ή, όν [ᾰᾰ]
      1 tendre, délicat, en parl. du corps, de la peau, des joues, du cou, etc. IL. 3, 371 ; 17, 49 ; 19, 92 ; OD. 22, 16, etc. ; en parl. d’un petit enfant, EUR. I.A. 1285 ; de fruits nouveaux, HDT. 2, 29 ; XÉN. Œc. 19, 18 ; de vin, STR. 263, etc. ; p. anal. ἁ. δίαιτα, PLAT. Phædr. 239 c, genre de vie délicat ; ἡλίου ἀκτῖνες ἁ. PLAT. Ax. 371 d, les doux rayons du soleil ; adv., ἁπαλὸν γελᾶν, OD. 14, 465 ; HH. Merc. 281, etc. rire d’un rire aimable ;
      2 en mauv. part, mou, efféminé, AR. Th. 192.

• Cp. -ώτερος, XÉN. An. 1, 5, 2 ; PLAT. Pol. 270 e. • Sup. -ώτατος, PLAT. Conv. 196 a, etc.

➳ Éol. ἄπαλος, SAPPH. (HÉPH. 11, 3).

Étym. inconnue.

ή, όν, soft to the touch, tender; in Hom. mostly of the human body, ἁπαλὴν ὑπὸ δειρήν Il. 3.371; παρειάων ἁπαλάων 18.123; ἁπαλοῖο δι’ αὐχένος ἦλθεν ἀκωκή 17.49; ἁ. πόδες 19.92; ἁ. τέ σφ’ ἦτορ ἀπηύρα, i.e. the life of young animals, 11.115; ἵεσαν αὐδὴν ἐξ ἁπαλῶν στομάτων Hes. Sc. 279; δέρα Sappho Supp. 23.16; of persons, delicate, παῖδες Alc. Supp. 14.5; εὐμορφοτέρα… τᾶς ἀπάλας Γυρίννως Sappho 76; of flowers, ἄνθρυσκα Ead. Supp. 25.13; rare in Trag., and only in lyr., παρειά A. Supp. 70; βρέφος ἁ. E. IA 1285; βλέφαρον τέγγουσ’ ἁ. El. 1339; more freq. in Com., σισύμβριον Cratin. 239; κρέα Ar. Lys. 1063; δάκτυλοι Alex. 48; θερμολουσίαις ἁπαλοί Com.Adesp. 56; so in Prose, ἁ. ψυχή Pl. Phdr. 245a; of raw fruit, Hdt. 2.92, cf. X. Oec. 19.18; of tender meat, Id. An. 1.5.2; soft-boiled, of eggs, Cael.Aur. AP 2.18; of a gentle fire, Philem. 79.8, D.S. 3.25. metaph, soft, gentle, ἁπαλὸν γελάσαι laugh gently, Od. 14.465; ἁ. δίαιτα soft, delicate, Pl. Phdr. 239c; τῶ αὐτῷ… χρησώμεθα τεκμηρίῳ περὶ Ἔρωτα ὅτι ἁπαλός Id. Smp. 195e (also in Sup.); ἁ. εἴσπλους λιμένος, opp. τραχύς, Cratin. 357. Adv. ἁπαλῶς, ὀπτᾶν to roast moderately, Sotad.Com. 1.16; Comp. ἁπαλωτέρως, ἅπτεσθαι Hp. Art. 37. in bad sense, soft, weak, ὡς ἁ. καὶ λευκὸς [οἶνος] Cratin. 183; λευκός, ἐξυρημένος, γυναικόφωνος, ἁ. Ar. Th. 192. [απαλος· for καλάμῳ… ὑπαπάλῳ, in Theoc. 28.4, is corrupt.]

ή, όν (ἅπτω, vgl. ἁβρός), weich anzufühlen, zart, Hom. δειρή Il. 3.371 ; αὐχήν 17.49 ; παρειαί 18.123 ; χεῖρες Od. 21.151 ; πόδες Il. 19.92 ; ἦτορ 11.115 ; ἁπαλὸν γελᾶν, behaglich lachen, Od. 14.465, s. ἁβρός. – Tragg. u. Prosa, oft neben νέος, Plat. Symp. 195c ; Her. 2.92 von frischen Früchten, den αὖα entgegstzt ; nicht selten mit tadelndem Nebenbegriff, καὶ ἄνανδρος Plat. Phaedr. 239c. Cratin. nannte einen λιμήν so, = εὔορμος, B.A. 13 ; DS. 3.25 πῦρ, gelindes Feuer ; vom Wein, Strab.

ἀπαλός, -ή, -όν
[in LXX for רַךְ ;]
tender: Mat.24:32, Mrk.13:28.†
(AS)