ά, όν [ῠ]
      1 salin, salé, en parl. de l’eau de mer, OD. 4, 511 ; HÉS. Th. 107, 964 ; PD. O. 7, 105 ; EUR. Med. 215, etc. ; ἁ. ποταμός, HDT. 7, 35, le courant salé, en parl. de l’Hellespont ;
      2 salé, saumâtre, âcre, en parl. de goût, de saveur, THC. 4, 26 ; joint à τραχύς, PLAT. Tim. 84 a : joint à ὀξύς, PLAT. Tim. 85 b, etc. ; fig. amer, piquant, PLAT. Phædr. 243 d, Leg. 705 a, etc. ; ἁλμυρὰ κλαίειν, THCR. Idyl. 23, 34, pleurer amèrement.

Étym. ἅλμη.

ά, όν, (< ἅλμη) salt, briny, Hom. only in Od., and always in phrase ἁ. ὕδωρ salt sea-water, 4.511, etc. ; πόντος Hes. Th. 107, Alc. 26; θάλασσα Sappho Supp. 25.10; καθ’ ἁ. ἅλα Epich. 53, E. Tr. 76; βένθεα Pi. O. 7.57; ποταμός, of the Hellespont, Hdt. 7.35. in Prose, of taste, salt, γίνεται τὸ στόμα ἁ. Hp. Acut. (Sp.) 44; ὄψα ἀ. X. Cyr. 6.2.31, cf. Hp. Vict. 1.56; αἷμα Pl. Ti. 84a s.v.l. ; of drinking-water, brackish, Th. 4.26; ofsoil, Thphr. CP 6.10.1, LXX Je. 17.6; opp. μῶρος (insipid), Com.Adesp. 596. metaph, bitter, distasteful, γειτόνημα Alcm. 116, cf. Pl. Lg. 705a; ἀκοή Phdr. 243d; λόγοι Ath. 3.121e; ἁλμυρὰ κλαίειν weep bitterly, Theoc. 23.34; ἁλμυρὸν καταπτύσαι Cerc. 19.37.
piquant, ἁ. καὶ δριμύ Plu. 2.685e.

salzig, Hom. achtmal, stets ἁλμυρὸν ὕδωρ Versende, Od. 4.511, 5.100, ἐπιπλεῖν ἁλμυρὸν ὕδωρ 9.227, 470, θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ 12.236, 240, 431, 15.294 ; – Thuc. 4.26 ; ἁλμυρὸς πόντος Hes. Th. 107, 964 ; Pind. nennt das Meer ἁλμυρὰ βένθεα Ol. 7.57, Eur. ἁλμυρὸν πόντου βάθος Troad. 1 ; öfter bei Dichtern ; ἁλμυρὰ ὄψα Xen. Cyr. 6.2.31 ; δολερὸς καὶ ἁλμ. ποταμός Her. 7.35 der Hellespont ; übertr. bitter, unerfreulich, ἀκοή Plat. Phaedr. 243d ; neben πικρὸν γειτόνημα Legg. IV.705a ; κάλλος ἁλμ. καὶ δριμύ, pikant, Plut. Symp. 5.10.4 ; ἁλμυρὰ κλαίειν, bitterlich, Theocr. 23.34.

1. salt, briny , (Odyssey by Homer)
2. of taste, salt, brackish , (Thucydides)
3. metaphorically bitter, distasteful , Lat. amarus, (Plato Philosophus), etc.; ἁλμυρὰ κλαίειν to weep bitterly , (Theocritus Poeta Bucolicus) (ML)