[ᾰᾱ, postér. ᾰᾰ, v. ci-dessous] adv. :
      1 beaucoup, très, fort, tout à fait, ATT. (chez les Épq. et les Ion. d’ord. λίην) ; avec un adj. (aussi bien après qu’avant) ἄγαν βαρύς, ESCHL. Pers. 515, très pesant ; πιθανὸς ἄγαν, ESCHL. Ag. 485, très persuasif ; même avec un • Sup. EL. N.A. 1, 38 ; avec un adv. ESCHL. Eum. 824 ; SOPH. Ph. 598 ; XÉN. Vect. 5, 6 ; avec un subst. ἡ ἄγ. ἐλευθερία, PLAT. Rsp. 564 a, l’entière liberté ; même sans art. : εἰς ἄγ. δουλείαν, PLAT. Rsp. dans une complète servitude ; avec un verbe, ESCHL. Pr. 180 ;
      2 trop, dans cert. locut. : μηδὲν ἄγαν, THGN. 335 ; PD. fr. 235 ; CHIL. (ARSTT. Rhet. 2, 12, 14) rien de trop (lat. ne quid nimis).

➳ [ᾱᾰ] ORACL. (HDT. 4, 157) ; [ᾰᾰ] ANTH. 5, 216, etc.

Étym. acc. indo-europ. *mǵ-eh₂-m, v. μέγας, cf. ἀγα-.

Adv.
very much, chiefly Aeol., Dor. and Trag., not in Hom., rare in Ion., as Hdt. 2.173, Hp. Art. 4, al., Democr. 222; freq. in bad sense, too much; — prov., μηδὲν ἄγαν Pi. Fr. 216 (attributed to Chilo by Arist. Rh. 1389b4); μηδὲν ἄ. σπεύδειν Thgn. 335; — with Verbs, ἄ. διαστρέψαι Hp. Fract. 8; ἄ. ἐλευθεροστομεῖς A. Pr. 182; ἄ. τι ποιεῖν Pl. R. 563e; — with Adjs. either preceding or following, ἄ. κοῦφος Hp. Art. 4; ἄ. βαρύς A. Pers. 515; πιθανὸς ἄ. Id. Ag. 485; with Sup., ἄ. ἀγριωτάτους far the most savage, Ael. NA 1.38, cf. 8.13; — with Adv., ὑπερθύμως ἄ. A. Eu. 824; ἄ. οὕτω S. Ph. 598; ὠμῶς ἄ. X. Vect. 5.6; — with a Subst., ἡ ἄ. χρημάτων συναγωγή Democr. 222; ἡ ἄ. σιγή S. Ant. 1251; ἡ ἄ. ἐλευθερία Pl. R. 564a; without Art., εἰς ἄ. δουλείαν ib. (Cf. ἀγα.) [αγαν Thgn. 219, Orac. ap. Hdt. 4.157, A. Eu. 121, etc. ; in late poets, αγαν AP 5.215.6 (Agath.), 10.51 (Pall.), cf. Eust. 1433 fin.]

(zusammenhängend mit ἄγαμαι) andere von ἄγω, wie vehemens von vehi, ◡ –, doch Anth. auch ◡ ◡, Pallad. 124, Agath. 4 (IX.51 V.216); findet sich noch nicht bei Homer, der λίην gebraucht ; ἄγαν zuerst in dem bekannten Spruche Chilons μηδὲν ἄγαν u. daraus Theogn. 335, nicht mit zu großer Vorliebe und Bewunderung ; aus Leidenschaft, wie Arist. rhet. 2.12 von den Jünglingen sagt : πάντα ἄγαν πράττουσι, φιλοῦσιν ἄγαν, μισοῦσιν ἄγαν. Dah. zu sehr, Pind. u. die Attik. sowohl bei verb. als auch bei adj., adv. u. subst., z.B. ἡ ἄγαν ἐλευθερία Plat. Rep. VIII.564a, wo hernach auch ohne Artikel εἰς ἄγαν δουλείαν steht. Bei Aelian. u. andern Sp. sogar beim superlativ. – Bei Aesch. Spt. 793, οὕτως ἠναίροντο ἄγαν, bejaht es stark. – Oft οὐκ ἄγαν, nicht eben sehr, bes. Theophr.; – ἄγαν γε, nur zu sehr.