλυκεροῖο Od. 12.306, ἤϊεν ἄγχι κυνῶν 19.438, Ἕκτορος ἄγχι γένοντο Il. 8.117 ; Pind. ἄγχι ἐλθὼν ἁλός Ol. 1.71 ; Aesch. Ch. 630, Pers. 459 ; Soph. O.C. 400 ; Eur. Phoen. 1572.
   b) mit dem dat., bes. bei παρέστη, παρίστατο, wo der dat. auch vom verh. abhangen kann, Il. 15.442, 5.570 ; τάχα δέ σφισιν ἄγχι γένοντο Il. 23.447, ταρβήσας, ὅ οἱ ἄγχι πάγη βέλος Il. 20.283. Vgl. Pind. N. 6.16 ἄγχι ἀρούραις, wo es ähnlich heißt.
   c) ohne cas., wie ἄγχι σχὼν κεφαλήν Od. 1.157, 4.70, 17.592 ; – ἔστη ἄγχι παρ' ὀρσοθύρην Od. 22.333.
2) von der Zeit erkl. man Hom. Od. 19.301 ἐλεύσεται ἤδη ἄγχι μάλ', οὑδ' ἔτι τῆλε φίλων καὶ πατρίδος αἴης δηρὸν ἀπεσσεῖται. – Kompar. ἆσσον, näher, häufig ohne cas. mit ἰέναι, ἱκέσθαι, sich nähern, oft mit dem gen., dem es gew. nachsteht, z.B. τείχεος ἆσσον ἴσαν Il. 22.4, wie Aesch. frg. 162 ; Eur. Iph.A. 291 ; Soph. O.C. 813 στείχει ἡμῶν ἆσσον ; vgl. El. 888 ; auch μᾶλλον ἆσσον verb., Ant. 1195 ; doch ἆσσον ἐμεῖο Il. 24.74, ἆσσον δ' οὐκέτ' ἔπειτα δυνήσατο οἷο ἄνακτος ἐλθέμεν Od. 12.303. In ἀλλά μοι ἆσσον στῆθι Il. 23.97 ist μοι der dat. ethic., wie auch wohl Soph. O.C. 726 ἆσσον ἔρχεται Κρέων ὅδ' ἡμῖν zu nehmen. – Auch ἀσσοτέρω, Hom. πυρός Od. 19.506, παραὶ πυρί 17.572 ; ἄγχιον, EM. – Die Form ἀγχότερος s. unter ἀγχοῦ. – Superl. ἄγχιστος, s. bes.; – ἀγχότατος unter ἀγχοῦ ; – ἄσσιστα sagte Aesch. frg. 56 ; ἀσσοτάτω Crinag. 22 (IX.430), der auch ἀσσοτάτη λεχέων hat 9 (VI.345).