'ας (ἡ) [ῡ]
      1 ancre : ἄγκυραν καθιέναι, HDT. 7, 36 ; μεθιέναι, ESCHL. Ch. 662 ; ἀφιέναι, XÉN. An. 3, 5, 10, jeter l’ancre ; ἄγκυραν αἴρειν, αἴρεσθαι, PLUT. Pomp. 50, 80, ἀναιρεῖσθαι, ANTH. 10, 1, lever l’ancre ; ἐπ' ἀγκύρας ὁρμεῖσθαι, HDT. 7, 188, ou ἀποσαλεύειν, DÉM. 1213, 24, être dans le port, à l’ancre ; prov. ἐπὶ δυοῖν ἀγκύραιν ὁρμεῖν, DÉM. 1295 fin, être mouillé sur deux ancres, càd. avoir pris ses précautions et se croire en sûreté ; ἄγκυρα ἱερά, PLUT. M. 815 d, ancre sacrée, ancre de miséricorde, dernière chance de salut ; fig. soutien, appui, espérance, SOPH. fr. 612 ; EUR. Hel. 277, Hec. 80, etc. ;
      2 croc de laboureur, TH. C.P. 3, 2, 2 ;
      3 c. αἰδοῖον, EPICH.

➳ Ion. ἀγκύρη, THGN. 459 ; HDT. ll. cc.

Étym. cf. p.-ê. ἀγκών, mais suff. pré-grec -υρα, cf. γέφυρα, γόργυρα ; lat. ancora y est emprunté.

'

[ῡ] ἡ, anchor, Alc. 18.9 (v. ἄγκοινα), Thgn. 459; ἄ. βάλλεσθαι, καθιέναι, μεθιέναι, ἀφιέναι to cast anchor, Pi. I. 6 (5).13, Hdt. 7.36, A. Ch. 662, X. An. 3.5.10; ἄ. αἴρειν, αἴρεσθαι to weigh anchor, Plu. Pomp. 50, 80; ἀνέλοιο AP 10.1 (Leon.); τὰς νέας ἔχειν ἐπ’ ἀγκυρέων Hdt. 6.12; ὁρμίζειν Th. 7.59; ἐπ’ ἀγκυρέων ὁρμεῖν ride at anchor, Hdt. 7.188; νηῦς μιῆς ἐπ’ ἀγκύρης [οὐκ ἀσφ]αλὴς ὁρμεῦσα Herod. 1.41; ἐπ’ ἀγκύρας ἀποσαλεύειν D. 50.22, cf. E. Hel. 1071; prov, ἀγαθαὶ πέλοντ’… δύ’ ἄγκυραι ΄tis good to have ΄two strings to your bow΄, Pi. O. 6.101; ἐπὶ δυοῖν ἀγκύραιν ὁρμεῖν αὐτοὺς ἐᾶτε D. 56.44, cf. Plu. Sol. 19; ἄ. δ’ ἥ μου τὰς τύχας ὤχει μόνη E. Hel. 277; ἐπὶ τῆς αὐτῆς (sc. ἀγκύρας) ὁρμεῖν τοῖς πολλοῖς, i.e. ΄to be in the same boat’ with the many, D. 18.281; εἰσὶ μητρὶ παῖδες ἄγκυραι βίου S. Fr. 685; οἴκων ἄ., of a son, E. Hec. 80; ἱερὰ ἄ., last hope, Luc. J.Tr. 51.
II.
pruning-hook, Thphr. CP 3.2.2.
ΙΙΙ. = αἰδοῖον, Epich. 191.

[ῡ], ἡ, Anker (von den gekrümmten Armen desselben), zuerst Theogn. u. Pind.; Anker werfen, ἀφιέναι Xen. Hell. 3.5.6 ; βάλλειν Pind. I. 5.11 ; καθιέναι Her. 7.36 ; ἐρείδειν χθονί Pind. P. 10.51 ; ῥίπτειν εἰς γῆν Orph. Arg. 497 ; κρεμαννύναι Pind. P. 4.192 ; μεθιέναι Aesch. Ch. 650 ; χαλᾶν Sp. – Anker lichten, αἴρεσθαι Plut. Pomp. 80 ; ἀναιρεῖσθαι Ath. XV.672c ; Leon.Tar. 57 (X.1); ἀνελκύσασθαι Poll.; ἀνασπάω, ἀναφέρω, Long. 2.29, 26, kappen, ἀποκόπτειν. Vor Anker liegen, ἐπ' ἀγκύρας ὁρμεῖν, ἀποσαλεύειν, ὁρμίσασθαι, Poll. 1.103 ; vgl. Eur. Hel. 1080. Dah. ἐπ' ἀγκύραιν δυοῖν ὁρμεῖν τινα ἐᾶν, Jemandem die Wahl zwischen zwei Dingen lassen, Dem. 56.44 ; Plut. auch ἐπ' ἀγκύραις Sol. 19 ; – der Hauptanker des Schiffs hieß ἱερά, Luc. Fugit. 13, Jup. Trag. 51 ; Plut. reip. ger. pr. 19.
Uebertr. Eur. οἴκων, vom Sohne, des Hauses Stütze, Hec. 80 ; wie Soph. frg. 612 ; Plat. Legg. XII.961c πόλεως.
Bei Theophr. ein Haken, als Werkzeug.

ἄγκυρα, -ας, ἡ (< ἄγκος, a bend), [in Sm.: Jer.52:18 * ;]
an anchor: Act.27:29, 30 40 ; figuratively (MM, VGT, see word), Heb.6:19.†
(AS)