ἄ·γευστος, ος, ον [ᾰ]
   I pass. :
      1 sans goût, ARSTT. An. 2, 10, 3 ;
      2 dont on n’a pas goûté, dont on ne goûte pas, PLUT. M. 731 d ;
   II act. :
      1 qui n’a pas goûté, ou ne goûte pas de, gén. LUC. Sat. 28 ; fig. XÉN. Mem. 2, 1, 23 ; PLAT. Rsp. 576 a, etc. ;
      2 abs. qui n’a goûté de rien, à jeun, LUC. Tim. 18.

Étym. ἀ, γεύω.

ον, (< γεύομαι) Act., not tasting or having tasted, πλακοῦντος Pl.Com. 113; ἰχθύων Luc. Sat. 28; metaph, οἷσι κακῶν ἄ. αἰών S. Ant. 583; ἐλευθερίας ἄ. Pl. R. 576a; τῶν τερπνῶν X. Mem. 2.1.23; τοῦ καλοῦ Arist. EN 1179b15; τῶν ἀγαθῶν Phld. Ir. p. 60 W. ; προβλήματα ἀμφιβολίας καὶ ζητήσεως ἄ. Alex.Aphr. Pr. Praef. ; — abs., without eating, ἄποτοι καὶ ἄ. Luc. Tim. 18.
Pass., tasteless, Arist. de An. 422a30.
untasted, Plu. 2.731d, Porph. Abst. 2.27.

1) der nicht gekostet, nicht erfahren hat, λέκτρων Aesch. frg. 219 ; αἰὼν ἄγ. κακῶν Soph. Ant. 579 ch ; τερπνῶν ἄγ. Xen. Mem. 2.1.23 ; ἐλευθερίας καὶ φιλίας Plat. Rep. IX.504b ; παρρησίας Plut. ed. lib. 17 ; so auch Luc. Nigr. 15 ; aber mit ἄποτοι, im eigtl. Sinne, Tim. 18, vom Tantalus.
2) pass. nicht gekostet, Arist. de an. 2.10 ; nicht gegessen, ζώων ἀγεύστων πρότερον ἥψαντο Plut. Arat. 17 ; τροφή Symp. 8.9.2 ; neben ἄβρωτος πρότερον ib. (p. 387).